Interpretacja indywidualna z dnia 12.11.2012, sygn. ILPP4/443-359/12-4/ISN, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Czy Zainteresowana będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla drobnych przedsiębiorców jeżeli wartość jej prowizji nie przekroczy kwoty 150.000 zł w roku podatkowym?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani , przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 24 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 24 października 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni planuje otworzyć agencję pocztową. Zgodnie z zawartą umową, będzie ona wykonywała usługi pocztowe na rzecz x (sprzedaż znaczków, kopert, przyjmowanie przesyłek oraz opłat). Wszystkie dokumenty, czyli faktury, pokwitowania będzie ona wystawiała z nazwą jako sprzedający x. Na koniec miesiąca za obrót wykonany na rzecz x, Zainteresowana będzie wystawiała rachunek za prowizję od sprzedaży. Chciałaby ona skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT do limitu obrotu 150.000 zł, dotyczącego małych przedsiębiorców.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu do wniosku poinformowała, że świadczyć będzie usługi pocztowe w imieniu i na rzecz x. Jedynym przychodem z działalności świadczenia usług będzie prowizja otrzymana od x.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowana będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla drobnych przedsiębiorców, jeżeli wartość jej prowizji nie przekroczy kwoty 150.000 zł w roku podatkowym...

Zdaniem Wnioskodawczyni, prowizja którą będzie naliczała będzie podstawą do naliczenia limitu sprzedaży 150.000 zł w roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z przedstawionych informacji wynika, że Wnioskodawczyni planuje otworzyć agencję pocztową. Zgodnie z zawartą umową, będzie ona wykonywała usługi pocztowe na rzecz x (sprzedaż znaczków, kopert, przyjmowanie przesyłek oraz opłat). Wszystkie dokumenty, pokwitowania będzie ona wystawiała z nazwą jako sprzedający x. Na koniec miesiąca za obrót wykonany na rzecz x, Zainteresowana będzie wystawiała rachunek za prowizję od sprzedaży. Wnioskodawczyni poinformowała, że świadczyć będzie usługi pocztowe w imieniu i na rzecz x. Jedynym przychodem z działalności świadczenia usług będzie prowizja otrzymana od x.

W tym miejscu podkreślić należy, iż przepisy ustawy, jak i akty wykonawcze nie precyzują, jak należy rozumieć pojęcie w imieniu i na rzecz. W takim przypadku zwrot ten, zgodnie z regułami wykładni literalnej, powinien być interpretowany według ogólnych zasad języka polskiego. Odwołując się do językowego rozumienia tych zwrotów wskazać należy, iż zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN 1998, wyd. I) określenie w imieniu oznacza działanie ze względu na kogoś, dla czyjegoś dobra, odwołując się do kogoś. Natomiast określenie na rzecz oznacza tyle, co działanie na czyjąś korzyść, dla kogoś, dla czyjegoś dobra. Z uwagi na brak w ustawie odmiennych postanowień, określenia te powinny być pojmowane szeroko, zgodnie z ich językowym rozumieniem wskazanym przez ww. słownik języka polskiego. Zatem działanie w imieniu i na rzecz powinno obejmować zespół czynności, które mogą być zarówno czynnościami natury faktycznej, jak i prawnej, podejmowanych na korzyść i dla dobra zleceniodawcy oraz w ścisłym porozumieniu z nim.

Z kolei stosownie do art. 758 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Podkreślić należy, iż w przypadku wykonywania czynności przez agentów x występują zwykle dwa zdarzenia podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, mianowicie dostawa towaru bądź świadczenie usług przez dającego zlecenie (usługi świadczone przez x) oraz usługi pośrednictwa wykonywane przez agenta na rzecz dającego zlecenie (usługi świadczone przez agenta na rzecz x). Zgodnie z postanowieniami umowy agencyjnej, pośrednik jest zobowiązany do obsługi klientów w zakresie usług pocztowych, x zapewnia niezbędne wyposażenie do prowadzenia agencji, przyjmujący zlecenie otrzymuje wynagrodzenie określone procentowo od wartości dokonanej sprzedaży.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni działając jako agent, na podstawie zawartej umowy, świadczyć będzie na rzecz x usługi pośrednictwa.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienia od podatku.

Jednakże tymi preferencjami nie zostały objęte usługi pośrednictwa, tym samym są one opodatkowane stawką podstawową w wysokości 23%.

Wątpliwości Zainteresowanej dotyczą skorzystania przez nią ze zwolnienia podmiotowego od podatku.

Z przepisu art. 2 pkt 22 ustawy wynika, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę ().

W oparciu o art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Art. 113 ust. 10 ustawy stanowi, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni planuje otworzyć agencję pocztową. Zgodnie z zawartą umową, będzie ona świadczyła usługi pośrednictwa w imieniu i na rzecz x, z tytułu których wynagrodzeniem będzie otrzymywana przez nią od x prowizja.

Mając na uwadze przedstawiony stan sprawy oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że Zainteresowanej przysługiwać będzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy. Przy czym podkreślić należy, że zwolnienie to będzie przysługiwało do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej nie przekroczy w trakcie roku podatkowego kwoty określonej na podstawie ww. przepisu.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić zatem należy, że stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym prowizja, którą będzie ona naliczała stanowić będzie podstawę do naliczenia limitu sprzedaży 150.000 zł w roku podatkowym, należało uznać za nieprawidłowe. Bowiem jak wskazano powyżej, otrzymywana przez Zainteresowaną prowizja będzie podstawą do naliczenia limitu obliczonego zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, a nie limitu o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy (150.000 zł).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. W szczególności dotyczy to wystawianych przez Wnioskodawczynię dokumentów, z nazwą jako sprzedający x.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 664 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu