Interpretacja indywidualna z dnia 16.08.2012, sygn. IPTPP4/443-336/12-5/OS, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

W jakim miesiącu powstał obowiązek podatkowy z tytułu dostawy przedmiotowych nieruchomości (gruntów niezabudowanych)?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu 3 sierpnia 2012 r.) oraz z dnia 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu 3 sierpnia 2012 r.) w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego oraz z dnia 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) w zakresie sprostowania nazwy Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Do Urzędu Gminy wpłynęły decyzje Wojewody ustalające odszkodowanie za nabycie przez Skarb Państwa własności nieruchomości:

1. decyzja nr .
2. decyzja nr
3. decyzja nr
4. decyzja nr
5. decyzja nr., na podstawie decyzji Wojewody o ustalającej lokalizację drogi ekspresowej na odcinku obwodnicy.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych nieruchomości przeznaczone na pasy drogowe, stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego, stają się własnością Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca tych nieruchomości stała się ostateczna, tj. 26 lutego 2006 r.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 19 ust.1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru. Jednocześnie w ust. 4 powołanego przepisu zaznaczono, iż w przypadku gdy dostawa towaru powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru.

Przejęcie nieruchomości nastąpiło z mocy prawa w dniu 27 lutego 2006 r. Decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca przedmiotowych nieruchomości stała się ostateczna w dniu 26 lutego 2006 r. (Decyzja Wojewody z dnia 3 października 2005 r.).

Wnioskodawca przyjmuje, że wydanie towaru w aspekcie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nastąpiło w dniu, w którym nieruchomość stała się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa, czyli w dniu, w którym stała się ostateczna decyzja o lokalizacji drogi z dnia 3 października 2005 r., tj. w dniu 26 lutego 2006 r.

Bez znaczenia w przedmiotowych sprawach jest kwestia fizycznego wydania nieruchomości, a także data wpłaty odszkodowania, bo zdarzeniem, z którym ustawa o podatku od towarów i usług wiąże obowiązek zapłaty tego podatku, jest moment przeniesienia z mocy prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie, czyli dzień w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca nieruchomości stała się ostateczna.

Przeniesienie własności nieruchomości, na rzecz Skarbu Państwa, z mocy prawa nastąpiło z dniem 26 lutego 2006 roku.

Gmina otrzymała odszkodowania za nieruchomości zgodnie z nw. decyzjami:

1. decyzja kwota wpłynęła dnia 12.03.2010 r.
2. decyzja kwota wpłynęła dnia 25.03.2010 r.
3. decyzja kwota wpłynęła dnia 25.03.2010 r.
4. decyzja kwota wpłynęła dnia 20.12.2010 r.
5. decyzja kwota wpłynęła dnia 22.12.2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim miesiącu powstał obowiązek podatkowy z tytułu dostawy przedmiotowych nieruchomości (gruntów niezabudowanych)...

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu dostawy nieruchomości (gruntów niezabudowanych) powstał w miesiącu marcu 2006 r., na zasadzie określonej w art. 19 ust.1 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko zostało wypracowane w oparciu o interpretację indywidualną z dnia 12.03.2010, 0, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji indywidualnej należy zaznaczyć, iż została ona wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego, tj. w 2010 r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z kolei zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W przypadku zastosowania zwolnienie przedmiotowego dla dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca określił je w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, wskazując, iż zwolnienie dotyczy jedynie przypadku , gdy przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r., w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Natomiast na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm.) działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

Właściwy organ składa wniosek o ujawnienie w księdze wieczystej praw gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa do działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne lub pod poszerzenie istniejących dróg publicznych. Podstawą wpisu tych praw do księgi wieczystej jest ostateczna decyzja zatwierdzająca podział.

Za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.

Zatem w związku z wydaniem decyzji o lokalizacji drogi stwierdzić należy, iż przedmiotowe nieruchomości bezsprzecznie należą do kategorii gruntów przeznaczonych pod zabudowę.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż do Wnioskodawcy wpłynęły decyzje Wojewody ustalające odszkodowanie za nabycie przez Skarb Państwa własności nieruchomości. Przeniesienie własności nieruchomości, na rzecz Skarbu Państwa, z mocy prawa nastąpiło z dniem 26 lutego 2006 roku.

Wnioskodawca otrzymał odszkodowania za nieruchomości zgodnie z nw. decyzjami:

1. decyzja kwota wpłynęła dnia 12.03.2010 r.
2. decyzja kwota wpłynęła dnia 25.03.2010 r.
3. decyzja kwota wpłynęła dnia 25.03.2010 r.
4. decyzja kwota wpłynęła dnia 20.12.2010 r.
5. decyzja kwota wpłynęła dnia 22.12.2010 r.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstał z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty odszkodowania przez Wnioskodawcę stosownie do § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc w rozpatrywanej sprawie obowiązek podatkowy w związku z nabyciem przez Skarb Państwa własności nieruchomości powstał z chwilą otrzymania przez Wnioskodawcę odszkodowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zaznaczyć, że w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) przepis § 3 ust. 3 ma tożsamą treść jak w § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek Zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną. Stosownie zaś do art. 14e § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana.

Tut. Organ podatkowy zauważa, iż zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast zgodnie z art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca opłacił wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług, w kwocie 70 zł, w dniu 10.05.2012 r., natomiast wniosek został załatwiony w zakresie jednego stanu faktycznego, zatem różnica w kwocie 30 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na rachunek bankowy wskazany przez Zainteresowanego we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 374 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi