Interpretacja indywidualna z dnia 25.07.2013, sygn. IPPP1/443-614/13-2/MPe, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości należącej do majątku prywatnego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 20.06.2013r. (data wpływu 24.06.2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości należącej do majątku prywatnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.06.2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości należącej do majątku prywatnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w W., dla których prowadzona jest księga wieczysta o numerze Przedmiotem zapytania jest planowane zbycie działki ewidencyjnej o numerze 6/2. Działka ta była objęta działaniem dekretu z 26.10.1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy, wobec tego z dniem 21.11.1945 rok przeszła na własność gminy, a od 1950 roku na własność Skarbu Państwa. Działka była częścią dawnej nieruchomości Nieruchomość - dział A, należącej do Heleny Amandy P. w 11/12 udziału i w 1/12 do osób trzecich. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 31.10.1990 roku, , spadek po Helenie P. nabyły z nocy ustawy jej dzieci: Konstanty P., Iza L., Mirosława R. i Helena D., po 1/4 części każde. (Spadkodawczyni zmarła w dniu 11 stycznia 1984 roku).

Decyzją z dnia 24.10.2002 roku Prezydent miasta w rozpoznaniu wniosku dekretowego z 15.02.1949 ustanowił w drodze decyzji prawo użytkowania wieczystego m.in. przedmiotowych działek na okres 99 lat na rzecz Heleny D. w 11/48 części, Izy L. w 11/48 części, Mirosławy R. w 11/48 części, Konstantego P. w 11/48 części i osoby trzeciej w 4/48 części do między innymi, dz. 6/2. Nieruchomości zostały przekazane w użytkowanie wieczyste umową (aktem notarialnym),

Decyzją nr z dnia 07.11.2003 roku Burmistrz Gminy .przekształcił nieodpłatnie prawo użytkowania wieczystego dz. 6/2 w prawo własności na rzecz Heleny D. w 11/48 części, Izy L. w 11/48 części, Mirosławy R. w 11/48 części, Konstantego P. w 11/48 części i osoby trzeciej w 4/48 części.

Dnia 17.07.2008 roku na podstawie umowy sprzedaży objętej Repertorium, osoba trzecia, działając przez kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, sprzedała swoje udziały w dz. 6/2 to jest 4/48, Konstantemu P., Helenie D. oraz Izie L. w częściach równych, to jest w taki sposób, że każdy z nich nabyło 4/144 udziałów w przedmiotowej działce.

Przedmiotowa działka była już przedmiotem umowy przedwstępnej sprzedaży w roku 2006, lecz kupujący wycofali się, z uwagi na nieuzyskanie decyzji o warunkach zabudowy. Jednakże w ramach współpracy z tym kupującym nastąpiła wówczas likwidacja ogródków działkowych, znajdujących się bezprawnie na nieruchomości i sprzedający wypłacili działkowcom odszkodowania za naniesienia. W związku ze zbyciem części innych nieruchomości przez sprzedających, na rzecz każdoczesnego właściciela działki 6/2 zostały ustanowione służebności, umożliwiające jej obsługę komunikacyjną. Dla działki 6/2 kupujący starał się od 2006 r. o wydanie warunków zabudowy, lecz ich nie uzyskał. W maju 2013 r. inna osoba trzecia uzyskała warunki zabudowy dla działki nr 6/2.

Uzyskana przez osobę trzecią decyzja o warunkach zabudowy pozwala zlokalizować na działce osiedle mieszkaniowe w zabudowie wielorodzinnej z usługami, garażami w części podziemnej, elementami zagospodarowania terenu wraz z miejscami postojowymi, drogą dojazdową dla inwestycji i infrastrukturą techniczną.

Poza tym Wnioskodawca nie podejmował wymagających zaangażowania własnych środków finansowych czynności, zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności ogrodzenie, uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu). Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (jak np. reklama). Wnioskodawca informuje, że nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w żadnym zakresie, a w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działka będąca przedmiotem sprzedaży nie była w przeszłości wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, w szczególności Wnioskodawca nie wynajmował jej, nie dzierżawił ani nie zawarł innej umowy o podobnym charakterze. Działka nie była w przeszłości udostępniana odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom, jak również nie była wykorzystywana do działalności rolniczej. Znajdujący się na terenie nieruchomości ogród działkowy był nielegalny a Wnioskodawcy z tego tytułu nie pobierali żadnych przychodów.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT, jednakże tej rejestracji dokonał jedynie dlatego, że w 2010 roku otrzymał interpretację indywidualną w zakresie podatku VAT, zgodnie z którą Urząd Skarbowy uznał, iż z tytułu sprzedaży innej nieruchomości (nabytej przed sprzedażą w części od osoby nieznanej z miejsca pobytu, a w pozostałej części nabytej w drodze spadkobrania) powstał co do części nabytej od osoby nieznanej z miejsca pobytu obowiązek zapłacenia podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie zgodził się jednak z taką interpretacją i wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem w kwietniu 2011 r. uchylił interpretację indywidualną w zaskarżonej części. Wyrok ten podtrzymał Naczelny Sąd Administracyjny.

W związku z realizacją tego wyroku, Wnioskodawca wystąpił o zwrot zapłaconego podatku VAT, który obecnie już otrzymał. Wnioskodawca nie wyrejestrował się z podatku VAT, ponieważ oczekuje rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Wnioskodawca wskazuje nadto, iż w przeszłości występował pięciokrotnie o wydanie interpretacji podatkowej w zakresie podatku od towarów i usług i cztery razy w zakresie podatku dochodowego.

Wnioskodawca dokonał już sprzedaży części nieruchomości w roku 2000, a także zbył na rzecz m.st. W. swój udział w części nieruchomości z przeznaczeniem pod drogę publiczną. Również w roku 2006 Wnioskodawca sprzedał część posiadanych nieruchomości na rzecz osoby trzeciej. Przy tej ostatniej transakcji Wnioskodawca nie działał w charakterze podatnika VAT. Zgodnie z uzyskaną uprzednio interpretacją podatkową. Ponadto, w roku 2011 Wnioskodawca zbył część posiadanych przez siebie nieruchomości. również w tym przypadku Wnioskodawca nie działał w charakterze podatnika VAT, zarówno co do nieruchomości jak i nabytych od osoby nieznanej z miejsca pobytu, co zostało potwierdzone w/w wyroku NSA. W roku 2013 Wnioskodawca uzyskał dwie interpretacje podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług, z których wynikało, że z tytułu dokonania opisanych transakcji podatek VAT nie wystąpi (były to interpretacje z dnia 23 kwietnia 2013 r. o numerze sygn. IPPP1/443-213/13-4/IGo oraz z dnia 29 kwietnia 2013 r. o numerze sygnatury IPPP2/443-129/13-4/RR). Wnioskodawca wystąpił ponadto o wydanie kolejnej interpretacji podatkowej w czerwcu br.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że nie dokonywał zniesienia współwłasności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu opisanej powyżej sprzedaży powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług ...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z tytułu dokonania czynności sprzedaży opisanej powyżej, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, zarówno co do nieruchomości nabytych w drodze spadkobrania, czy też od osoby nieznanej z miejsca pobytu. Wnioskodawca nie planował ww. czynności w związku z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej lecz z uwagi na zamiar sprzedaży swojego prywatnego majątku. Te czynności nie były więc podjęte w zamiarze działania jako podatnik VAT, ponieważ Wnioskodawca nie miał zamiaru nabywać żadnych nieruchomości w celu ich odsprzedaży a jedynie odkupił część udziałów w gruncie osoby nieznanej z miejsca pobytu celem sprzedaży całości udziałów w odziedziczonej wcześniej nieruchomości. Również inne czynności, których dokonywał miały jedynie na celu poprawę stanu jego nieruchomości tj. zlikwidował ogród działkowy który znajdował się bez podstawy prawnej na jego nieruchomości oraz spowodował ustanowienie służebności na rzecz jego nieruchomości.

Art. 15 ust. l i 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowi wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub osoba wykonująca wolny zawód. Innymi słowy, aby czynność podlegała opodatkowaniu, musi być realizowana przez podmiot działający zawodowo.

Również, rozpatrując skargę kasacyjną w innej sprawie dot. interpretacji podatkowej z udziałem Wnioskodawcy, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 1 grudnia 2011 roku sygn. akt I FSK 1631/11 stwierdził, iż nabycie z zamiarem odsprzedania samo w sobie nie czyni zbywcy podatnikiem VAT gdyż () przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, iż warunkiem sine qua non uznania że dana osoba występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, iż działa ona jako jeden z podmiotów wskazanych w powołanym przepisie. (...) sprzedaż majątku osobistego osoby fizycznej nie jest traktowana jako działalność handlowa w rozumieniu analizowanych przepisów. W konsekwencji pewne czynności które osoba fizyczna podejmuje by taka sprzedaż doszła do skutku czy też w celu odniesienia z takiej sprzedaży jak największej korzyści, nie wpisują się w zakres działań profesjonalnego handlowca. Innymi słowy pozostają one nadal w sferze działań osoby fizycznej dokonującej zbycia majątku osobistego. (...) nie można osobie fizycznej odbierać prawa do prowadzenia działań mających na celu ułatwienie, lub wręcz umożliwienie zbycia elementów majątku osobistego.

Jak zostało stwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 października 2009 r. III SA/WA 1009/09 formalna rejestracja jako podatnik podatku od towarowi usług nie może przesądzać automatycznie o nabyciu statusu podatnika. Po pierwsze bowiem status ten ma charakter obiektywny, a wynika on z wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, określonej w art. 5 ustawy. Rejestracja nie ma wpływu na zakres czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Po drugie możliwa jest i taka sytuacja, gdy dany podmiot jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, dokonuje wielu czynności podlegających opodatkowaniu i w związku z tym korzysta z systemu odliczeń podatku naliczonego ale w odniesieniu do konkretnej czynności status podatnika mu nie przysługuje. Taka sytuacja ma miejsce wówczas gdy dana transakcja dokonywana jest poza systemem VAT np. gdy podatnik zbywa swój majątek prywatny, nie służący prowadzeniu działalności gospodarczej.

Tym samym fakt rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT nie może przesądzać o opodatkowaniu podatkiem VAT w/w czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza mocą ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że brzmienie art. 15 ust. 2 jednoznacznie wskazuje, że nie jest realizowana opcja uznania za podatnika każdego, kto dokonuje określonych transakcji związanych z działalnością gospodarczą w sposób okazjonalny. Powyższy przepis nie oznacza jednak, że nie jest objęty podatkiem od towarów i usług podmiot, który prowadząc działalność gospodarczą wykona np. tylko jedną transakcję.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca planuje sprzedaż przysługujących mu udziałów w działce nr 6/2, położonych na terenie objętym działaniem dekretu z 26.10.1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. W.. Przedmiotowa działka wchodzi w skład nieruchomości, którą Zainteresowany nabył w drodze spadku po matce wraz z trójką rodzeństwa po ¼ części każde. Decyzją z dnia 24.10.2002r. Prezydent m. st. W. ustanowił prawo użytkowania wieczystego przedmiotowych działek na okres 99 lat na rzecz spadkobierców, w tym Wnioskodawcy. Decyzją z dnia 07.11.2003r. Burmistrz Gminy W. przekształcił nieodpłatne użytkowanie wieczyste w prawo własności na rzecz spadkobierców w tym Zainteresowanego. Dnia 17.07.2008 roku na podstawie umowy sprzedaży, osoba trzecia, działając przez kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, sprzedała swoje udziały w dz. 6/2 m.in. Wnioskodawcy w częściach równych, to jest w taki sposób, że każdy nabył 4/144 udziałów w przedmiotowej działce. W związku ze zbyciem innych nieruchomości zostały ustanowione służebności, umożliwiające obsługę komunikacyjną na działce nr 6/2.

W opisie sprawy Zainteresowany wskazał również, iż nie podejmował czynności wymagających zaangażowanie własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości gruntu takich jak: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie dróg, działań prowadzących do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy. Ponadto nie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży (np. reklama). Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej w żadnym zakresie, w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działka będąca przedmiotem sprzedaży nie była w przeszłości wynajmowana bądź dzierżawiona, nie była również udostępniana odpłatnie bądź nieodpłatnie innym osobom, nie była wykorzystywana do działalności rolniczej. Znajdujący się na terenie nieruchomości ogród działkowy był nielegalny a Wnioskodawca z tego tytułu nie pobierał żadnych przychodów.

W opisie stanu sprawy Zainteresowany wskazał, iż w 2010r. dokonał rejestracji jako podatnik VAT z uwagi na interpretację indywidualną jaką uzyskał na okoliczność sprzedaży innej nieruchomości. Wnioskodawca nie zgodził się jednak z uzyskaną interpretacją i wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który jak wskazuje Zainteresowany uchylił wydają interpretację. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał stanowisko wyrażone przez WSA. Z uwagi na treść orzeczenia Wnioskodawca wystąpił do urzędu skarbowego o zwrot odprowadzonego podatku VAT, który otrzymał. Zainteresowany nie wyrejestrował się z rejestru podatników podatku VAT z uwagi na oczekiwanie rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Zainteresowany w 2006r. sprzedał część posiadanych nieruchomości na rzecz osób trzecich, w stosunku do tej transakcji nie występował w charakterze podatnika podatku VAT. Ponadto w 2011r. zbył część posiadanych nieruchomości i w stosunku do tej transakcji również nie działał w charakterze podatnika podatku VAT.

Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Wnioskodawca nabył udział w przedmiotowej nieruchomości w wyniku dziedziczenia po matce oraz nabycia udziału od osoby trzeciej. Ponadto jak wskazuje Wnioskodawca przedmiotowa nieruchomość nie była w przeszłości wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, w szczególności Wnioskodawca nie wynajmował jej, nie dzierżawił ani nie zawarł innej umowy o podobnym charakterze. Działki nie były w przeszłości udostępniane odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom, jak również nie były wykorzystywane do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie podejmował również żadnych wymagających zaangażowania własnych środków finansowych czynności, zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności ogrodzenie, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu, podział działek). Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Zatem sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia udziału w przedmiotowej nieruchomości nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że pomimo, iż grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży udziału w nieruchomości, Wnioskujący działał w charakterze handlowca.

Reasumując należy uznać, iż Wnioskodawca w wyniku dokonania czynności sprzedaży należącej do Wnioskodawcy części nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego, dla Wnioskodawcy z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy nadmienić, iż niniejsza interpretacja ogranicza się jedynie do kwestii będących przedmiotem zapytania. Inne kwestie poruszone we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W związku z tym, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 829 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie