Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur za energię elektryczną- według metody szacunkowej- w gospodarstwie rolnym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem energii elektrycznej zużytej w gospodarstwie rolnym jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem energii elektrycznej zużytej w gospodarstwie rolnym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT. Co dwa miesiące otrzymuje Pan fakturę za zużytą energię elektryczną w gospodarstwie rolnym i prowadzonym gospodarstwie domowym. Faktura za energię jest wystawiana na Pana imię i nazwisko, bez rozbicia na zużytą energię elektryczną w gospodarstwie rolnym i domowym. Po dokonaniu analizy zużycia energii na przestrzeni kilku lat i na podstawie posiadanych faktur ustalił Pan, że w zależności od pory roku 50-86% wartości otrzymanych faktur to energia elektryczna zużywana w gospodarstwie rolnym. Pozostała część energii jest wykorzystywana w gospodarstwie domowym. Miesiące, w których jest zużywana większa ilość energii jest spowodowana sezonowością używanych maszyn rolniczych, czy urządzeń (np. w okresie wiosenno-letnim jest używana deszczownia do podlewania pół uprawnych, która zużywa dużo energii elektrycznej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy rolnik ma prawo odliczyć kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej za zużytą energię elektryczną w gospodarstwie rolnym (gdzie w polu posiadającym nabywcę jest wpisane imię i nazwisko oraz adres i NIP bez dodatkowego określenia gospodarstwo rolne)...
2. Czy podatek należny może być pomniejszony o kwotę podatku naliczonego z tytułu zużytej energii elektrycznej w gospodarstwie rolnym - ustaloną za pomocą metody szacunkowej...

Pana zdaniem, rolnikowi zarejestrowanemu jako czynny podatnik VAT - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - przysługuje prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z działalnością opodatkowaną VAT, z faktur za energię elektryczną wystawianych na Pana nazwisko. Wskazano, iż w gospodarstwie jest zamontowany jeden licznik zużycia energii elektrycznej, która jest jednak zużywana zarówno w gospodarstwie rolnym, jak również w pomieszczeniach mieszkalnych. Zużycie energii elektrycznej (udokumentowanej fakturami) w gospodarstwie rolnym stanowi 50-86% wartości wykorzystywanej energii, w zależności od pory roku, gdyż jest to związane z użytkowanymi sezonowo maszynami, które powodują większe zużycie w określonych miesiącach, a mniejsze w innych. Wskazano również, iż rozporządzenie regulujące zasady wystawiania faktur, danych, które powinna zawierać określa, że faktura powinna zawierać imię i nazwisko lub nazwę podatnika i nabywcy towarów lub usług (§ 5 ust. 1 rozporządzenia). Nie ma dodatkowego wymogu, aby faktura wystawiona na rolnika (podatnika VAT czynnego) musiała też zawierać określenie gospodarstwo rolne. Inne przepisy też nie wykluczają możliwości odliczenia podatku naliczonego przez rolnika, gdy na fakturze jest tylko podane jego imię i nazwisko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ze złożonego wniosku wynika, iż jest Pan rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Otrzymuje Pan faktury, za zużytą energię elektryczną, bez rozbicia na energię zużytą w gospodarstwie rolnym i prowadzonym gospodarstwie domowym. Faktury wystawiana są na Pana imię i nazwisko oraz adres i NIP (bez dodatkowego określenia gospodarstwo rolne). Wskazał Pan, że szacunkowo (w zależności od pory roku) 50-86% wartości otrzymanych faktur to energia elektryczna zużywana w gospodarstwie rolnym.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Pana dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu energii elektrycznej, która jest zużywana zarówno w gospodarstwie rolnym, jak i w gospodarstwie domowym.

Należy zauważyć, iż ciężar rzetelnego rozdziału wydatków dotyczących wykorzystania energii elektrycznej dla potrzeb produkcji rolniczej i części wykorzystanej dla potrzeb gospodarstwa domowego (potrzeby osobiste) spoczywa zawsze na podatniku.

Jeżeli więc poniesione wydatki na zużycie energii elektrycznej zostały udokumentowane jedną fakturą VAT i dotyczą zarówno prowadzonej przez podatnika działalności, jak i jego prywatnym celom, to prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w części, która dotyczy prowadzonej działalności gospodarczej (tylko ta część może pomniejszać podatek należny). Skoro podatnik potrafi wydzielić i przyporządkować dany wydatek lub jego część i tym samym podatek naliczony do konkretnego rodzaju sprzedaży (tj. sprzedaży opodatkowanej uprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego), to możliwe jest odliczenie w wydzielonej części podatku naliczonego od wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle powołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że w przypadku gdy jest Pan w stanie przyporządkować w odpowiednich częściach wydatek związany ze zużyciem energii elektrycznej dla celów wykonywanej działalności w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego, jak i dla celów osobistych, przy zastosowaniu miarodajnego klucza, to przysługuje Panu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w takiej części, która jest związana z realizowaną sprzedażą opodatkowaną, zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, (tj. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego).

Jednocześnie odnosząc się do Pana wątpliwości dotyczących prawa do odliczenia w przypadku gdy faktury za zużycie energii elektrycznej (dla celów prowadzonej działalności, jak i prywatnych) wystawiane są na Pana imię i nazwisko oraz adres i NIP, jednak bez dodatkowego określenia gospodarstwo rolne, należy stwierdzić co następuje.

Uregulowania dotyczące szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu ich przechowywania, zawarte są w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia (w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT.

Z kolei w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428) ww. przepisy otrzymały następujące brzmienie obowiązujące od dnia 1 stycznia 2013 r.:

• § 4 ust. 1: Fakturę wystawia:

1. zarejestrowany podatnik VAT czynny;
2. podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.

• § 5 ust. 1: Faktura powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem

Powyższe przepisy określają niezbędne minimum elementów, które powinna zawierać faktura VAT. Uwzględniając przytoczone regulacje stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy Wnioskodawca złożył zgłoszenie rejestracyjne dla potrzeb podatku od towarów i usług (podając swój numer NIP), aby przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, musi być on wskazany jako nabywca na otrzymywanych przez gospodarstwo rolne fakturach VAT.

Analizując stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy, stwierdzić należy, że zawarte w fakturze (dokumentującej nabycie energii elektrycznej) dane nabywcy, tj. Pana imię i nazwisko oraz adres i NIP (bez wskazania gospodarstwo rolne) wypełniają dyspozycję cytowanych wyżej § 5 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. oraz odpowiednio § 5 ust. 1 pkt 3 i 5 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.

W świetle powyższego, faktura taka, jako poprawna formalnie stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego (bądź jego stosownej części).

Końcowo podkreśla się, iż prawidłowe określenie wysokości procentowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup energii elektrycznej związanego z realizowanymi czynnościami należy do podatnika, natomiast ocena prawidłowości przyjętych przez Pana rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy