Interpretacja indywidualna z dnia 17.07.2012, sygn. IBPP2/443-387/12/AB, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu quada

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2012 r. (data wpływu 24 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lipca 2012 r. (data wpływu 11 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu quada jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu quada.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 lipca 2012 r. (data wpływu 11 lipca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 czerwca 2012 r. znak: IBPP2/443-387/12/AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług pogrzebowych i utrzymania cmentarzy. Jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Dla potrzeb prowadzonej działalności nabył pojazd czterokołowy (quad). Jego zakup jest związany wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług (odśnieżanie cmentarzy, transport). Pojazd ten został zarejestrowany w Urzędzie Miasta jako pojazd samochodowy inny. Rejestracja została dokonana na podstawie świadectwa homologacji wydanego Wnioskodawcy przez sprzedawcę. Szybkość maksymalna pojazdu przekracza 25 km/h. Pojazd został zakupiony na podstawie faktury VAT, w której została wykazana kwota podatku.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

• pojazd (quad) został zakupiony 21 marca 2012 roku na podstawie faktury VAT,
• podatek należny został pomiejszony o 60% wartości podatku wynikającego z opisanej wyżej faktury; działanie takie zostało podyktowane ostrożnością i obawą przed zawyżeniem podatku naliczonego podlegającego odliczeniu; w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy jako prawidłowego podatek naliczony zostanie zwiększony o brakującą kwotę odpowiadającą 40% wartości podatku wynikającego z faktury zakupu pojazdu,
• w przekonaniu Wnioskodawcy pojazd nie spełnia warunków, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1-6 ustawy z 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 247, poz. 1652 z późniejszymi zmianami).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia całej kwoty podatku z tytułu zakupionego pojazdu czterokołowego (quad)...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia w całości kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu pojazdu czterokołowego (quad).

Przepisy, które regulują zasady odliczania podatku naliczonego przy zakupie pojazdów obecnie zostały umieszczone w ustawie z 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 247, poz. 1652 z późniejszą zmianą). Zgodnie z art. 3 ust. 1 wspomnianej ustawy w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2. Zakupiony przez Wnioskodawcę pojazd nie stał wymieniony w ust. 2 art. 3 ustawy ani nie jest też pojazdem specjalnym w jej rozumieniu. Wskazać jednakże należy okoliczności, do których odwołał się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w ww. orzeczeniu z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r., w odniesieniu do przedstawionej w przedmiotowym wniosku sytuacji, przysługiwałoby Wnioskodawcy prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu opisanego na wstępie pojazdu. Przepisy obecnie obowiązującej ustawy o VAT, w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, rozszerzyły ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, w porównaniu do przepisów ustawy obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Tak więc mając na uwadze przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz powołany wyżej wyrok ETS w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07, przy ocenie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego pojazdu oraz paliwa do jego napędu, Wnioskodawca winien kierować się przepisami podatku od towarów i usług obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004 r.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego przy nabyciu opisanego na wstępie pojazdu.

Powyższe stanowisko jest zgodne ze stanowiskiem wyrażonym w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 17 lutego 2010 roku wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygnatura: IBPP2/443-932/09/JJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,
• prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: pojazd, samochód osobowy, czy pojazd samochodowy. Zatem w celu zdefiniowania tych pojęć należy odwołać się do innych aktów prawnych, przy czym w ocenie tut. organu, takimi przepisami są przepisy prawa o ruchu drogowym, na które powołuje się ustawodawca m.in. w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT czy też w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z art. 2 pkt 31, pkt 33 i pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), pojazd to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane, pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, natomiast samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Trzeba w tym miejscu wskazać, iż jak wynika to z, wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 76 ust. 1 pkt 3 cyt. wyżej ustawy Prawo o ruchu drogowym, rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (t.j. Dz. U. z 2007r., Nr 137, poz. 968 ze zm.) - załącznik Nr 4 Klasyfikacja pojazdów, Tabela nr 1 - Rodzaje i podrodzaje pojazdów pojazd samochodowy inny, jako podrodzaj pojazdu, może posiadać kategorię homologacyjną: L7e (czterokołowiec) oraz L6e (czterokołowiec lekki). Gwoli ścisłości należy zauważyć, iż przez pojazd, w rozumieniu tego rozporządzenia, w myśl § 1 pkt 5 tego aktu prawnego, należy rozumieć pojazdy, o których mowa w art. 71 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym (a więc: pojazd samochodowy, ciągnik rolniczy, pojazd wolnobieżny wchodzący w skład kolejki turystycznej, motorower lub przyczepa).

W świetle powyższego uznać należy, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisy art. 3 ustawy nowelizującej mają również zastosowanie do pojazdu nabytego przez Wnioskodawcę z uwagi na fakt, iż quad ten, jak wynika z treści wniosku, został zarejestrowany jako pojazd samochodowy inny, posiada świadectwo homologacji oraz jego prędkość maksymalna przekracza 25 km/h.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dla potrzeb prowadzonej działalności nabył pojazd czterokołowy (quad) 21 marca 2012 roku na podstawie faktury VAT, a podatek należny został pomiejszony o 60% wartości podatku wynikającego faktury. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Pojazd ten został zarejestrowany w Urzędzie Miasta jako pojazd samochodowy inny. Rejestracja została dokonana na podstawie świadectwa homologacji wydanego mi przez sprzedawcę. Szybkość maksymalna pojazdu przekracza 25 km/h. W przekonaniu Wnioskodawcy pojazd nie spełnia warunków, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1-6 ustawy z 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Odnosząc wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że skoro w odniesieniu do przedmiotowego quada ma zastosowanie przepis art. 3 ustawy nowelizującej, a jednocześnie, jak wskazał Wnioskodawca, pojazd ten nie spełnia warunków, o których mowa w ust. 2 pkt 1-6 tego artykułu, zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie tego pojazdu w ograniczonym zakresie tj. 60%, nie więcej jednak niż 6.000 zł, kwoty podatku wykazanej na tej fakturze.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej o sygnaturze: IBPP2/443-932/09/JJ, należy zauważyć, że interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach wnioskodawców w oparciu o przepisy prawa podatkowego mających w nich zastosowanie. Powołana interpretacja została wydana w innym stanie prawnym niż niniejsza interpretacja, zatem rozstrzygnięcie tam zawarte pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach