Interpretacja indywidualna z dnia 10.11.2014, sygn. ITPP1/443-997/14/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej fragmentem budynku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej fragmentem budynku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej fragmentem budynku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Województwo X jest właścicielem nieruchomości położonej w S., przy ul. , oznaczonej jako działka nr 26/6 o pow. 507 m2, zabudowanej fragmentem budynku mieszkalnego o pow. użytkowej 77 m2, dla której Sąd Rejonowy w S. VII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr . Działka nr 26/4 (dr), z której podziału powstała m.in. działka nr 26/6 (B), stała się własnością Województwa X z mocy prawa, co potwierdziła ostateczna decyzja Wojewody X o nr z dnia . Decyzja ta jest ostateczna w administracyjnym toku instancji i stanowiła podstawę wpisu prawa własności tejże nieruchomości na rzecz Województwa X w ww. księdze wieczystej.

Działka nr 26/4 (dr), która powstała z podziału działki nr 26/2 (dr), która z kolei powstała z podziału działki nr 26 (dr) była własnością Gminy Miejskiej S. z mocy prawa, na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego w S. z dnia o nr . Umową darowizny, sporządzoną w formie aktu notarialnego z dnia Rep. nr Gmina Miejska S. darowała m.in. działkę nr 26/4 Skarbowi Państwa, z przeznaczeniem na drogi wojewódzkie i krajowe. Następnie ww. decyzją Wojewody X działka nr 26/4 z mocy prawa przeszła na własność Województwa X.

Prezydent Miasta S. decyzją z dnia . o nr zatwierdził podział nieruchomości, oznaczonej jako działka nr 26/4 m.in. na działkę nr 26/6 - teren zabudowy usługowej na poprawę warunków zagospodarowania działki przyległej, tj. działki nr 28, której właścicielem jest Miasto S. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pn. , zatwierdzonym uchwałą Nr Rady Miejskiej w S. z dnia , działka nr 26/6 znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem 30.U - tereny zabudowy usługowej.

Na podstawie operatu szacunkowego, sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego na dzień , działka nr 26/6 zabudowana jest fragmentem budynku mieszkalnego, murowanego jednokondygnacyjnego przeznaczonego do wyburzenia, o pow. użytkowej 77 m2.

Przedmiotowy budynek częściowo posadowiony na działce nr 26/6 i w znacznej części, na działce nr 28, zgodnie z pismem Urzędu Miejskiego w S. z dnia . o nr stanowił część zabudowań byłej cegielni, które w dniu 30 czerwca 1961 r. protokołem zdawczo-odbiorczym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej przekazało na rzecz Kółka Rolniczego w R. Przedmiotowy budynek użytkowany był na podstawie jednorocznych umów dzierżawy kolejno przez Powiatowy Związek Kółek Rolniczych S., Międzykółkową Bazę Maszynową w S., a ostatnio przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych z siedzibą w B., z przeznaczeniem na składowanie maszyn i narzędzi, bez prawa inwestowania. Ostatnia umowa wygasała z dniem 30 listopada 1982 r. Spółdzielnia Kółek Rolniczych z siedzibą w B. do 1986 roku obciążana była za bezumowne użytkowanie nieruchomości. W okresie użytkowania nieruchomości przez SKR część baraku biurowego posadowionego częściowo na wydzielonej działce nr 26/6, została prowizorycznie wyremontowana i zaadaptowana na cele mieszkalne. Zamieszkujące tam osoby nie posiadały żadnych tytułów prawno-administracyjnych. Decyzją z dnia Kierownik Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego orzekł o wykwaterowaniu mieszkańców i nakazał podjęcie działań mających na celu wyburzenie przedmiotowego budynku. Od 1987 r. prowadzone były czynności wyegzekwowania nieruchomości przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych na rzecz właściciela tj. Miasta S.. Ponadto pismem z dnia o nr Urząd Miejski w S. oświadczył, iż budynek posadowiony w częściach na działkach nr 28 i 26/6, nad którym Miasto S. sprawuje faktyczne władztwo, stanowi całość i tak został przejęty od użytkownika Spółdzielni Kółek Rolniczych z siedzibą w B. w dniu ., tj. w dniu podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego wydania nieruchomości właścicielowi - Miastu S.. Jednocześnie w ww. piśmie Urząd Miejski w S. poinformował tut. Urząd, iż na podstawie dokumentacji prowadzonej dla wyżej wymienionej nieruchomości nie ma możliwości stwierdzenia przez kogo budynki zostały wzniesione. Czy wybudował je zakład państwowy prowadzący cegielnię, czy zostały przejęte przez Skarb Państwa po wojnie, jako mienie poniemieckie.

Przekazane na rzecz Miasta S. budynki były wyeksploatowane i w złym stanie technicznym. Obecnie część budynku posadowionego na działce nr 26/6 nie jest zamieszkała. W pozostałej części zamieszkują dwie osoby, które zgodnie z postanowieniem Sądu Okręgowego w S. posiadają nakaz opuszczenia i wydania pomieszczeń właścicielowi nieruchomości. Aktualnie oczekują na przydział lokalu socjalnego (zgodnie z pismem Urzędu Miejskiego w S. z dnia o nr ).

Województwo X nie ponosiło wydatków na ulepszenie części budynku posadowionego na działce nr 26/6, nie sprawuje też faktycznego władztwa nad tym budynkiem, nie rozporządza nim, nie wykorzystuje go, bowiem faktyczne władztwo tzw. własność ekonomiczną nad tym budynkiem jako całości ekonomiczno-użytkowej sprawuje Miasto S. Przedmiotowy budynek znajduje się również w ewidencji księgowej Miasta S.

Województwo X (podatnik podatku VAT) zamierza sprzedać w trybie bezprzetargowym ww. nieruchomość, tj. działkę gruntu zabudowanego fragmentem budynku, położoną w S. przy ul. , na rzecz miasta S.

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytanie:

Czy planowana przez Województwo X dostawa, tj. sprzedaż w trybie bezprzetargowym nieruchomości gruntowej położonej w S. przy ul. , oznaczonej ewidencyjnie jako działka nr 26/6, zabudowanej fragmentem budynku, na rzecz właściciela działki przyległej nr 28, zabudowanej przedmiotowym budynkiem, tj. na rzecz Miasta S. nie będzie podlegała zwolnieniu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23 % jako dostawa działki gruntu zabudowanego...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ww. ustawy, rozumieć należy m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 1 cytowanej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy (art. 29a ust. 6 ww. ustawy).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział jednak zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, możliwość opodatkowania niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT, zwalania się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z kolei przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjęte zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W świetle art. 29a ust. 8 ww. ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o podatku VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższej definicji wynika zatem, że organy oraz urzędy administracji publicznej działają w charakterze podatników wówczas, gdy:

1. wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań,
2. wykonują czynności mieszczące się w ramach ich zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W wyroku z dnia 27 lutego 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 4312/06) WSA w Warszawie stwierdził iż: kryterium decydującym o uznaniu organu (urzędu) władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jako podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne lub bardzo zbliżone czynności bądź transakcje mogą być dokonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

W niniejszej sprawie Województwo X nie wystąpi jako organ władzy publicznej, nie będzie to czynność wykonywana na podstawie zadania nałożonego przepisami prawa, dla wypełniania którego organ czy też urząd zostały powołany, a więc dla ww. czynności Województwo wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W efekcie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika, co ma miejsce w niniejszej sprawie. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Województwo (podatnik podatku VAT) zamierza sprzedać w trybie bezprzetargowym nieruchomość gruntową, położoną w S. przy ul. , oznaczoną ewidencyjnie jako działka nr 26/6, zabudowaną fragmentem budynku, na rzecz właściciela działki przyległej (działki nr 28) zabudowanej przedmiotowym budynkiem, tj. na rzecz Miasta S.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku VAT, jak wyżej wspomniano, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nie ulega wątpliwości, że prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nie wolno utożsamiać z prawem własności. Europejski Trybunał Sprawiedliwości przy definiowaniu wyrażenia dostawa towarów kładzie akcent przede wszystkim na własność ekonomiczną funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego regulujących przeniesienie własności. W orzeczeniu C-320/88 Shipping and Forwarding Safe B.V.v. Staatsecretaris van Financien Europejski Trybunał wyraził pogląd, że wyrażenie, dostawa towarów, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienia prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym(pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że zdaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce (pkt 2) (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 lipca 2009 r. o nr IBPP3/443-360/09/AB). Zatem istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12). W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 lipca 2009 r., sygn. IBPP3/443-360/09/AB zauważono, że Budynek nie może być częścią składową dwóch nieruchomości, a tylko jednej nieruchomości, nawet wówczas, gdy częściowo jest usytuowany poza jej granicami. Oznacza to, że usytuowanie części budynku na cudzej nieruchomości nie powoduje, że część ta staje się częścią składową nieruchomości, chociaż jest z nią trwale związana, lecz pozostaje nadal częścią składową budynku.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowym budynkiem faktycznie włada Miasto S. dysponuje nim jak właściciel. Nie można uznać, iż przedmiotem dostawy w niniejszej sprawie będzie fragment budynku. Tak więc w przedstawionej sytuacji, przedmiotem transakcji będzie wyłącznie grunt - działka gruntu zabudowanego fragmentem budynku i z uwagi na fakt, iż zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr 26/6 zlokalizowana jest w strefie tereny zabudowy usługowej, nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż na rzecz Miasta S. nieruchomości gruntowej zabudowanej fragmentem budynku, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23 %, jako teren zabudowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy