Temat interpretacji

Uznanie, iż odpłatne udostępnianie przez Gminę świetlic wiejskich na podstawie umowy dzierżawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 23 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania odpłatnego udostępniania przez Gminę świetlic wiejskich na podstawie umowy dzierżawy za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania odpłatnego udostępniania przez Gminę świetlic wiejskich na podstawie umowy dzierżawy za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina A (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina jest właścicielem gruntów, na których posadowione są budynki świetlic wiejskich w B., B., B., M. i w N. Przedmiotowe grunty wraz ze świetlicami wiejskimi od dnia 1 stycznia 2009 r. są przez Gminę odpłatnie udostępniane na rzecz Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (dalej: MGOK) na podstawie zawartej z tą instytucją umowy dzierżawy. Do dnia 31 grudnia 2012 r. zasady odpłatnej dzierżawy tych nieruchomości uregulowane były w jednej umowie obejmującej swym zakresem wszystkie wymienione świetlice wiejskie. Od dnia 1 stycznia 2013 r. każda z tych nieruchomości jest przez Gminę odpłatnie udostępniana na rzecz MGOK na podstawie odrębnej umowy dzierżawy, zawartej na czas nieoznaczony. Z tytułu pobieranego od MGOK czynszu dzierżawnego Gmina wystawia faktury VAT i dokonuje rozliczeń VAT należnego.

Stosownie do postanowień umów dzierżawy, bieżące wydatki związane z utrzymaniem przedmiotowych świetlic wiejskich, w tym w szczególności koszty zużycia energii elektrycznej, wody etc., ponosi MGOK.

Gmina natomiast ponosi wydatki związane z modernizacją i remontami budynków przedmiotowych świetlic wiejskich (dalej: wydatki inwestycyjne). Wydatki te są dokumentowane fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Ponadto, Gmina ponosi szereg wydatków związanych z zakupem sprzętu i wyposażenia dla przedmiotowych świetlic wiejskich (dalej: wydatki na wyposażenie). W zakresie wydatków na wyposażenie, w roku 2012 Gmina nabyła w szczególności następujące środki trwałe: zestawy nagłośnienia, telewizor, płytę grillową, nagrzewnicę gazową, patelnię elektryczną, mikrofalówkę, piłkochwyty oraz ogrodzenie (dalej: środki trwałe). Wartość poszczególnych środków trwałych nie przekroczyła 15 tys. PLN. Gmina nie dokonała odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na przedmiotowe wyposażenie. W przyszłości Gmina będzie również ponosić wydatki związane z zakupem wyposażenia na potrzeby bieżącego funkcjonowania świetlic wiejskich.

Dotychczas kwestia użytkowania wyposażenia, w tym również przedmiotowych środków trwałych, przez MGOK nie była wprost uregulowana w umowach dzierżawy (ani w tej obowiązującej do końca 2012 r., ani w umowach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2013 r.). Niemniej jednak intencją Gminy każdorazowo było ich udostępnienie MGOK, w ramach usługi dzierżawy świetlic wiejskich. W związku z tym, każdorazowo po nabyciu jakichkolwiek elementów stanowiących wyposażenie świetlic wiejskich Gmina, na podstawie dokumentów PT, przekazywała je MGOK. W konsekwencji, również nabyte przez Gminę środki trwałe nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych Gminy, lecz zostały przyjęte na stan MGOK.

Obecnie Gmina zamierza w drodze aneksów do umów dzierżawy świetlic wiejskich doprecyzować kwestię użytkowania przez MGOK nabywanych przez Gminę elementów wyposażenia, w tym również przedmiotowych środków trwałych. Gmina zamierza wskazać wyraźnie, że zakresem umów dzierżawy zawartych z MGOK objęte są również przedmiotowe środki trwałe oraz kolejne elementy wyposażenia, jakie Gmina będzie nabywać w przyszłości. Odpowiednie postanowienia doprecyzowujące w tym zakresie Gmina zamierza wprowadzić w drodze aneksów do zawartych umów dzierżawy, które będą obowiązywać od dnia 1 czerwca 2013 r. Zgodnie z tymi postanowieniami, środki trwałe i inne elementy wyposażenia nabywane przez Gminę będą każdorazowo udostępniane MGOK odpłatnie w ramach umowy dzierżawy danej świetlicy wiejskiej, dla której są przeznaczone. Gmina nie przewiduje przy tym zmiany ustalonych kwot czynszu z tytułu dzierżawy świetlic wiejskich.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne udostępnianie przez Gminę świetlic wiejskich na rzecz MGOK stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne udostępnianie przez Gminę świetlic wiejskich na rzecz MGOK stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje natomiast, że świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z brzmienia powołanych przepisów wynika, że pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT uzupełniają się w tym sensie, że co do zasady, czynności podejmowane przez podatników należy uznać za świadczenie usług, o ile nie stanowią one dostawy towarów. Takie skonstruowanie zakresu czynności opodatkowanych prowadzi do zapewnienia zasady powszechności opodatkowania.

Mając na względzie przedstawiony stan prawny, zdaniem Gminy, należy uznać, że świadczenie wykonywane na podstawie umowy dzierżawy, na gruncie VAT stanowi świadczenie usług przez Gminę na rzecz MGOK.

Gmina bowiem, w drodze dzierżawy udostępnia przedmiotowe świetlice wiejskie, ponadto świadczenie to jest czynnością odpłatną, ponieważ MGOK zobowiązany jest do uiszczania Gminie wynagrodzenia. Przedmiotowy stosunek prawny jest zatem dwustronnie zobowiązujący i wzajemny. Odpowiednikiem świadczenia Gminy sprowadzającego się do oddania rzeczy w dzierżawę jest świadczenie MGOK, polegające na uiszczaniu kwoty ustalonego wynagrodzenia (czynszu dzierżawnego).

Jednocześnie Gmina wskazuje, że Jej zdaniem, dzierżawa świetlic wiejskich nie jest czynnością zwolnioną od VAT bądź wyłączoną z opodatkowania VAT.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższych regulacji, zdaniem Gminy, należy uznać, że w zakresie czynności wykonywanych przez Nią na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, nawet, gdy dotyczą one Jej zadań własnych, Gmina posiada status podatnika VAT. Wykonując takie czynności bowiem, niezależnie od swoich celów i zadań, Gmina postępuje w sposób tożsamy do innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Brak opodatkowania tego rodzaju czynności dokonywanych przez Gminę w tym przypadku mógłby prowadzić do zaburzenia zasad konkurencji.

Jako, że zawarta przez Gminę umowa dzierżawy jest umową cywilnoprawną, uregulowaną w art. 693 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, w zakresie wykonywanych na jej podstawie czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika VAT.

Pogląd taki w odniesieniu do czynności wykonywanych przez gminy na podstawie umów cywilnoprawnych był również wielokrotnie wyrażany przez Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA), m.in. w wyroku z dnia 26 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 1303/09, w którym wskazano, że w efekcie unormowania zawartego w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT gmina jest podatnikiem podatku VAT w zakresie, w jakim dokonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Podobnie także w orzeczeniu z dnia 23 marca 2010 r., sygn. akt I FSK 273/09 NSA uznał, że podatnikiem VAT w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy) jest z racji posiadanych cech podatnika (art. 15 ust. 1 ustawy) gmina.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 lipca 2012 r., sygn. IPTPP1/443-331/12-2/MH, w której organ podatkowy stwierdził, że cywilnoprawna umowa dzierżawy będąca czynnością odpłatną stanowi, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, zdaniem Gminy, odpłatne udostępnienie przez Gminę świetlic wiejskich na podstawie umowy dzierżawy na rzecz MGOK stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że zwolnieniem od podatku VAT nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy, w oparciu o art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zadania obejmujące sprawy: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy).

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   • czynności co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
   • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa nieruchomości jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina, będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, jest właścicielem gruntów, na których posadowione są budynki świetlic wiejskich w B., B., B., M. i w N. Przedmiotowe grunty wraz ze świetlicami wiejskimi od dnia 1 stycznia 2009 r. są przez Gminę odpłatnie udostępniane na rzecz MGOK na podstawie zawartej z tą instytucją umowy dzierżawy. Do dnia 31 grudnia 2012 r. zasady odpłatnej dzierżawy tych nieruchomości uregulowane były w jednej umowie obejmującej swym zakresem wszystkie wymienione świetlice wiejskie. Od dnia 1 stycznia 2013 r. każda z tych nieruchomości jest przez Gminę odpłatnie udostępniana na rzecz MGOK na podstawie odrębnej umowy dzierżawy, zawartej na czas nieoznaczony. Z tytułu pobieranego od MGOK czynszu dzierżawnego Gmina wystawia faktury VAT i dokonuje rozliczeń VAT należnego. Stosownie do postanowień umów dzierżawy, bieżące wydatki związane z utrzymaniem przedmiotowych świetlic wiejskich, w tym w szczególności koszty zużycia energii elektrycznej, wody etc., ponosi MGOK. Gmina natomiast ponosi wydatki związane z modernizacją i remontami budynków przedmiotowych świetlic wiejskich (wydatki inwestycyjne). Wydatki te są dokumentowane fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania odpłatnego udostępniania przez Gminę świetlic wiejskich na podstawie umowy dzierżawy za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że odpłatne udostępnianie świetlic wiejskich na podstawie zawartej umowy dzierżawy jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną. W przedmiotowej sprawie Gmina nie działała jako organ władzy publicznej, zatem nie może skorzystać z wyłączenia zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy. Nie może również skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w powołanym § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia, bowiem czynność udostępniania ww. świetlic wiejskich jest/będzie wykonywana na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, odpłatne udostępnianie przedmiotowych świetlic wiejskich na rzecz MGOK na podstawie umów cywilnoprawnych, skutkujące uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Gminy, podlega/będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie przez Gminę świetlic wiejskich na rzecz MGOK stanowi/będzie stanowiło świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie uznania odpłatnego udostępniania przez Gminę świetlic wiejskich na podstawie umowy dzierżawy za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków inwestycyjnych związanych ze świetlicami wiejskimi w stanie faktycznym został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2013 r. nr ILPP1/443-435/13-3/NS. Natomiast kwestia dotycząca prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych na wyposażenie świetlic wiejskich w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2013 r. nr ILPP1/443-435/13-4/NS.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu