Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 05.10.2004, sygn. PI/005-1698/04/CIP/01, Izba Skarbowa w Gdańsku

Temat interpretacji

Stan faktyczny

Podatnik dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od kontrahenta unijnego, który zaoferował organizację transportu towarów, obciążając następnie Podatnika jego kosztami. Podatnik otrzymał dwie faktury dokumentujące przedmiotową transakcję, tj.: fakturę dokumentującą dostawę towarów oraz refakturę za usługi transportowe, wykonane w czerwcu 2004r. Refakturę dotyczącą kosztów transportu Podatnik otrzymał w lipcu 2004r., tj. po sporządzeniu deklaracji podatkowej VAT-7 za czerwiec 2004r. oraz informacji podsumowującej VAT-UE za drugi kwartał 2004r.

Ocena prawna stanu faktycznego

Na wstępie należy podkreślić, iż przepisy ustawy o VAT nie regulują czynności ?refakturowania?, jednak w praktyce przyjmuje się, że z refakturowaniem mamy do czynienia, gdy występują następujące okoliczności:

• przedmiotem refakturowania są usługi,
• z usług nie korzysta podmiot (albo korzysta tylko w części), na którego wystawiona jest pierwotna faktura,
• sprzedaż (odsprzedaż) musi być dokonana po cenie zakupu, bez marży narzuconej przez odsprzedającego,
• podmiot, który dokonuje refakturowania wystawia na rzecz nabywcy fakturę (refakturę) z uwzględnieniem (przeważnie) tej samej stawki podatku VAT (bądź też stosuje zwolnienie od podatku), która jest na fakturze pierwotnej wystawionej przez usługodawcę.
• w umowie między kontrahentami powinno być zastrzeżenie o odrębnym rozliczaniu (refakturowaniu) danego rodzaju czynności.

A zatem należy stwierdzić, iż ?refakturowanie? usługi transportowej oznacza ?fakturowanie? tejże usługi przez świadczącego usługę (podmiot unijny) na rzecz Podatnika, zgodnie z umową zawartą między kontrahentami uczestniczącymi w transakcji.

Podstawę opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów wyznacza art. 31 ustawy, stanowiąc w ust. 1, że jest nią kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Przy czym w myśl art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. (...),
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Wobec powyższego koszty transportu są uwzględniane w podstawie opodatkowania tylko wtedy, gdy dostawca obciąża nimi nabywcę.

Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucony jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego.

Mając na uwadze powyższe oraz stan faktyczny, zgodnie z którym dostawca towarów zafakturował w imieniu własnym nie tylko samą dostawę towarów, ale także ich transport, wówczas dla polskiego nabywcy podstawą opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu będzie cała kwota jaką jest on zobowiązany zapłacić unijnemu dostawcy z tytułu przedmiotowej transakcji.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w związku z wliczeniem wartości przedmiotowych usług transportowych do podstawy opodatkowania w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ? brak jest podstaw do odrębnego wykazywania i naliczania podatku VAT z tytułu w/w usług jako importu usług transportowych.

A zatem, w przedmiotowej transakcji, podstawa opodatkowania powinna obejmować łączną wartość wynikającą z faktury dokumentującej dostawę towaru oraz z refaktury dokumentującej usługę transportową.

Art. 20 ust. 5, 6 i 7 ustawy określa moment powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów.

Zgodnie z w/w przepisami, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Natomiast, w przypadku, gdy przed ww. terminem, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury (ust. 6).

Art. 20 ust. 7 ustawy stanowi, iż ust. 6 stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zasadniczym znaczeniem dla momentu powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów jest moment wystawienia faktury przez świadczącego usługę. W przypadku, gdy faktura będzie wystawiona po 15 dniu miesiąca następującym po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, wówczas moment powstania obowiązku podatkowego będzie uzależniony od dnia dokonania dostawy.

Ustawodawca formułując w powyższy sposób zasady powstania obowiązku podatkowego, miał na celu wprowadzenie jednolitości w stosowaniu przepisów podatkowych, dzięki którym dostawa wewnątrzwspólnotowa i nabycie wewnątrzwspólnotowe zostaną ujęte w zeznaniach podatkowych za ten sam okres.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika wynika, iż sporządził on deklarację podatkową VAT-7 za czerwiec 2004r. oraz informację podsumowującą VAT-UE za drugi kwartał 2004r. bez uwzględniania w podstawie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów kosztów transportu towarów, gdyż refakturę dokumentującą usługę transportową otrzymał w lipcu 2004r.

Mając na uwadze, iż kwota wynikająca z faktury dokumentującej usługę transportową zwiększa w przedmiotowej sprawie podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, Podatnik dokonując rozliczenia przedmiotowej transakcji winien dokonać korekt sporządzonych deklaracji podatkowych, ujmując w nich łączną wartość wynikającą z faktury dokumentującej dostawę towaru oraz z refaktury dokumentującej usługę transportową.