Temat interpretacji
Sprzedaż działki w części zakwalifikowanej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako grunt rolny bez prawa do zabudowy powinna korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, natomiast część działki przeznaczona pod zabudowę powinna być opodatkowana stawką podstawową.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 09.05.2011 r. (data wpływu 12.05.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i wykonuje czynności opodatkowane takie jak: dzierżawa i najem, refakturowanie usług za media, użytkowanie wieczyste, reklama. Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego sprzedał Spółce Akcyjnej nieruchomości gruntowe (17 działek) o łącznej pow. 3,1196 ha. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego część gruntów tj., 9 działek znajduje się w obszarze oznaczonym w planie P-UI tereny przeznaczone na rozwój wytwórczości i usług różnych o łącznej pow. 1,6331 ha. Pozostałe 8 działek o łącznej pow. 1,4865 ha to zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego działki przeznaczone na funkcje rolnicze bez prawa zabudowy. Sprzedając opisaną powyżej nieruchomość w umowie kupna sprzedaży została zastosowana stawka 23% od całości gruntów, zarówno przeznaczonych na rozwój wytwórczości i usług różnych, jak i tych oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania literą R czyli przeznaczone na funkcje rolnicze bez prawa zabudowy.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy Wnioskodawca zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT terenów rolnych nie przeznaczonych pod zabudowę, czy na ogólnych zasadach miał opodatkować całą powierzchnię gruntów stawką podstawową tj. 23%...
Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniem podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarem są również grunty. Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolnieniem objęte są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. O charakterze danego gruntu decyduje odpowiedni zapis w planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że grunty zakwalifikowane w planie miejscowym zagospodarowania przestrzennego jako grunty rolne bez prawa do zabudowy powinny skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast pozostałe powinny zostać opodatkowane stawką 23%. Bez znaczenia pozostaje fakt, że zbywana działka jest w części rolna i w części budowlana przeznaczona pod inwestycje. Zdaniem Wnioskodawcy należy do części działki rolnej zastosować zwolnienie z podatku VAT, a w pozostałej części przeznaczonej pod zabudowę zastosować stawkę 23%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z pózn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez pojęcie towaru w świetle art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., rozumie się rzeczy oraz ich części , a także wszelkie postacie energii. W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Stosownie do art. 19 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 23 %.
Oprócz stawki podstawowej, dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne 0%, 5% lub 8% oraz zwolnienie od podatku.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Jednakże ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.
Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych należy do zadań własnych gminy.
Stosownie do art. 4 ust. 1 i 2 ww. ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
- lokalizacje inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
- sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca sprzedał nieruchomości gruntowe (17 działek) o łącznej powierzchni 3,1196 ha. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania przestrzennego część gruntów tj., 9 działek znajduje się w obszarze oznaczonym w planie P-UI tereny przeznaczone na rozwój wytwórczości i usług różnych o łącznej pow. 1,6331 ha. Pozostałe 8 działek o łącznej pow. 1,4865 ha to zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego działki przeznaczone na funkcje rolnicze bez prawa zabudowy. Wnioskodawca sprzedając opisaną powyżej nieruchomość zastosował stawkę 23% od całości gruntów, zarówno przeznaczonych na rozwój wytwórczości i usług różnych, jak i tych oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania literą R czyli przeznaczone na funkcje rolnicze bez prawa zabudowy.
W kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż sprzedaż działki która w części oznaczona jest symbolem R grunty rolne bez prawa do zabudowy korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9, natomiast część działki przeznaczona pod zabudowę nie będzie korzystać z tego zwolnienia od podatku VAT, tym samym podlegać będzie opodatkowaniu za zasadach ogólnych, tj. 23 % stawką VAT.
W świetle powyższego należało uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego sprzedaż działek zakwalifikowanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako grunty rolne bez prawa do zabudowy powinna skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż pozostałych działek powinna zostać opodatkowana stawką 23%.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach