Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 30.09.2004, sygn. PI/005-1628/05/CIP/01, Izba Skarbowa w Gdańsku
Temat interpretacji
Stan faktyczny w sprawie:
Wójt Gminy sprzedaje działkę niezabudowaną ujętą w nie obowiązującym już planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczoną pod budownictwo mieszkaniowe. Natomiast w ewidencji gruntów działka figuruje jako pastwisko trwałe.
Ocena prawna stanu faktycznego:
Na podstawie art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 w/w ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Stawka podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust 1 w/w ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust 2-12, art. 83, art. 119 ust 7, art. 120 ust 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1.
W art. 43 ust. 1 pkt 9 w/w ustawy zwolniono od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W przepisach podatkowych brak jest definicji pojęcia "gruntu przeznaczonego pod zabudowę". Posługując się więc definicjami z innych gałęzi prawa, przez "grunt przeznaczony pod zabudowę" rozumieć należy zarówno te grunty, które widnieją w planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczone pod zabudowę, jak i te, w stosunku do których właściciel w sposób dający się udowodnić uzewnętrznił zamiar ich przeznaczenia pod zabudowę.
W myśl natomiast art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego należy do zadań własnych gminy. Plan zagospodarowania przestrzennego danego obszaru jako dokument prawa miejscowego rozstrzyga o kwalifikacji gruntu.
W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego należy odwołać się do prawa geodezyjnego i kartograficznego i wynikającej z tych przepisów ewidencji gruntów. Gdy dane z ewidencji gruntów zawierają planistyczne przeznaczenie danego terenu, dokumenty te stanowić będą podstawę kwalifikacji statusu przedmiotowej nieruchomości.
W przypadku, gdy opis w ewidencji gruntu oddaje jedynie sposób aktualnego zagospodarowania a nie planistyczne przeznaczenie danego gruntu, należy uzyskać na mocy art. 59 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania danej działki. Decyzja o warunkach zabudowy określa przeznaczenie danego gruntu a podstawowymi kryteriami, branymi pod uwagę przy jej wydaniu, jest ciągłość charakteru używania gruntu na podstawie wykorzystania gruntów sąsiednich.
Tak więc ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust 1 pkt 9 korzysta jedynie sprzedaż terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane i przeznaczone pod zabudowę oraz dostawa gruntów rolnych i leśnych. Jeżeli grunt na postawie wskazanych wyżej zasad nie zostanie przez podatnika dokonującego jego dostawy zaliczony do gruntów określonych we wskazanym przepisie, jego dostawa podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową 22%.
Wskazać przy tym należy, że właściwa klasyfikacja gruntu jest obowiązkiem podatnika dokonującego dostawy tego gruntu, gdyż to on posiada pełną wiedzę w zakresie stanu faktycznego związanego z tą sprzedażą.