Temat interpretacji

Zainteresowany, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione opłaty za media, bowiem wydatki te związane są z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wynajem lokalu użytkowego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2013r. (data wpływu 18 marca 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie mediów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie mediów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, płatnikiem VAT, rozlicza się co miesiąc. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej, źródłem jego dochodu jest wynajem lokalu użytkowego firmie prowadzącej działalność. Oprócz faktury z kwotą najmu, refakturuje najemcy także koszty czynszu, które musi zapłacić administracji. Co miesiąc Wnioskodawca otrzymuje faktury (eksploatacja, woda, ogrzewanie itp.) oraz raz do roku rozliczenie mediów (woda, ogrzewanie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji Zainteresowany jest upoważniony do tego by odliczyć kwotę VAT widniejącą na obciążających go fakturach kosztowych od ogólnej sumy VAT, jaką musi zapłacić...

Zdaniem Wnioskodawcy może odliczyć VAT od faktur kosztowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t,j, Dz. U. 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Powyższe wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Dodatkowo należy podkreślić, iż podatnik w momencie nabycia towarów określa, czy nabywane przez niego towary będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy wskazać, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będąc czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokalu użytkowego firmie prowadzącej działalność. Oprócz faktury z kwotą najmu, refakturuje najemcy także koszty czynszu, które musi zapłacić administracji. Co miesiąc Wnioskodawca otrzymuje faktury (eksploatacja, woda, ogrzewanie itp.) oraz raz do roku rozliczenie mediów (woda, ogrzewanie).

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą prawa do obniżenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie mediów.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że Zainteresowany, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione opłaty za media, bowiem wydatki te związane są z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wynajem lokalu użytkowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że kwestia wystawiania faktur dokumentujących świadczone przez Stronę usługi najmu lokalu użytkowego oraz wystawiania refaktur z tytułu ponoszonych przez Stronę kosztów czynszu nie była przedmiotem merytorycznej analizy, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie przedstawił stanu faktycznego, pytania oraz stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 249 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie