Interpretacja indywidualna z dnia 07.12.2012, sygn. ILPP1/443-805/12-5/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT i udokumentowania transakcji sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2012 r. (data wpływu 29 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 23 listopada 2012 r. (data wpływu 26 listopada 2012 r.) oraz z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu 4 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT i udokumentowania transakcji sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT i udokumentowania transakcji sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami: z dnia 23 listopada 2012 r. oraz z dnia 30 listopada 2012 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, dodatkową opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 20 lipca 2009 r. Wnioskodawca (w ramach działalności gospodarczej) zawarł umowę o współpracy, której jednym z postanowień było wpłacenie kaucji (zaliczki) dla wykonawcy, zabezpieczającej wykonanie zobowiązań Wnioskodawcy wynikających z przedmiotowej umowy. Ewentualny zwrot kaucji (zaliczki) Wnioskodawca zabezpieczył przewłaszczeniem na zabezpieczenie nieruchomości, dokonanym aktem notarialnym w tym samym dniu. Druga strona umowy o współpracy nie wywiązała się z jej postanowień, w związku z czym Wnioskodawca zażądał zwrotu kaucji (zaliczki). Umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie zawiera postanowienie, że w przypadku zakończenia umowy współpracy w terminie do dnia 20 lipca 2010 r., Wnioskodawca zobowiązuje się do przeniesienia prawa własności nieruchomości na powrót na rzecz drugiej strony umowy o współpracy. Do upływu tego terminu Wnioskodawca zobowiązał się ani nie zbywać, ani nie obciążać nabytych aktem notarialnym przewłaszczenia praw. Termin ten nie został nigdy w żaden sposób zmieniony, w związku z tym Wnioskodawca, zgodnie z treścią i istotą umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, stał się w dniu 21 lipca 2010 r. jedynym właścicielem przewłaszczanej nieruchomości, a ograniczenie dotyczące możliwości zbycia i obciążania, ustało.

Wnioskiem z dnia 6 czerwca 2012 r. ORD-IN Wnioskodawca zwrócił się do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym rozważał podjęcie jednego z następujących działań w zakresie pozbycia się nieruchomości:

• zwrotne przeniesienie własności, związane ze zwrotem kaucji (zaliczki),
• zwrotne przeniesienie własności, nawet w przypadku braku zwrotu kaucji (zaliczki),
• sprzedaż nieruchomości na wolnym rynku (prawdopodobnie w cenie obniżonej w stosunku do wartości rynkowej ze względu na wiek lokatorów, których nie można eksmitować),
• sprzedaż nieruchomości byłym właścicielom za cenę rynkową,
• sprzedaż nieruchomości byłym właścicielom za cenę odpowiadającą równowartości wpłaconej kaucji (zaliczki).

Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu odmówił wydania interpretacji indywidualnej, stwierdzając między innymi, że: ... przedmiotem tych rozstrzygnięć nie może być ocena prawna abstrakcyjnych, hipotetycznych sytuacji.

Mimo, że przedstawione zdarzenia przyszłe były skonkretyzowane, przedstawiały 5 możliwych przypadków realizacji prawa własności, Wnioskodawca nie zdecydował się na złożenie zażalenia na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 sierpnia 2012 r., ponieważ podjął w okresie oczekiwania na wydanie interpretacji stosowne decyzje.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość na wolnym rynku, prawdopodobnie w cenie obniżonej w stosunku do wartości rynkowej ze względu na wiek lokatorów, których nie można eksmitować.

W uzupełnieniu z dnia 23 listopada 2012 r. Zainteresowany wskazał, iż:

1. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży jest lokalem mieszkalnym w budynku wielomieszkaniowym z zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej.
2. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług.
3. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą przedmiotowej nieruchomości upłynie okres dłuższy niż dwa lata.
4. Przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
5. Przedmiotowa nieruchomość nie była ulepszana, tym samym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
6. Nie były ponoszone nakłady na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Z jakimi obowiązkami w zakresie VAT wiąże się sprzedaż nieruchomości na wolnym rynku...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Sprzedaż nieruchomości na wolnym rynku jest sprzedażą w ramach działalności gospodarczej, więc podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych.

Pismem z dnia 30 listopada 2012 r. doprecyzowano własne stanowisko wskazując, iż sprzedaż przedmiotowego lokalu zwolniona jest z opodatkowania na podstawie art. 43 ustawy.

Ad. 2.

Fakt sprzedania nieruchomości poniżej ceny rynkowej, ze względu na brak możliwości eksmisji, nie wymaga szczególnego udokumentowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy, należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust.1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż sprzedaż nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, iż dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego wynika, że przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć sprzedaż, aport, a także najem oraz dzierżawę.

Wskazać należy, iż w sytuacji, gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy sprawdzić zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w 43 ust. 1 pkt 10a lit. b stosownie do art. 43 ust. 7a nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Natomiast, treść art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części na tym gruncie posadowionych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, w dniu 20 lipca 2009 r. (w ramach działalności gospodarczej) zawarł umowę o współpracy, której jednym z postanowień było wpłacenie kaucji (zaliczki) dla wykonawcy, zabezpieczającej wykonanie zobowiązań Wnioskodawcy wynikających z przedmiotowej umowy. Ewentualny zwrot kaucji (zaliczki) Wnioskodawca zabezpieczył przewłaszczeniem na zabezpieczenie nieruchomości lokalu mieszkalnego. Druga strona umowy o współpracy nie wywiązała się z jej postanowień, w związku z czym Wnioskodawca zażądał zwrotu kaucji (zaliczki). Umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie zawiera postanowienie, że w przypadku zakończenia umowy współpracy w terminie do dnia 20 lipca 2010 r., Wnioskodawca zobowiązuje się do przeniesienia prawa własności nieruchomości na powrót na rzecz drugiej strony umowy o współpracy. Termin ten nie został nigdy w żaden sposób zmieniony, w związku z tym Wnioskodawca, zgodnie z treścią i istotą umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, stał się w dniu 21 lipca 2010 r. jedynym właścicielem przewłaszczanej nieruchomości, a ograniczenie dotyczące możliwości zbycia i obciążania, ustało.

Ponadto, Zainteresowany wskazał, iż sprzedaż ww. lokalu nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą przedmiotowej nieruchomości upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Przedmiotowa nieruchomość nie była ulepszana.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość na wolnym rynku.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Powyższe wynika z faktu, iż w analizowanej sprawie ww. dostawa nieruchomości jak wskazał Wnioskodawca nie odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia. Zatem w opisanej sytuacji należy przyjąć, iż pierwsze zasiedlenie, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, już nastąpiło, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto, Zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej ww. lokalu. W konsekwencji powyższego dostawa udziału w gruncie, na którym budynek z przedmiotowym lokalem jest posadowiony, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, w oparciu o art. 29 ust. 5 ustawy.

W konsekwencji, w odpowiedzi na zadane pytanie nr 1 należy stwierdzić, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości lokalu mieszkalnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii udokumentowania ww. czynności sprzedaży nieruchomości.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przepisy ustawy o VAT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę niższą, za wyjątkiem sytuacji wskazanych w art. 32 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Oznacza to, że strony są wolne w kształtowaniu treści umowy. Wskazana zasada ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy prawa podatkowego, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego. Stąd też Wnioskodawca przy zachowaniu zasad wolnego rynku i wolnej konkurencji może dowolnie kształtować ceny, po których sprzedawany jest towar.

W oparciu o art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy).

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy.

W myśl § 4 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT.

W świetle § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Jak wynika z przytoczonego przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

W ocenie tut. Organu, przez wystawienie faktury należy rozumieć sporządzenie wyżej wymienionego dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy towaru lub usługi), a także przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Należy również zaznaczyć, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej nie przewidują innych form dokumentowania transakcji dostawy towaru poza fakturą VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca posiadający status czynnego podatnika podatku VAT, dokonując sprzedaży lokalu mieszkalnego będzie zobowiązany, w oparciu o art. 106 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem art. 106 ust. 4 ustawy, do udokumentowania tej czynności za pomocą faktury VAT, spełniającej wymogi, o których mowa w § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r.

Wskazać również należy, iż sprzedaż nieruchomości wymaga udokumentowania aktem notarialnym, o czym stanowi art. 158 Kodeksu cywilnego. W myśl tego przepisu umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Zatem z uwagi na fakt, iż ww. kwestia została uregulowana w Kodeksie cywilnym, będącym aktem przepisów niepodatkowych, to w niniejszej sprawie nie była ona przedmiotem rozstrzygnięcia.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT i udokumentowania transakcji sprzedaży nieruchomości. Natomiast, w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu