Interpretacja indywidualna z dnia 08.02.2013, sygn. ILPP1/443-1039/12-2/MD, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Stawka podatku dla dostawy garażu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2012 r. (data wpływu 12 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy garażu stanowiącego odrębną własność wraz z udziałem w gruncie przypadającym na ten garaż jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy garażu stanowiącego odrębną własność wraz z udziałem w gruncie przypadającym na ten garaż.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym rodzajem działalności Spółki jest działalność deweloperska polegająca na budowie i sprzedaży budynków mieszkalnych. Przedmiotem budowy są lokale mieszkalne, garaże oraz lokale użytkowe. Budynki budowane przez Wnioskodawcę spełniają definicję obiektu budownictwa mieszkaniowego określoną w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą o VAT), tj. budynek ten to budynek mieszkalny stałego zamieszkania sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Lokale mieszkalne będące przedmiotem sprzedaży spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a, 12b ustawy o VAT. Dotychczas budowane garaże mają dwojaką postać:

1. znajdują się w hali garażowej w części podziemnej budynku mieszkalnego i są oddzielone od siebie ściankami ażurowymi, każdy z nich posiada własną bramę, a wjazd do garażu znajduje się w hali garażowej,
2. znajdują się na parterze budynku mieszkalnego, oddzielone są od siebie trwałymi ścianami murowanymi, każdy z nich posiada własną bramę, a wjazd do garażu znajduje się bezpośrednio od ulicy.

Każdy garaż, opisany w pozycji 1 i 2, posiada własną księgę wieczystą i stanowi odrębną własność. Na każdy garaż przypada określony udział w części wspólnej budynku oraz udział we własności działki gruntowej, na której posadowiony jest budynek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku VAT należy opodatkować dostawę garażu wraz z wartością udziału w gruncie przypadającego na ten garaż...

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawę garażu wraz z wartością przypadającego na niego udziału w gruncie należy opodatkować 23% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze m.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W świetle art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Przepis art. 41 ust. 2 ustawy określa, iż dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się w myśl art. 41 ust. 12 ustawy do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się w oparciu o art. 41 ust. 12a ustawy obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w świetle ust. 12b ww. art. 41 ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.).

Stosownie do ww. rozporządzenia, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 mieszkalnych jednorodzinnych, 112 o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej lokalami, mogą stanowić odrębne nieruchomości. W świetle art. 2 ust. 2 ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Powyższy przepis stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia lokal użytkowy zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Na mocy tego przepisu, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań stwierdzić należy, że hala garażowa nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym, stanowi lokal użytkowy. Zatem konkretne garaże, znajdujące się w hali garażowej w części podziemnej budynku mieszkalnego bądź na parterze budynku mieszkalnego, stanowią wydzieloną do celów użytkowych część lokalu użytkowego.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, służących zaspokajaniu mieszkaniowych potrzeb społeczeństwa. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednocześnie, stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Ponadto należy wskazać, iż w świetle art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem sprzedaży jest garaż znajdujący się w hali garażowej w części podziemnej budynku mieszkalnego bądź na parterze budynku mieszkalnego wraz z udziałem w części wspólnej budynku oraz udziałem we własności działki gruntowej, na której posadowiony jest budynek i ten przedmiot sprzedaży objęty jest jedną księgą wieczystą, to jego dostawa opodatkowana jest stawką podatku właściwą dla garażu.

Wskazać należy również, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Na podstawie tego przepisu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W konsekwencji przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność deweloperską polegającą na budowie i sprzedaży budynków mieszkalnych. Przedmiotem budowy są lokale mieszkalne, garaże oraz lokale użytkowe. Budynki budowane przez Wnioskodawcę spełniają definicję obiektu budownictwa mieszkaniowego określoną w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. budynek ten to budynek mieszkalny stałego zamieszkania sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Lokale mieszkalne będące przedmiotem sprzedaży spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a, 12b ustawy o VAT. Dotychczas budowane garaże mają dwojaką postać:

1. znajdują się w hali garażowej w części podziemnej budynku mieszkalnego i są oddzielone od siebie ściankami ażurowymi, każdy z nich posiada własną bramę, a wjazd do garażu znajduje się w hali garażowej,
2. znajdują się na parterze budynku mieszkalnego, oddzielone są od siebie trwałymi ścianami murowanymi, każdy z nich posiada własną bramę, a wjazd do garażu znajduje się bezpośrednio od ulicy.

Każdy garaż, opisany w pozycji 1 i 2, posiada własną księgę wieczystą i stanowi odrębną własność. Na każdy garaż przypada określony udział w części wspólnej budynku oraz udział we własności działki gruntowej, na której posadowiony jest budynek.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi natomiast kwestia stawki podatku VAT, jaką należy opodatkować dostawę garażu wraz z wartością udziału w gruncie przypadającym na ten garaż.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy wskazać, iż ustalenie właściwej stawki podatku VAT dla zbycia przedmiotowych obiektów, wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki VAT ma sposób sprzedaży garażu i przynależność do lokalu mieszkalnego. Analizie poddać należy okoliczność, czy garaż jest, czy też nie może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to czy może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, a więc czy może być sprzedawany i nabywany tylko i wyłącznie z lokalem mieszkalnym, do którego został przypisany, czy też odrębnie.

Należy wskazać, iż zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę) to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc zatem pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż Zainteresowany dokonując dostawy znajdującego się w hali garażowej w części podziemnej budynku mieszkalnego bądź na parterze budynku mieszkalnego garażu posiadającego własną księgę wieczystą i stanowiącego odrębną własność, na który przypada określony udział w części wspólnej budynku oraz udział we własności działki gruntowej, na której posadowiony jest budynek, winien przedmiotową dostawę na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy opodatkować 23% stawką podatku. Preferencyjną stawką 8% objęta jest bowiem jedynie dostawa obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Natomiast, jak już wskazano powyżej, garaż posiadający własną księgę wieczystą stanowi odrębny lokal użytkowy, tym samym do jego dostawy nie ma zastosowania preferencyjna stawka podatku.

Z uwagi na powyższe, 23% stawką podatku VAT właściwą dla lokalu użytkowego objęty jest również, w myśl zasady wyrażonej w art. 29 ust. 5 ustawy, udział w prawie własności gruntu przynależnego do przedmiotowego garażu.

Jednocześnie wskazać należy, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy i nie podlegają ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, zaś możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. Uznać zatem należy, iż stawki te winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania zapisu art. 41 ust. 12 ustawy wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Reasumując, dostawę znajdującego się w hali garażowej w części podziemnej budynku mieszkalnego bądź na parterze budynku mieszkalnego garażu posiadającego własną księgę wieczystą i stanowiącego odrębną własność, na który przypada określony udział w części wspólnej budynku oraz udział we własności działki gruntowej, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 oraz art. 29 ust. 5 ustawy, należy opodatkować 23% stawką podatku od towarów i usług.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy garażu stanowiącego odrębną własność wraz z udziałem w gruncie przypadającym na ten garaż. Natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy:

• stanowisk garażowych znajdujących się w hali garażowej bądź na parterze budynku, przypisanych do sprzedawanego lokalu mieszkalnego i posiadających jedną księgę wieczystą wraz z lokalem mieszkalnym,
• stanowisk parkingowych znajdujących się w hali garażowej, przypisanych do sprzedawanego lokalu mieszkalnego i posiadających wraz z tym lokalem jedną księgę wieczystą,
• lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w prawie współwłasności garażu, stanowiącego część wspólną nieruchomości, dla którego nie będzie utworzona odrębna księga wieczysta, z jednoczesnym ustanowieniem prawa korzystania z miejsca garażowego/parkingowego,
• lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności hali garażowej, wyodrębnionej jako samodzielny lokal, dla którego zostanie utworzona odrębna księga wieczysta, z jednoczesnym ustanowieniem prawa korzystania z miejsca garażowego/parkingowego.

została załatwiona interpretacją indywidualną z dnia 8 lutego 2013 r. nr ILPP1/443-1039/12-3/MD.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 418 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu