Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

W związku z wnioskiem Spółki z dnia 24.03 2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 31.03.2006 r.) uzupełnionym pismami z dnia 30.05.2006 r. oraz 21.06.2006 r. - w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z poźn. zm.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowę z zagranicznym kontrahentem, której przedmiotem jest dostawa i korzystanie z usług związanych z zintegrowanym systemem zarządzania firmą (SAP). Spółka wskazuje, iż nabywane usługi spełniają definicję usług elektronicznych, gdyż dostawa oprogramowania jak również późniejsze usługi serwisowe związane z poprawnym działaniem oprogramowania świadczone są wyłącznie przy pomocy internetu i intranetu. Spółka podaje, iż strony powyższej umowy ustaliły roczny termin rozliczeniowy. Spółka stoi na stanowisku, iż dokonuje importu usług elektronicznych, które są opodatkowane przez nabywcę. Dodatkowo w przekonaniu Spółki, zważywszy na ciągły charakter nabywanych usług, obowiązek podatkowy z tytułu importu tych usług powstaje według zasad określonych w umowie, tj. w dacie wystawienia faktury przez kontrahenta, rocznie z dołu.

Ustosunkowując się do treści wniosku Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, jak niżej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2.eksport towarów,

3.import towarów,

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 26 ww. ustawy przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, których świadczenie z natury zależne jest od technologii informatycznej i z reguły usługi te są zautomatyzowane, wymagają niewielkiej interwencji człowieka oraz niemożliwe jest ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej; w szczególności usługami elektronicznymi są:

a)tworzenie i utrzymanie stron internetowych, zdalne zarządzanie programami i sprzętem,

b)dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień,

c)dostarczanie obrazów tekstu i informacji oraz udostępnianie baz danych,

d)dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych, jak również przekazów o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym i rozrywkowym oraz informacji o wydarzeniach,

e)usługi kształcenia korespondencyjnego.

Z normy art. 8 ust. 3 ww. ustawy wynika, iż usługi elektroniczne nie są identyfikowane za pomocą klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Importem usług, w rozumieniu art. 2 pkt 9 ww. ustawy, jest świadczenie usług, z tytułu wykonywania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. W przepisie tym określono, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Polski usługobiorca nie będzie jednak musiał odprowadzać podatku z tytułu importu usług, w sytuacji gdy podatek należny zostanie rozliczony przez usługodawcę na terytorium Polski, z wyłączeniem przypadków określonych w art. 27 ust. 3 (usługi niematerialne) oraz art. 28 ust. 3, 4, 6, i 7 (usługi wewnątrzwspólnotowego transportu towarów oraz usługi oraz usługi związane z rzeczowym majątkiem ruchomym), dla których podatnikiem jest usługobiorca (art. 17 ust. 2 ustawy). Należy podkreślić, iż stosownie do art.17 ust. 3 w przypadku usług niematerialnych regulację art. 17 ust. 1 pkt 4 stosuje się jedynie w przypadku, gdy nabywcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15 mający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Pojęcie importu usług dotyczy zarówno transakcji wewnątrzwspólnotowych, jak i transakcji z krajami trzecimi. Kluczowe znaczenie dla zaliczenia wykonanej usługi do importu usług ma ustalenie miejsca świadczenia. Na gruncie ustawy o VAT tylko usługi, które są świadczone na terytorium kraju podlegać będą opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

Miejsce świadczenia usług uregulowane zostało w art. 27 ust. 1 ustawy, jako miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę - miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od tej ogólnej zasady ustawodawca przewidział kilka wyjątków, które w zależności od charakteru usługi, określają miejsce jej opodatkowania w odmienny sposób. Dotyczy to m. in. usług niematerialnych ujętych w art. 27 ust. 4 ustawy. W myśl art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT w przypadku, gdy usługi, o których mowa w ust. 4 są świadczone na rzecz podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż ten kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Z treści wniosku wynika, że Spółka nabywa usługi niematerialne. Usługi elektroniczne zostały uregulowane w ustawie w art. 27 ust. 4 pkt 9. A zatem w związku z faktem, że usługi te są świadczone na rzecz firmy polskiej - w świetle ww. przepisów usługi te należy zaliczyć do usług, których miejscem świadczenia jest terytorium państwa, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, czyli w przedmiotowym przypadku Polska.

Zgodnie więc z wyżej wymienionymi przepisami oraz stanem faktycznym sprawy nabywane przez Spółkę usługi stanowią u niej, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, import usług.

Biorąc pod uwagę, iż w przedmiotowym przypadku rozliczenia między stronami umowy mają następować rocznie należy stwierdzić, iż mamy o czynienia ze sprzedażą o charakterze ciągłym. Zgodnie z art. 2 pkt 22 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć m. in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojecie sprzedaży ciągłej nie zostało zdefiniowane ani w ustawie o podatku od towarów i usług ani w rozporządzeniach wykonawczych do tej ustawy. Przez taką sprzedaż rozumie się świadczenia o charakterze ciągłym polegające na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia.

Stosownie do treści art. 19 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ustalając moment powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług, należy stosować przepisy właściwe dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usług na terytorium kraju. Zatem, co do zasady obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wykonania usługi, a jeżeli jej świadczenie powinno być potwierdzone fakturą - z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od wykonania usługi (art. 19 ust. 4). Usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usługi.

W ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu przepis art. 19 ust. 4 ustawy o VAT będzie miał zastosowanie również do usług ciągłych, tzn. takich w stosunku do których nie jest możliwie określenie w sposób jednoznaczny momentu ich wykonania (częściowego wykonania). W takim przypadku za datę częściowego wykonania usługi uznaje się datę zakończenia okresu rozliczeniowego. Obowiązek podatkowy powstaje wtedy z chwilą wystawienia faktury nie później niż siódmego dnia po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

W stosunku do usług elektronicznych ustawodawca polski nie przewidział szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. W związku z tym moment powstania obowiązku podatkowego w tym przypadku należy ustalić w oparciu o art. 19 ust. 4 w związku z art. 19 ust. 19 ustawy o VAT.

Naczelnik tut. Urzędu uprzejmie informuje, iż w przedmiotowej sprawie nie odniósł się do załączników przedłożonych przez Spółkę.

Stanowisko Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarte w odrębnym postanowieniu.