Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji, ponieważ wydatki ponoszone w ramach realizac... - Interpretacja - IPTPP2/443-726/13-4/AW

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 27.11.2013, sygn. IPTPP2/443-726/13-4/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji, ponieważ wydatki ponoszone w ramach realizacji projektu nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji.

Pismem z dnia 6 listopada 2013 r. wniosek został uzupełniony poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach zadań własnych nałożonych na gminy (art. 2 ust. 1, art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) mieści się zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty jakimi są m.in. sprawy wodociągów i zaopatrzenie w wodę. Gmina, pozostając właścicielem sieci i urządzeń wodociągowych, realizuje te zadania za pośrednictwem Zakładu Gospodarki Komunalnej (zakład budżetowy) eksploatatora, będącego zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, z którym zawarła stosowną umowę określającą szczegółowe warunki wykonywania powierzonych obowiązków. Faktury za dostarczanie wody na rzecz poszczególnych mieszkańców wystawia eksploatator i opodatkowuje przedmiotowe usługi według właściwej stawki VAT. Z tytułu powyższej umowy Gmina nie pobiera od eksploatatora żadnych opłat oraz nie wystawia na jego rzecz faktur VAT powierza mu bowiem wykonywanie tych zadań nieodpłatnie. Zakład ten ustala cenę rozprowadzanej wody w oparciu o ponoszone bieżące koszty: obsługi, prac konserwacyjnych, remontów i napraw wkalkulowując w nią również swój zysk. Gmina natomiast prowadzi inwestycje związane z rozbudową sieci wodociągowej, rozbudową i remontami głównymi stacji uzdatniania wody, dokonuje zakupów inwestycyjnych ponosząc z tego tytułu znaczne wydatki dokumentowane fakturami VAT, wystawianymi przez innych podatników na rzecz Gminy. W bieżącym roku Gmina rozpoczyna inwestycję, w zakres której wchodzi rozbudowa odcinków sieci wodociągowych. Gmina zamierza złożyć wniosek pożyczki z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Zakres czasowy projektu obejmuje lata 2012-2013. Z chwilą podpisania umowy z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, powstaje kwestia ujęcia podatku od towarów i usług związanego z realizacją projektu jako kosztu kwalifikowalnego w planie tej inwestycji.

W piśmie z dnia 6 listopada 2013 r. Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dokonywane zakupy towarów i usług, w ramach realizacji wskazanej inwestycji nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT, gdyż Gmina, będąc właścicielem urządzeń wodociągowych, realizuje swoje zadania w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę za pośrednictwem innego podmiotu eksploatatora, któremu przekazała nieodpłatnie wykonywanie usług rozprowadzania wody.

Gmina i Zakład Gospodarki Komunalnej w zakresie podatku od towarów i usług rozliczają się odrębnie.

Powstałe w wyniku realizacji inwestycji mienie pozostaje własnością Gminy. Zaopatrzeniem mieszkańców Gminy w wodę zajmuje się ZGK na podstawie zawartej z Gminą stosownej umowy. Gmina nie pobiera żadnych opłat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym Gmina, jako zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług, będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ponoszone wydatki związane z realizowaną inwestycją...

Zdaniem Wnioskodawcy, realizując inwestycję, stanowiące ustawowe i statutowe jej zadanie, nie będzie uprawniona do odliczenia w całości lub w części naliczonego podatku VAT. Inwestycja ta nie będzie służyła czynnościom opodatkowanym tym podatkiem, gdyż Gmina, będąc właścicielem urządzeń wodociągowych, realizuje swoje zadania w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę za pośrednictwem innego podmiotu eksploatatora, któremu przekazała nieodpłatnie wykonywanie usług rozprowadzania wody. Nie został wiec spełniony podstawowy warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.) uprawniający podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ponoszone wydatki nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. Gmina nie jest również zobowiązana do opodatkowania czynności przekazania eksploatatorowi na podstawie umowy, wykonywania usług dostarczania wody dla ludności zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i usług. Gmina nie wykonuje więc żadnych czynności opodatkowanych, ponieważ nie pobiera żadnych opłat zarówno od ostatecznych odbiorców usług, jak i od eksploatatora, w związku z czym czynności te nie mają charakteru odpłatnego, co stanowi niezbędny wymóg do uznania ich za opodatkowane. Wobec powyższego, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ponoszone wydatki związane z przedmiotowym projektem. Uzasadnione jest więc potraktowanie podatku jako kosztu kwalifikowalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (przypadek ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

  • dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
  • odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Gmina, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, realizuje zadania własne polegające na zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty jakimi są m.in. sprawy wodociągów i zaopatrzenie w wodę. Gmina, pozostając właścicielem sieci i urządzeń wodociągowych, realizuje te zadania za pośrednictwem Zakładu Gospodarki Komunalnej (zakład budżetowy) eksploatatora, będącego zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, z którym zawarła stosowną umowę określającą szczegółowe warunki wykonywania powierzonych obowiązków. Faktury za dostarczanie wody na rzecz poszczególnych mieszkańców wystawia eksploatator i opodatkowuje przedmiotowe usługi według właściwej stawki VAT. Z tytułu powyższej umowy Gmina nie pobiera od eksploatatora żadnych opłat oraz nie wystawia na jego rzecz faktur VAT powierza mu bowiem wykonywanie tych zadań nieodpłatnie.

W bieżącym roku Gmina rozpoczyna inwestycję, w zakres której wchodzi rozbudowa odcinków sieci wodociągowych. Gmina zamierza złożyć wniosek pożyczki z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Zakres czasowy projektu obejmuje lata 2012-2013. Dokonywane zakupy towarów i usług, w ramach realizacji wskazanej inwestycji nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT, gdyż Gmina, będąc właścicielem urządzeń wodociągowych, realizuje swoje zadania w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę za pośrednictwem innego podmiotu eksploatatora, któremu przekazała nieodpłatnie wykonywanie usług rozprowadzania wody. Gmina i Zakład Gospodarki Komunalnej w zakresie podatku od towarów i usług rozliczają się odrębnie.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie spełniony, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca dokonywane zakupy towarów i usług, w ramach realizacji wskazanej inwestycji nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji. Tym samym Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało z tego tytułu prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji, ponieważ wydatki ponoszone w ramach realizacji projektu nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku w szczególności dotyczące wysokości kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Pojęcie kosztu kwalifikowalnego nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem wskazać, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono przy założeniu, iż faktycznie towary i usługi nabyte w związku z realizacją inwestycji nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 419 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi