Temat interpretacji

Czy nieodpłatne przekazanie infrastruktury (sieci wodociągowej i dróg dojazdowych) gminie, powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą z dnia 19 lutego 2012 r. (data wpływu 23 lutego 2012 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 grudnia 2011 r. znak ITPP1/443-1273/11/AT w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury (sieć wodociągowa wraz z drogami) na rzecz gminy, doręczoną w dniu 12 grudnia 2011 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), uwzględniając skargę w całości, zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 grudnia 2011 r. znak ITPP1/443-1273/11/AT, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek z dnia 7 września 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury (sieć wodociągowa wraz z drogami) na rzecz gminy, indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 grudnia 2011 r. znak ITPP1/443-1273/11/AT.

We wniosku z dnia 7 września 2011 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono stan faktyczny, z którego wynikało, że w lipcu 2008 r. rozpoczął Pan prowadzenie działalności gospodarczej, której przedmiotem jest sprzedaż działek budowlanych, działek budowlanych wraz z rozpoczętą budową lub sprzedaż działek budowlanych z budynkiem mieszkalnym w stanie surowym (PKOB 111). Sprzedawane działki budowlane zostały geodezyjnie wydzielone z gospodarstwa rolnego, którego jest Pan współwłaścicielem wraz z żoną. W okresie od lipca 2008 r. do maja 2009 r. dokonywał Pan zakupu towarów, materiałów i usług związanych z doprowadzeniem wody i wykonaniem dróg dojazdowych do wydzielonych działek. Od tych zakupów przysługiwało Panu prawo do odliczenia VAT. Wykonywaną sieć wodociągową wraz z drogami przekazał Pan w 2010 r. nieodpłatnie gminie (zgodnie z ustawą). Doprowadzenie wody do działek, jak również wykonanie dróg dojazdowych, znacząco podniosło atrakcyjność i wartość tych działek, jak również umożliwiło budowę na tych działkach budynków mieszkalnych. Przekazanie wykonanej sieci wodociągowej oraz dróg dojazdowych nieodpłatnie gminie miało ścisły związek z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, więcej, bez tego przekazania nie byłoby możliwe prowadzenie tej działalności.

W 2010 r., dokonując nieodpłatnego przekazania gminie sieci wodociągowej i dróg, opodatkował Pan to przekazanie podatkiem VAT, stosując się do indywidualnej interpretacji podatkowej. W złożonym wniosku w 2009 r. niedość precyzyjnie określił Pan stan faktyczny, w szczególności nie zaakcentował ścisłego związku nieodpłatnego przekazania gminie dróg i sieci z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Ten ścisły związek przekazania z prowadzoną działalnością uniemożliwia zastosowanie w tej sytuacji przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, który ma zastosowanie do towarów przekazanych przez podatnika na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Przekazanie gminie sieci wodociągowej i dróg dojazdowych było ściśle związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą i przełożyło się na wyższe przychody (opodatkowane podatkiem VAT), uzyskane ze sprzedaży tych działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie infrastruktury (sieci wodociągowej i dróg dojazdowych) gminie, powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT...

Pana zdaniem, nieodpłatne przekazanie infrastruktury ściśle związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą gminie, nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ustawy).

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 9 grudnia 2011 r. znak ITPP1/443-1273/11/AT uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.), złożył Pan wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym wezwał do zmiany pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W odpowiedzi z dnia 25 stycznia 2012 r. znak ITPP1/443W-95/11/BJ na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa tut. organ stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji.

Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem zawartym w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, w dniu 21 lutego 2012 r. (data nadania) za pośrednictwem tutejszego organu złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na wydaną indywidualną interpretację, w której wnosi o uchylenie przedmiotowej interpretacji indywidualnej.

W złożonej skardze, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, twierdzi Pan, że nieodpłatne przekazanie infrastruktury na rzecz gminy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadniając prezentowany w przedmiotowej skardze pogląd, powołuje się Pan na treść uzasadnienia interpretacji indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 lipca 2008 r., sygn. IPPP1-443-1094/08-2/MP, z dnia 21 marca 2008 r., sygn. IPPP1-443-112/08-2/IŻ, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 maja 2008 r., sygn. IBPP2/443-174/08/BM, cytując elementy uzasadnienia tych interpretacji. Jednocześnie powołuje się Pan na stanowisko wyrażone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Środzie Śląskiej z dnia 6 maja 2005 r., sygn. PP 443/1/5/14/05, zawarte w postanowieniu wydanym przez ten organ.

Dodatkowo wskazuje Pan na orzecznictwo sądowoadministracyjne w przedmiotowej sprawie. I tak, powołuje się Pan na wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2007 r., potwierdzający, że jeżeli budowa dróg czy wiaduktów wiąże się z działalnością gospodarczą podatnika, to nie musi on płacić VAT od nieodpłatnego przekazania ich gminie. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik odliczył podatek naliczony od zakupów związanych z tą inwestycją czy nie oraz na wyrok WSA w Warszawie o sygn. III SA/Wa 3630/06. Ponadto, cytuje Pan zasadnicze tezy innych wyroków sadów administracyjnych: NSA z dnia 13 maja 2008 r. (sygn. I FSK 600/07), WSA w Warszawie z dnia 26 maja 2008 r. (sygn. III SA/Wa 2185/07), WSA w Warszawie z dnia 10 października 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1444/07), WSA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r. (sygn. I SA/Wr 152/07), WSA w Olsztynie z dnia 13 marca 2008 r. (sygn. I SA/Ol 53/08), WSA w Rzeszowie z dnia 14 lutego 2008 r. (sygn. I SA/Rz 875/07), WSA w Łodzi z dnia 19 grudnia 2007 r. (sygn. I SA/Łd 906/07), WSA w Warszawie z dnia 30 października 2007 r. (sygn. III SA/Wa 599/07).

Według Pana, z powyższego wynika, iż polskie sądy zasadniczo zgodnie potwierdzają, że:

1. analiza porównawcza art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT z art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady w rozpatrywanym zakresie prowadzi do wniosku, iż przepisy polskiej Ustawy o VAT są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy;
2. literalne brzmienie art. 7 ust. 2 i 3 Ustawy o VAT nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu VAT, jako zrównane z odpłatną dostawą towarów;
3. dla możliwości objęcia podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania towarów niezbędne jest łączne spełnienie przez podatnika wszystkich warunków wymienionych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Niewystąpienie choćby jednej z przesłanek zawartych w tym przepisie wyłącza możliwość opodatkowania danej czynności. Brak związku pomiędzy nieodpłatną dostawą towarów a prowadzeniem przedsiębiorstwa jest przesłanką ogólną wymienioną w zdaniu pierwszym art. 7 ust. 2, która jako warunek podstawowy powinna być analizowana w pierwszej kolejności. Ustalenie, iż nie zachodzi ona w danym stanie faktycznym zwalnia od oceny występowania dalszych przesłanek i wystarcza do tego, by przyjąć, iż czynność nie podlega podatkowi VAT;
4. gdyby ratio legis przepisu art. 7 ust. 2 było objęcie zarówno przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jak i na cele z nim niezwiązane, wówczas ustawodawca zrezygnowałby ze wskazania celu przekazania odwołując się jedynie do samej czynności przekazania;
5. wadliwa implementacja normy wspólnotowej na gruncie prawa krajowego uniemożliwia dokonywanie wykładni normy prawa krajowego w zgodzie z wykładnią normy dyrektywy unijnej - w sytuacji, gdy brzmienie normy prawa krajowego zdecydowanie odbiega od treści normy dyrektywy, która powinna być przedmiotem implementacji. Innymi słowy, w sytuacji wadliwej implementacji art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy w ramach art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT nie ma podstaw dla czynienia wykładni tych przepisów w sposób, który odpowiadałby treści art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy;
6. wykładnia proeuropejska prawa nie może mieć miejsca wtedy, gdy będzie to prowadziło do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, mogłoby to bowiem doprowadzić do niedopuszczalnej wykładni contra legem;
7. władze krajowe nie mogą powoływać się przeciwko jednostkom na przepis dyrektywy, którego obowiązkowa i pełna implementacja w prawie krajowym nie została jeszcze dokonana. Gdy podatnik stosuje niezgodne z dyrektywą przepisy krajowe, organy skarbowe nie mogą kwestionować tego na podstawie dyrektyw. Prawo do odwołania się do postanowień Dyrektywy ma wyłącznie podatnik, a nie państwo. Państwo jest bowiem zobowiązane do wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli uczyniło to nieprecyzyjnie, to konsekwencjami nie może obarczać podatnika.

Jak Pan podnosi, takie same stanowisko zajął również WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 3 sierpnia 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 574/10. Ponadto, zauważa Pan, że zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, zawartym w wyroku z dnia 23 marca 2009 r., wykładnia gramatyczna art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. - wobec niepozostających w sprzeczności do siebie brzmień ust. 2 i 3 - jest na tyle jasna, że sięganie po inne metody wykładni należy uznać za niedopuszczalne. Sąd porównując uregulowania krajowe i wspólnotowe w tym zakresie, stwierdził, że celem nakreślonym w art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) było objęcie opodatkowaniem również tych nieodpłatnych przekazań towarów, które związane były z prowadzonym przedsiębiorstwem. Wobec tego, że sąd krajowy jest zobowiązany dokonywać wykładni prawa wspólnotowego tak dalece, jak to możliwe w świetle brzmienia i celu dyrektywy, aby osiągnąć cel dyrektywy, i w ten sposób wypełnić art. 249 akapit 3 TWE, należało według tego Sądu rozważyć, czy jest możliwe dokonanie wykładni art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., z uwzględnieniem wykładni prowspólnotowej tak, aby rozumienie tych przepisów odpowiadało wskazanym normom prawa wspólnotowego, które czynności przekazania towarów na cele związane z działalnością podatnika uznają za opodatkowane, jeżeli wiąże się z nimi prawo odliczenia podatku naliczonego. Prowspólnotowa wykładnia prawa nie powinna mieć miejsca, gdy będzie prowadziła do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, mogłoby to bowiem doprowadzić do niedopuszczalnej wykładni contra legem. W dalszej części skargi przytoczył Pan motywy rozstrzygnięcia powołanego wyroku, odnosząc się także szerzej do stanowiska wyrażanego w orzecznictwie sądowoadministracyjnym.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 19 lutego 2012 r. uwzględnia tą skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącego przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury (sieć wodociągowa wraz z drogami) na rzecz gminy - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 874 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy