Interpretacja indywidualna z dnia 13.03.2013, sygn. IPTPP4/443-836/12-4/ALN, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Czy w świetle art. 15 ust. l 12 Stowarzyszenie OSP dokonując sprzedaży działek skutkował będzie prowadzeniem działalności gospodarczej?
Jaką stawką opodatkowane będą powyższe grunty?
Czy od uzyskanego przychodu ze sprzedaży gruntów OSP będzie musiała odprowadzić podatek VAT rejestrując się przed dokonaniem sprzedaży jako podatnik podatku od towarów i usług?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia10 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania sprzedaży gruntów pod zabudowę,

• uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT oraz rejestracji jako podatnika VAT czynnego

jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania sprzedaży gruntów pod zabudowę,

• uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT oraz rejestracji jako podatnika VAT czynnego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lutego 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.) w zakresie doprecyzowania zdarzenia przyszłego, postawienia pytań, przedstawienia stanowiska oraz opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ochotnicza Straż Pożarna jest stowarzyszeniem, które nie jest zarejestrowane jako podatnik podatku VAT, ponieważ nie wykonuje żadnych czynności związanych z działalnością opodatkowaną. W 2005 r. OSP otrzymała darowizny w postaci nieruchomości gruntowych położonych w miejscowości X. W skład tych nieruchomości, jak wynika z aktu notarialnego dotyczącego niniejszej darowizny, wchodzi 7 działek o łącznej powierzchni 0,3839 ha a na nich znajduje się strażnica OSP oraz ogrodzenie.

Działki mają być wykorzystywane na cele statutowe OSP, w szczególności na realizację celów publicznych w zakresie ochrony przeciwpożarowej. Zarząd OSP zwrócił się do Wójta Gminy X z wnioskiem o wyrażenie zgody na sprzedaż części nieruchomości gruntowych otrzymanych darowizną w 2005 r. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarowaniu nieruchomościami (tekst jednolity Dz. U. z 20 l0r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), gdy nieruchomość jest niewykorzystywana na realizację celów publicznych w zakresie ochrony przeciwpożarowej, darowizna podlega odwołaniu. Odstąpienie od odwołania darowizny następuje za zgodą organu, który wyrażał zgodę na dokonanie darowizny, a w tym przypadku za zgodą Rady Gminy X. Uchwałą Nr X Rady Gminy X z dnia 29 maja 2012r. nastąpiło odstąpienie przez Wójta Gminy X od odwołania darowizny nieruchomości. Pozyskane ze sprzedaży środki finansowe(68.100 zł. ) OSP w x chce przeznaczyć na rozbudowę istniejącej remizy strażackiej. OSP nie prowadzi działalności gospodarczej a sprzedaż działek będzie czynnością jednorazową.

Działki te będą sprzedane jednej osobie fizycznej, OSP pozostawia na swoje potrzeby jedynie działki, które będzie wykorzystywała na cele statutowe tj. na których stoi strażnica i znajduje się plac manewrowy.

Planowane do sprzedaży działki zgodnie z ewidencją z rejestru gruntów stanowią: działka 1218/, 1218/2, 1222 - tereny komunikacyjne inne, pozostałe działki - tereny zabudowy przemysłowej.

Wszystkie działki zgodnie z Decyzją Wójta Gminy X nr X stanowią całość gospodarczą. Poza tym działki położone są na terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Ustawa o VAT nie wskazuje, że tereny komunikacyjne inne i tereny zabudowy przemysłowej są terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę.

W związku z wezwaniem Wnioskodawca wskazał, iż:

Dla działek(1218/2,1221/2,1222,1223/2,1224) mających być przedmiotem sprzedaży nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy.

OSP nie dokonywała wcześniej sprzedaży gruntów. Grunt przeznaczony do sprzedaży nigdy nie były udostępniany innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Na przedmiotowym gruncie nie prowadzona była działalność rolnicza, ani żadna działalność gospodarcza. Do dnia dzisiejszego nie poniesiono żadnych nakładów w celu przygotowania przedmiotowego gruntu do sprzedaży. Przedmiotowe działki nie są zabudowane, a ogrodzenie działek stanowi infrastrukturę towarzyszącą. OSP od początku działalności nie była zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. Stowarzyszenie nie dokonywało żadnej sprzedaży, przychody uzyskiwało jedynie z tytułu dotacji i darowizn, toteż obrót związany ze sprzedażą opodatkowana wyniósł 0.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż wycofuje pytanie 2 w brzmieniu Czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 tereny zabudowy przemysłowej i tereny komunikacyjne inne należy uznać za tereny zabudowane inne niż tereny zabudowane lub przeznaczone pod zabudowę...

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle art. 15 ust. l i 2 Stowarzyszenie OSP dokonując sprzedaży działek skutkował będzie prowadzeniem działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy :

W świetle art. 15 ust. 2 Wnioskodawca uważa, iż OSP sprzedając działki nie powinna być uznana za prowadzącą działalność gospodarczą, ponieważ będzie to czynność jednorazowa nie wskazująca na zamiar wykonywania jej w sposób ciągły, zważywszy, że jest to sprzedaż kilku działek ale wchodzących w skład nieruchomości stanowiącej całość gospodarczą.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 Wnioskodawca uważa, iż tereny zabudowy przemysłowej oraz tereny komunikacyjne inne nie powinny być uznane za tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lutego 2013 r. Wnioskodawca przedstawił stanowisko do pyt. Nr 2 i 3.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca uważa, iż OSP dokonuje sprzedaży nieruchomości niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, co zwalnia OSP od opodatkowania, w związku z czym nie będzie musiała ona odprowadzać podatku VAT od uzyskanego przychodu i nie będzie musiała rejestrować się jako podatnik podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania sprzedaży gruntów pod zabudowę,

• uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT oraz rejestracji jako podatnika VAT czynnego

- uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że czynności wymienione w art. 5 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie w przypadku, gdy są wykonywane przez podatnika, czyli podmiot, realizujący samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Dodatkowo należy zauważyć, że definicja działalności gospodarczej, stworzona na potrzeby podatku od towarów i usług, ma bardzo uniwersalny charakter. Obejmuje bowiem swoim zakresem wszelkie czynności producentów, handlowców lub usługodawców, także wówczas gdy są one wykonane jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar ich dokonywania wielokrotnie. Działalność gospodarcza nie musi sprowadzać się do dokonywania czynności sprzedaży, może również wiązać się z dokonywaniem czynności, które mogą prowadzić w przyszłości do ich dokonania.

Należy zwrócić uwagę, iż o byciu podatnikiem podatku od towarów i usług nie decyduje sama częstotliwość wykonywania czynności polegającej na sprzedaży. Istotne jest również ustalenie czy okoliczności związane z tą sprzedażą jednoznacznie wskazują, że sprzedaż dokonywana jest przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym jednorazowe wykonanie danej czynności nie wyklucza uznania podmiotu za podatnika w rozumieniu ww. przepisu. Należy podkreślić, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem Ochotnicza Straż Pożarna będzie dokonywać odpłatnej dostawy towarów, w tym przypadku nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę uzyska status podatnika podatku od towarów i usług .

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W tym miejscu wskazać należy, iż stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę rozumie się natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane).

W myśl natomiast art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki (art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane).

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje także, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

• lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

• sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Dopiero w przypadku, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.) podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Zatem, dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Dokonując zatem podsumowania powyższej analizy stwierdzić należy, iż kwestię zasad kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposób postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy określa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z zawartych w niej przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony, dla terenów gminy - przez gminę oraz, że ustalenia tego planu kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. W przypadku natomiast jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W sytuacji natomiast braku ww. aktów prawnych z zakresu zagospodarowania przestrzennego, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków.

Z kolei, w myśl art. 20 ust 1 cytowanej ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące: m.in. gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Aktem wykonawczym do ww. ustawy jest rozporządzenie ministra rozwoju regionalnego i budownictwa z 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454), które posługuje się pojęciem grunty zabudowane i zurbanizowane.

Rozporządzenie to, wprowadza rozróżnienie na grunty zabudowane i zurbanizowane i wyodrębnia je od użytków innego rodzaju. Zgodnie z § 67 cytowanego rozporządzenia, użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy: użytki rolne, grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione, grunty zabudowane i zurbanizowane, użytki ekologiczne, nieużytki, grunty pod wodami, tereny różne oznaczone symbolem. W dalszej treści rozporządzenia, tj. w § 68 ust. 3, ustawodawca dokonał podziału gruntów zabudowanych i zurbanizowanych na: tereny mieszkaniowe, tereny przemysłowe, inne tereny zabudowane, zurbanizowane tereny niezabudowane, tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, użytki kopalne, tereny komunikacyjne.

W treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT. I tak stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał darowiznę w postaci nieruchomości gruntowych. W skład tych nieruchomości, jak wynika z aktu notarialnego dotyczącego niniejszej darowizny, wchodzi 7 działek o łącznej powierzchni 0,3839 ha a na nich znajduje się strażnica OSP oraz ogrodzenie.

Pozyskane ze sprzedaży środki finansowe OSP chce przeznaczyć na rozbudowę istniejącej remizy strażackiej. OSP nie prowadzi działalności gospodarczej a sprzedaż działek będzie czynnością jednorazową.

OSP pozostawia na swoje potrzeby jedynie działki, które będzie wykorzystywała na cele statutowe tj. na których stoi strażnica i znajduje się plac manewrowy.

Planowane do sprzedaży działki zgodnie z ewidencją z rejestru gruntów stanowią: działka 1218/, 1218/2, 1222 - tereny komunikacyjne inne, pozostałe działki - tereny zabudowy przemysłowej. Wszystkie działki zgodnie z Decyzją Wójta Gminy stanowią całość gospodarczą. Działki położone są na terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Dla działek(1218/2,1221/2,1222,1223/2,1224) mających być przedmiotem sprzedaży nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Przedmiotowe działki nie są zabudowane, a ogrodzenie działek stanowi infrastrukturę towarzyszącą. OSP od początku działalności nie była zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług. Stowarzyszenie nie dokonywało żadnej sprzedaży, przychody uzyskiwało jedynie z tytułu dotacji i darowizn, toteż obrót związany ze sprzedażą opodatkowaną wyniósł 0.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że przedmiotowe ogrodzenie, zalicza się do urządzeń budowlanych w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 ww. ustawy, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. Bowiem te urządzenia budowlane nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych. W konsekwencji uznać należy, iż przedmiotowa nieruchomość gruntowa, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest niezabudowana.

Biorąc pod uwagę, iż ogrodzenie stanowią urządzenia budowlane, a nie samodzielne budowle, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie wystąpiła dostawa budowli.

Przedmiotem dostawy będzie bowiem dostawa gruntu niezabudowanego wraz z urządzeniami budowlanymi.

Wobec powyższego, skoro ww. działka niezabudowana zgodnie z zapisami w ewidencji gruntów przeznaczona jest pod zabudowę, to należy uznać, że sprzedaż gruntu nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 9 ustawy. Z kolei dla dostawy urządzenia budowlanego, tj. ogrodzenia ustawodawca nie przewidział w ustawie oraz przepisach wykonawczych do ustawy stawek preferencyjnych oraz zwolnienia, w związku z czym zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT.

Reasumując, zbycie niezabudowanego gruntu przeznaczonego pod zabudowę Wnioskodawca winien opodatkować podstawową stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Zauważyć należy, że w podatku od towarów i usług występują dwie formy zwolnień od opodatkowania dokonywanych dostaw towarów lub świadczenia usług: zwolnienie podmiotowe z uwagi na wysokość obrotów uzyskiwanych przez podatnika (art. 113 ustawy) oraz zwolnienie przedmiotowe, przewidziane dla czynności dokonywanych przez podatnika (art. 43 i art. 82 ust. 3 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się m.in. do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Stosownie do art. 96 ust.1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 5 jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-13 oraz art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 113 ust. 1, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia;
4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9.

Oznacza to, że podatnik podatku od towarów i usług ma obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego przed dniem dokonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Od obowiązku tego ustawodawca zwolnił trzy kategorie podatników tj. podatników zwolnionych podmiotowo z podatku VAT, na podstawie art. 113 ust.1 i ust. 9, podatników zwolnionych przedmiotowo, czyli wykonujących wyłącznie czynności zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust.1 lub art. 82 ust. 3 ww. ustawy oraz podatników, którzy dokonują dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, ponieważ nie wykonują oni czynności opisanych w art. 5 ustawy.

Sprzedaż gruntu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę powoduje utratę prawa do zwolnienia podmiotowego od VAT, co wynika bezpośrednio z zapisu artykułu 113 ust. 13 ustawy. Rezultatem tego jest brak możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od VAT nawet wówczas, gdy sama wartość transakcji na korzystanie z tego zwolnienia pozwala. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca winien zarejestrować się jako podatnik VAT czynny i rozliczyć podatek należny związany z przedmiotową transakcją.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, nie uzależniają opodatkowania bądź zwolnienia z opodatkowania dostawy gruntów od celu przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży przedmiotowego gruntu. Tym samym okoliczność, iż Wnioskodawca przeznaczy środki uzyskane ze sprzedaży działki na cele statutowe nie ma znaczenia w rozpatrywanej sprawie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 378 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi