Interpretacja indywidualna z dnia 31.05.2011, sygn. IBPP3/443-387/11/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

opodatkowanie czynności dostawy nieruchomości w ramach zamiany

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2011r. (data wpływu 21 marca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności dostawy nieruchomości w ramach zamiany jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności dostawy nieruchomości w ramach zamiany.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Wnioskodawca jako właściciel gruntów komunalnych chce dokonać zamiany działki o nr ewidencyjnym 23 położonej w miejscowości Ł. z nadleśnictwem C. Przedmiotowa nieruchomość stanowi enklawę wśród gruntów leśnych. Dla działki brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W wypisie z rejestru gruntów figurują użytki rolne zabudowane, lasy, grunty zadrzewione i zakrzewione oraz pastwiska trwałe. Na części działki stanowiącej użytki rolne zabudowane posadowiona jest zadaszona wiata o konstrukcji drewnianej, nietrwale związana z gruntem, która służy jako miejsce odpoczynku dla pielgrzymów odwiedzających znajdującą się w Ł. cerkiew.

W przypadku braku planu jedyną możliwością realizacji inwestycji jest wydanie decyzji o warunkach zabudowy, aby jednak to było możliwe należy spełnić łącznie następujące warunki z ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 67 ust. 1) oraz ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.):

1. co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech zabudowy i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;
2. teren ma dostęp do drogi publicznej;
3. istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego (warunek uznaje się za spełniony, jeżeli wykonanie uzbrojenia terenu zostanie zagwarantowane, w drodze umowy zawartej pomiędzy właściwą jednostką organizacyjną a inwestorem);
4. teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzeniu miejscowych planów, które utraciły ważność na podstawie art. 67 ustawy z dnia 7 lipca 1997 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;
5. decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi;
6. pozytywna opinia dotycząca oddziaływania na obszar.

Ze względu na położenie działki na terenie niezamieszkałej miejscowości spełnienie w/w warunków jest niemożliwe. Brak jest jakiegokolwiek uzbrojenia terenu (np. infrastruktury elektrotechnicznej). Żadna działka bezpośrednio sąsiadująca z terenem objętym wnioskiem, dostępna z tej samej drogi publicznej gminnej, ani też żadna działka położona w obszarze zanalizowanym, nie jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech zabudowy i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektu budowlanego, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu w zakresie wszystkich wymagań ustawowych łącznie. Zarówno działka objęta wnioskiem, jak też działki położone w obszarze analizowanym nie są zabudowane i stanowią teren użytków rolnych. Miejscowość jest nie zamieszkała a jedynymi obiektami budowlanymi są: cerkiew i wiata. Patrząc na ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy C., zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy nr XXII/238/2001 z dnia 07.02.2001 roku niemal cała dolina wsi Ł. położona jest w terenie oznaczonym symbolem "..." o następujących ustaleniach Tereny Rolne Wyłączone z Zabudowy" są to tereny trwałych użytków zielonych z zadrzewieniami i zakrzaczeniami, doliny niezamieszkałej dziś miejscowości.

Zgodnie ze studium dla tych terenów zaleca się:

• nie lokalizować zabudowy kubaturowej,
• nie zmieniać istniejących ekosystemów łąkowo-pastwiskowych na grunty orne.

Tak więc dalsza zabudowa na terenie tej miejscowości jest niemożliwa. Dolina wsi Ł. jest również wpisana do rejestru zabytków, co bardzo poważnie ogranicza możliwości inwestowania. Działka nie posiada połączenia z drogą publiczną (w większości drogi zakładowe stanowiące własność nadleśnictwa). W sprawie możliwości zainwestowania działki pozostaje jeszcze jedna ważna kwestia położenia działki w granicach obszaru specjalnej ochrony ptaków funkcjonującego na mocy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 21 lipca 2004r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków (Dz. U. Nr 229, poz. 2313 z późn. zm.) oraz obszaru mającego znaczenie dla wspólnoty. Obszar specjalnej ochrony ptaków oraz obszar mający znaczenie dla wspólnoty stanowią jedną z najwartościowszych w Europie ostoi fauny puszczańskiej ze wszystkimi wielkimi drapieżnikami niedźwiedziem (gatunek priorytetowy), wilkiem (gatunek priorytetowy) i rysiem. W B. utrzymują się również bardzo silne populacje wydry, węża eskulapa, traszki (endemit ) oraz jedna z 5 w Polsce wolnożyjących populacji żubra (gatunek priorytetowy). B. w granicach Polski posiadają pełny zestaw endemitów północno-wschodniego regionu ...i są dla większości z nich, najdalej na zachód wysuniętą częścią areału. Obszar charakteryzuje się także bogatą florą roślin naczyniowych (ok. 1100 gatunków) z wieloma rzadkimi i zagrożonymi gatunkami w tym prawnie chronionymi oraz kilkoma (7) endemitami. Łącznie stwierdzono w tym obszarze stanowiska 29 gatunków (w tym 5 priorytetowych z załącznika II dyrektywy Rady 92/43/EWG. Występują tu też liczne, dobrze zachowane zbiorowiska roślinne, wśród nich endemiczne. Łącznie stwierdzono w tym obszarze występowanie 20 rodzajów siedlisk przyrodniczych. W ostoi występuje co najmniej 38 gatunków ptaków z załącznika i dyrektywy Rady 79/409/EWG oraz 13 gatunków ptaków z Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Liczebność 111 gatunków ptaków mieszcząc się w kryteriach wyznaczania ostoi ptaków wprowadzonych przez Birdlife International. W granicach tego obszaru stwierdzono gniazdowania ok. 150 gatunków ptaków w tym m.in. bocian czarny, dzięcioł białogrzbiety, orlik krzykliwy, orzeł przedni, puchacz, derkacz i in. B. są jedną z najważniejszych w Polsce ostoi ptaków drapieżnych w tym orła przedniego i orlika krzykliwego gatunków kwalifikujących do wyznaczenia OSOP. Nadmienić również należy, iż Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków uznało obszar specjalnej ochrony ptaków , obok dziesięciu innych z całego kraju, za ostoję wymagającą większej uwagi.

Zdecydowanie więcej planowanych inwestycji nie zostało pozytywnie zaopiniowanych właśnie ze względu na ich położenie na obszarze i to inwestycji w zamieszkałych miejscowościach w odległości nawet ok. 200m od istniejącej zabudowy w terenach potencjalnie przeznaczonych pod zabudowę. Dlatego też śmiało można uznać, że żadna nowa zabudowa nie zostałaby dopuszczona na terenach otwartych z dala od istniejącej zabudowy w terenach migracji zwierząt. Inwestycja w takim terenie będzie powodowała podstawowe zagrożenia jakie mogą negatywnie wpływać na obszary, są to oprócz: transgranicznego zanieczyszczenia powietrza, braków w rozwiązaniach gospodarki wodno-ściekowej dla istniejącego osadnictwa, powstawania dzikich wysypisk śmieci, prowadzenia eksploatacji surowców mineralnych bez zabezpieczeń i działań rekultywacyjnych, sukcesji naturalnej roślinności, dzikiej zabudowy korytarzy ekologicznych oraz kłusownictwa jest także zagrożenie jakim jest wzrastająca presja osadnicza oraz turystyczno-rekreacyjna, wkraczająca w najcenniejsze przyrodniczo oderwane od zawartej zabudowy terenu. Na terenie gminy właśnie ten ostatni czynnik jest najczęstszym czynnikiem powodującym wydanie odmów dla realizacji inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz w świetle obowiązujących przepisów prawa podatnik przy dokonaniu zamiany przedmiotowej działki może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy dokonanie zamiany działki o nr 23 dla której nie ustanowiono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak również biorąc pod uwagę to w jaki sposób będzie ona wykorzystywana po dokonaniu zamiany tj. na cele gospodarki leśnej powinna być zwolniona z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na podstawie art. 2 pkt 6 o ustawy VAT towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powołanego powyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy, jak i nabywcy.

Zapis art. 604 ustawy Kodeks cywilny daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Jak wynika z powyższego, realizowane w oparciu o umowę zamiany przeniesienie własności towaru (w tym gruntu) stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ustawą z dnia 26 listopada 2010r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacja ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238 poz. 1578) wprowadzono obowiązujące od 1 stycznia 2011r. zmiany dotyczące podstawowej stawki podatku VAT. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jedną z nich jest zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zatem, aby stwierdzić czy dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową, czy też będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT, konieczne jest ustalenie czy dana nieruchomość jest przeznaczona pod zabudowę, czy też nie.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług nie wskazał na postawie jakich kryteriów powinno się daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę. W związku z tym, ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z wszelkich aktów prawnych, czy też aktów administracyjnych regulujących przedmiotowe kwestie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. u. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. W związku z powyższym, podmiotem właściwym do określenia przeznaczenia danego gruntu, jako budowlanego lub też nie, jest gmina. Zatem, źródłem wywodzenia czy dana nieruchomość gruntowa jest przeznaczona pod zabudowę czy też nie, są wszelkie akty prawne lub administracyjne wydane przez właściwą jednostkę samorządową.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Natomiast art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu stanowi, iż w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W myśl art. 9 ust. 1 powołanej ustawy o planowaniu, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i graficzną, uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim opracowaniem (art. 9 ust. 2 ustawy o planowaniu). Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy (art. 9 ust. 3 ustawy o planowaniu). Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu). Studium nie jest aktem prawa miejscowego (art. 9 ust. 5 ustawy o planowaniu).

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu, plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały.

Z powyższych unormowań wynika, iż studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako plan-program, winno być wyrazem perspektywicznej polityki przestrzennej, odnoszącym się do całego obszaru gminy. Można by uznać studium za swego rodzaju aksjologiczną podstawę wszelkich działań podejmowanych na terenie gminy w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego.

Według cytowanego art. 9 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, z treści studium powinny wynikać lokalne zasady zagospodarowania przestrzennego. Skonkretyzowane działania w zakresie zmiany przeznaczenia terenu, położonego na obszarze gminy, przewidziane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, powinny być formułowane i realizowane zgodnie z tymi zasadami.

Powyższa analiza przepisów wskazuje, iż o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, jak ma to miejsce w przypadku przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Należy również zauważyć, że o ile przeznaczenie terenu określa plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy oraz studium zagospodarowania, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż przeznaczona do zamiany działka stanowi enklawę wśród gruntów leśnych. Dla działki brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W wypisie z rejestru gruntów figurują użytki rolne zabudowane, lasy, grunty zadrzewione i zakrzewione oraz pastwiska trwałe. Na części działki stanowiącej użytki rolne zabudowane posadowiona jest zadaszona wiata o konstrukcji drewnianej, nietrwale związana z gruntem, która służy jako miejsce odpoczynku dla pielgrzymów odwiedzających znajdującą się w Ł. cerkiew.

Dla terenu, na którym zlokalizowana jest działka, nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W aktualnie obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy C., zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy nr XXII/238/2001 z dnia 07 lutego 2001r. niemal cała dolina wsi Ł. położona jest w terenie oznaczonym symbolem "..." o następujących ustaleniach Tereny Rolne Wyłączone z Zabudowy" są to tereny trwałych użytków zielonych z zadrzewieniami i zakrzaczeniami, doliny niezamieszkałej dziś miejscowości. Zgodnie ze studium dla tych terenów zaleca się nie lokalizować zabudowy kubaturowej a także nie zmieniać istniejących ekosystemów łąkowo-pastwiskowych na grunty orne. Tak więc dalsza zabudowa na terenie tej miejscowości jest niemożliwa.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania czynności dostawy nieruchomości w ramach zamiany należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach