Interpretacja indywidualna z dnia 26.10.2011, sygn. ITPP1/443-1114/11/TS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Temat interpretacji
opodatkowanie dostawy gruntu niezabudowanego
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu niezabudowanego jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu niezabudowanego.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Spółdzielnia zamierza sprzedać w ramach jednej umowy sprzedaży, w formie aktu notarialnego, sześć działek rolnych, położonych w obrębie K o łącznej powierzchni 5,5195 ha. Umówiona cena obejmować ma wszystkie działki w cenie 28 zł/m2 netto. Pięć działek o łącznej powierzchni 0,5091 ha w wypisie z rejestru gruntów stanowią użytki rolne, lecz w aktualnym planie zagospodarowania przestrzennego dotyczącego tego terenu wskazane są jako tereny z istniejącą zabudową adaptowane pod działalność usługową nieuciążliwą. Wnioskodawca wskazuje, że przy ich sprzedaży powinna mieć zatem zastosowanie podstawowa stawka podatku VAT 23%. Jedna z działek (nr 222/161) o powierzchni 5,0104 ha składa się z różnych rodzajów gruntów. Według wypisu z rejestru gruntów: grunty orne RIVa 0,0625 ha, grunty orne RV 0,0484 ha, pastwiska trwałe PsV 0,0579 ha, rowy W-PsIV 0,0731 ha, grunty pod stawami 4,4129 ha, drogi dr 0,1087 ha, rowy W-PsV 0,1009 ha, tereny mieszkaniowe B-0,0114 ha, nieużytki N 0,0559 ha, lasy LsIV 0,0417 ha, rowy W-LsIV 0,0304 ha, rowy W-ŁV 0,066 ha. Spółdzielnia od ww. gruntów opłaca podatek rolny. Zgodnie z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym przez Radę Gminy uchwałą z dnia 28 września 2004 r., zmienionym uchwałą z dnia 29 grudnia 2004 r., w załączniku nr 1 obszar działki nr 222/161 oznaczony został jako istniejące zbiorniki wodne adaptowane otoczone pasami zieleni i nie przewidziano zmiany jej charakteru ani przeznaczenia pod zabudowę.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w części dotyczącej gruntów rolnych o powierzchni 4,8903 ha, natomiast w części dotyczącej terenów mieszkaniowych, drogi oraz wspomnianych pięciu działek o łącznej powierzchni 0,6292 ha stawką podatku w wysokości 23%, czy też całość powinna być opodatkowana stawką podstawową 23%...
Zdaniem Spółdzielni, sprzedaż wymienionych działek będzie opodatkowana podstawową stawką podatku VAT 23% w części wskazanej w ewidencji gruntów jako tereny mieszkaniowe i drogi oraz w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny z istniejącą zabudową adaptowane pod działalność usługową nieuciążliwą, o łącznej powierzchni 0,6292 ha. Natomiast pozostała część działki, ujęta w ewidencji gruntów jako użytki rolne oraz w planie zagospodarowania przestrzennego jako istniejące zbiorniki wodne adaptowane, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Wnioskodawca dodał, iż wskazane działki bezpośrednio ze sobą sąsiadują i stanowią na dzień złożenia wniosku jeden teren ze stawami, lasami i rowami, przez co wartość części rolnej czy też terenu mieszkaniowego ma charakter przybliżony.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.
Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. I tak, w świetle zapisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Z powołanych regulacji wynika, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.
Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, jednak w przepisach podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Wobec powyższego, w celu określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:
- lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
- sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Powyższe przepisy wskazują, że o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej studium. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
Ponadto zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m. in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.
Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Spółdzielnia zamierza sprzedać, w ramach jednej umowy, sześć działek o łącznej powierzchni 5,5195 ha. Pięć z nich (o powierzchni 0,5091 ha), zgodnie z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, oznaczonych jest jako tereny z istniejącą zabudową adaptowane pod działalność usługową nieuciążliwą. Pozostała działka (nr 222/161 o powierzchni 5,0104 ha), zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, stanowi zbiorniki wodne adaptowane otoczone pasami zieleni.
Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe w odniesieniu do powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, iż planowana przez Spółdzielnię dostawa pięciu działek o powierzchni 0,5091 ha, przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu 23% stawką podatku od towarów i usług, w myśl art. 41 ust. 1 w powiązaniu z art. 146a ustawy.
Natomiast w przypadku całej działki o powierzchni 5,0104 ha, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest jako istniejące zbiorniki wodne adaptowane otoczone pasami zieleni, tzn. nie jest terenem budowlanym bądź przeznaczonym pod zabudowę i o ile w momencie planowanej sprzedaży nie dojdzie do zmiany jej przeznaczenia pod zabudowę, jej dostawa będzie zwolniona od podatku od towarów i usług, stosowanie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Jak bowiem wyjaśniono powyżej, o przeznaczeniu danego gruntu dla potrzeb zwolnienia od podatku od towarów i usług rozstrzygające znaczenie ma odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a nie jak wskazał Wnioskodawca wypis z rejestru gruntów, będący jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy