Interpretacja indywidualna z dnia 28.11.2012, sygn. IPTPP1/443-654/12-6/IG, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, jeżeli przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) uzupełnionym pismami z dnia 25 października 2012 r. (data wpływu 5 listopada 2012 r.) oraz z dnia 17 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 25 października 2012 r. (data wpływu 5 listopada 2012 r.) oraz z dnia 17 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) w zakresie doprecyzowania zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 2 kwietnia 2012r. Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą. Na podstawie umowy współpracy handlowej z firmą X z siedzibą w Y, Zainteresowany zarządza punktem skupu złomu odpadów.

W ramach ww. umowy Wnioskodawca:

• zobowiązał się do prowadzenia działalności zgodnie z polityką handlową oraz polityką zarządzania punktami skupu obowiązującą u Zleceniodawcy oraz u Prowadzącego Skup, w tym w szczególności stosowanymi przez Prowadzącego Punkt Skupu cennikami i ogólnymi warunkami umów, dążąc do uzyskania maksymalnej rentowności transakcji;

• zobowiązał się do zawierania umów w imieniu Prowadzącego Skup i Zleceniodawcy oraz do odbierania wobec nich oświadczeń woli. Zleceniobiorca jest uprawniony w zakresie niezbędnym do prawidłowego prowadzenia Punktu Skupu tj. zawierania umów zakupu odpadów oraz dokonywania załadunków odpadów. W pozostałych przypadkach Zleceniobiorca jest uprawniony tylko wtedy, gdy otrzyma do tego wyraźne, odrębne umocowanie;

• zobowiązał się w szczególności do:
  • pozyskiwania dostawców odpadów, negocjowania warunków umów,
  • tworzenia i przekazywania Prowadzącemu Punkt Skupu baz danych pozyskanych lub potencjalnych kontrahentów,
  • wykonywania czynności zmierzających do zawarcia umów handlowych z poszczególnymi klientami,
  • przekazywania Zleceniodawcy informacji potrzebnych do prawidłowego wykonania umowy,
  • informowania o przeszkodach,
  • zarządzania bieżącą organizacją pracy w Punkcie Skupu, w tym organizowaniem załadunków i rozładunków,
  • nadzoru i kontroli nad dokumentacją,
  • zarządzania organizacją pracy osób zatrudnionych przez Prowadzącego Punkt Skupu w Punkcie Skupu w imieniu Prowadzącego Punkt Skupu.

W ramach umowy współpracy Wnioskodawca wykonuje czynności w imieniu i na rzecz firmyY.

Zainteresowany nie spełnia warunków, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, ponieważ wszelkie czynności wykonuje nie na własny rachunek, a w imieniu ww. firmy.

Wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę w ramach usług zarządzania stanowi przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z § 6 pkt 2 Umowy Współpracy Handlowej Wnioskodawca odpowiada wobec Zleceniodawcy za wszelkie szkody wyrządzone z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania ww. umowy przez Wnioskodawcę jak i osoby, którym powierzył wykonanie obowiązków wynikających z niniejszej umowy.

Zainteresowany obecnie nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Rozpoczynając działalność gospodarczą dnia 2.04.2012r., Wnioskodawca wybrał zwolnienie z podatku VAT i do dnia dzisiejszego nie utracił prawa do zwolnienia.

Zainteresowany nie dokonuje dostawy towarów i nie świadczy usług wymienionych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług, tylko zarządza punktem skupu złomu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, jeżeli przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł...

Zdaniem Wnioskodawcy, zarządzanie punktem skupu w imieniu zleceniodawcy tj. firmy Y pozwala na korzystanie ze zwolnienia od podatku VAT do momentu przekroczenia, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150.000,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl natomiast przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), źródłami przychodów są:

• działalność wykonywana osobiście,

• pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż dnia 2 kwietnia 2012r. Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą. Na podstawie umowy współpracy handlowej z firmąY, Zainteresowany zarządza punktem skupu złomu odpadów.

W ramach ww. umowy Wnioskodawca:

• zobowiązał się do prowadzenia działalności zgodnie z polityką handlową oraz polityką zarzadzania punktami skupu obowiązującą u Zleceniodawcy oraz u Prowadzącego Skup, w tym w szczególności stosowanymi przez Prowadzącego Punkt Skupu cennikami i ogólnymi warunkami umów, dążąc do uzyskania maksymalnej rentowności transakcji;

• zobowiązał się do zawierania umów w imieniu Prowadzącego Skup i Zleceniodawcy oraz do odbierania wobec nich oświadczeń woli. Zleceniobiorca jest uprawniony w zakresie niezbędnym do prawidłowego prowadzenia Punktu Skupu tj. zawierania umów zakupu odpadów oraz dokonywania załadunków odpadów. W pozostałych przypadkach Zleceniobiorca jest uprawniony tylko wtedy, gdy otrzyma do tego wyraźne, odrębne umocowanie;

• zobowiązał się w szczególności do:
  • pozyskiwania dostawców odpadów, negocjowania warunków umów,
  • tworzenia i przekazywania Prowadzącemu Punkt Skupu baz danych pozyskanych lub potencjalnych kontrahentów,
  • wykonywania czynności zmierzających do zawarcia umów handlowych z poszczególnymi klientami,
  • przekazywania Zleceniodawcy informacji potrzebnych do prawidłowego wykonania umowy,
  • informowania o przeszkodach,
  • zarządzania bieżącą organizacją pracy w Punkcie Skupu, w tym organizowaniem załadunków i rozładunków,
  • nadzoru i kontroli nad dokumentacją,
  • zarządzania organizacją pracy osób zatrudnionych przez Prowadzącego Punkt Skupu w Punkcie Skupu w imieniu Prowadzącego Punkt Skupu.

W ramach umowy współpracy Wnioskodawca wykonuje czynności w imieniu i na rzecz firmyY. Wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę w ramach usług zarządzania stanowi przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z § 6 pkt 2 Umowy Współpracy Handlowej Wnioskodawca odpowiada wobec Zleceniodawcy za wszelkie szkody wyrządzone z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania ww. umowy przez Wnioskodawcę jak i osoby, którym powierzył wykonanie obowiązków wynikających z niniejszej umowy.

Z przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,

• wynagrodzenia,

• oraz odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Istotne zatem znaczenie ma treść zawartej umowy, gdyż w świetle powyższych przepisów podatnik wykonujący czynności w ramach takiej umowy przy spełnieniu wyżej wymienionych warunków nie jest uznawany za podatnika podatku od towarów i usług.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m. in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Zauważyć natomiast trzeba, że sformułowanie w wyżej cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Przywołany przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi implementację do prawa krajowego art. 4 ust. 4 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L.) (obecnie art. 10 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006, s. 1). Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy, warunkiem posiadania statusu podatnika jest prowadzenie działalności gospodarczej samodzielnie i niezależnie. Wyjaśnienie terminu samodzielnie znajduje się w ust. 4 tego artykułu, zgodnie z którym użycie sformułowania samodzielnie w ust. 1, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzy między pracodawcą a pracownikiem co do warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

A zatem, wyłączone z opodatkowania są czynności, których prawodawca, zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, nie uznaje za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem że podmioty uzyskujące te przychody związane są ze zlecającym ich wykonanie więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków ich wykonania, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego za wykonanie tych czynności. Odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności, to odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniach sprecyzował, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością (orzeczenia w sprawie C-202/90 Jayuntamiento de Sewilla a Rec Avdadores de Tributes de las Zona Primera y Sekunda, C-235/85 pomiędzy Komisją Europejską a Królestwem Holandii).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy o zarządzanie punktem skupu złomu odpadów nie spełniają definicji samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca prowadzi zarejestrowaną działalność gospodarczą, należy wskazać, iż zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

A zatem, do kwoty limitu uprawniającego do zwolnienia nie wlicza się obrotu z tytułu odpłatnego świadczenia usług zwolnionych, wlicza się natomiast wszelki opodatkowany podatkiem od towarów i usług obrót uzyskiwany przez podatnika.

Art. 113 ust. 5 ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z ust. 11 ww. artykułu, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
2. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
3. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
4. nowych środków transportu,
5. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) zwanego dalej rozporządzeniem, określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Należy również podkreślić, iż w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Stosownie do zapisu art. 96 ust. 5 pkt 2 ustawy, jeżeli podmioty wymienione w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą w dniu 2 kwietnia 2012 r. Rozpoczynając działalność gospodarczą Wnioskodawca wybrał zwolnienie z podatku VAT i nie utracił prawa do zwolnienia. Zainteresowany nie spełnia warunków, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, ponieważ wszelkie czynności wykonuje nie na własny rachunek, a w imieniu ww. firmy. Zainteresowany nie dokonuje dostawy towarów i nie świadczy usług wymienionych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług, tylko zarządza punktem skupu złomu

W świetle ww. przepisów, jeżeli podatnik nie wykonuje żadnych czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy oraz w § 27 rozporządzenia, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 9 ustawy, oczywiście do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego kwoty określonej w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy. Po ewentualnym przekroczeniu tej kwoty podatnik jest zobowiązany do rejestracji w podatku VAT.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy o zarządzanie punktem skupu złomu odpadów nie spełniają definicji samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Wobec tego, w przypadku świadczonych przez Wnioskodawcę usług zarządzania punktem skupu złomu odpadów obrotu z tego tytułu nie wlicza się do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jednakże w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje czynności objęte uregulowaniami ustawy o podatku VAT i przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł, to Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 13 ust. 9 ustawy. Przy czym należy zauważyć, iż ww. zwolnienia nie stosuje się do czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy oraz w § 27 rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny sprawy oraz obowiązujące przepisy, stanowisko Wnioskodawcy, iż zarządzanie punktem skupu w imieniu zleceniodawcy tj. firmy Y pozwala na korzystanie ze zwolnienia od podatku VAT do momentu przekroczenia, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150.000,00 zł, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W związku z powyższym, tut. Organ nie jest uprawniony do oceny umów cywilnoprawnych, nie regulują tej kwestii przepisy podatkowe, lecz przepisy Kodeksu cywilnego. W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ nie ma uprawnień do interpretowania przepisów innych niż przepisy prawa podatkowego oraz ustaleń zawieranych pomiędzy stronami ww. umowy.

Odnośnie umowy współpracy handlowej stanowiącej załącznik do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanego załącznika .

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 193 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi