Interpretacja indywidualna z dnia 21.11.2012, sygn. IPPP1/443-765/12-2/AS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

prawo do doliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu mieszkania

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 22.08.2012 r. (data wpływu 22.08.2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29.10.2012 r. (data wpływu 02.11.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26.10.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 29.10.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 29.10.2012 r. (data wpływu 02.11.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26.10.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 21 marca 2012 r. Wnioskująca nabyła mieszkanie o powierzchni 19,74 m2 od osoby fizycznej z zamiarem wynajmowania go i czerpania dochodów. Mieszkanie zostało wyremontowane sposobem gospodarczym, a następnie Wnioskująca przekazała je na potrzeby działalności gospodarczej 25 maja 2012 r. Mieszkanie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych z wartością wynikającą z ceny nabycia. Wnioskująca prowadzi działalność gospodarczą handlową i postanowiła rozszerzyć zakres działalności o najem. Wnioskująca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dokonując remontu mieszkania Wnioskująca dokonywała zakupów na podstawie faktur VAT wystawianych na Jej nazwisko jako osoby fizycznej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 października 2012 r. Wnioskująca wskazała, że zakupiła mieszkanie z zamiarem wynajmu na cele inne niż mieszkaniowe. Sytuacja na rynku najmu nieruchomości komercyjnych jest trudna (podaż obecnie przewyższa popyt). Niestety, w okresie od początku maja do końca sierpnia 2012 roku (4 miesiące) Wnioskująca nie znalazła najemcy, który wynająłby przedmiotowe mieszkanie na cele inne niż mieszkaniowe. Aby nie powiększać straty Wnioskująca zdecydowała wynająć tymczasowo mieszkanie na cele mieszkaniowe. Mieszkanie zostało wynajęte osobie fizycznej, ale do kwoty czynszu netto naliczany jest co miesiąc podatek VAT, ponieważ Wnioskująca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskująca może jako czynny podatnik VAT odliczyć VAT naliczony od zakupów na remont z okresu przed przekazaniem mieszkania wprowadzonego obecnie do ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej w związku z tym, że mieszkanie jako środek trwały w całości będzie służyło do wykonywania czynności opodatkowanych...

Wnioskująca uważa, że przysługuje prawo odliczenia VAT naliczonego od zakupów dokonanych przed przyjęciem na majątek firmy poniesionych w związku z realizacją inwestycji, która w całości służy wykonywaniu czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskująca nabyła w marcu 2012 r. mieszkanie z zamiarem wynajmowania go i czerpania dochodów. Po dokonaniu remontu, w maju 2012 r. mieszkanie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Wnioskująca prowadzi działalność gospodarczą handlową i postanowiła rozszerzyć zakres działalności o najem. Wnioskująca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dokonując remontu mieszkania Wnioskująca dokonywała zakupów na podstawie faktur VAT wystawianych na Jej nazwisko jako osoby fizycznej.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskująca wskazała, że zakupiła mieszkanie z zamiarem wynajmu na cele inne niż mieszkaniowe. Jednakże z uwagi na fakt, że sytuacja na rynku najmu nieruchomości komercyjnych jest trudna (podaż przewyższa popyt) mieszkanie zostało tymczasowo wynajęte osobie fizycznej na cele mieszkaniowe.

Wątpliwości Wnioskującej budzi kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów dotyczących remontu mieszkania z okresu przed wprowadzeniem mieszkania do ewidencji środków trwałych w związku z tym, że mieszkanie jako środek trwały w całości będzie służyło do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Stosownie do treści art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Nadmienić należy, że w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Zatem najem stanowi usługę, o której mowa w ww. art. 8 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W przedmiotowej sprawie Wnioskująca zakupiła i remontowała przedmiotowy lokal mieszkalny z zamiarem wykorzystania go na cele inne niż mieszkaniowe. Jednakże, jak wynika z opisu sprawy, mieszkanie to jest faktycznie wykorzystywane od chwili wprowadzenia do środków trwałych, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do przytoczonych regulacji prawnych stwierdzić należy, że usługi świadczone przez Wnioskującą, polegające na wynajmie lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Zatem nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskującej, że mieszkanie jako środek trwały w całości służy do wykonywania czynności opodatkowanych.

W konsekwencji, Wnioskującej nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z remontem lokalu mieszkalnego, bowiem w przedmiotowej sprawie nie został spełniony warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy, mianowicie przedmiotowe mieszkanie jako środek trwały w całości służy wykonywaniu czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego. Należy zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o opis stanu faktycznego, z którego wynika, że przedmiotowy lokal mieszkalny jest w całości wykorzystywany na cele mieszkalne, zwolnione z opodatkowania VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że w sytuacji zmiany przeznaczenia wynajmowanego lokalu z czynności zwolnionych wynajem na cele mieszkalne, na czynności opodatkowane wynajem na cele niemieszkalne, Wnioskująca będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o przepis art. 91 ustawy, dotyczący korekty podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 251 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie