Interpretacja indywidualna z dnia 23.02.2012, sygn. IPPP2/443-1346/11-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Dostawa działki przeznaczonej pod ogrody działkowe na rzecz Stowarzyszenia Użytkowników Działek Zespołu Ogrodowo Rekreacyjnego, będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie cyt. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2011r. (data wpływu 5 grudnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Prezes Ogródków Działkowych wystąpił do Wydziału CCC, z zapytaniem, czy słusznie naliczono podatek 23%-owy dla sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Nieruchomość będąca własnością Gminy, położona jest we wsi M., i stanowi Ogrody Działkowe o pow. 4,60 ha. W ewidencji gruntów działka określona jest jako grunty orne IV klasy. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jeszcze nie został sporządzony dla wsi M. Zgodnie natomiast ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy działka położona jest w obszarze o dominującym przeznaczeniu pod wypoczynek i zieleń - ogrody działkowe.

Wątpliwość budzi art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. nr 54, poz. 535 z późn. zm.), na podstawie którego zwalnia się z opodatkowania VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Jednocześnie ustawa o VAT nie precyzuje, co oznacza termin teren budowlany ani jak rozumieć pojęcie grunt przeznaczony pod zabudowę.

W polskim prawie przyjmuje się, że grunt ma charakter budowlany lub jest przeznaczony pod zabudowę, jeśli za taki jest uznany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jest aktem prawa miejscowego. W niniejszym przypadku dla wspomnianej nieruchomości brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Istnieje natomiast studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, który nie jest przepisem prawa miejscowego i może być w dowolnym momencie zmienione przez radę gminy.

W związku z powyższym, zgodnie z wyrokiem NSA w Warszawie z 17 stycznia 2011r. (I FPS/10), jeśli nie ma planu, zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu to dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków. Studium uwarunkowań oraz kierunków zagospodarowania przestrzennego nie jest bowiem aktem prawa miejscowego. Jest to akt wewnętrzny skierowany do organów gminy, który nie może być podstawą do wydania decyzji wobec podmiotu zewnętrznego, jakim jest podatnik.

Należy przy tym nadmienić, iż przedmiotowa nieruchomość zgodnie z ewidencją gruntów stanowi grunt orny. Jednocześnie na działce nie jest prowadzona żadna działalność rolnicza, ponieważ zgodnie ze studium przeznaczona jest wyłącznie pod wypoczynek i zieleń, a stanowi obecnie Ogrody Działkowe, na których zostały wzniesione domki letniskowe oraz istnieje zieleń urządzona. Zdaniem Gminy nie ma zatem zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z informacją uzyskaną w Wydziale Architektury i Urbanistyki tut. Urzędu oraz od Prezesa Ogródków Działowych dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca uprzejmie prosi o zajęcie stanowiska co do prawidłowości powyższej interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości Stowarzyszeniu Użytkowników Działek Zespołu Ogrodowo - Rekreacyjnego będzie podlegała opodatkowania podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma zatem zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Jak wspomniano wcześniej przedmiotowa nieruchomości zgodnie z ewidencją gruntów stanowi grunt orny. Jednocześnie na działce nie jest prowadzona żadna działalność rolnicza, ponieważ zgodnie ze studium przeznaczona jest wyłącznie pod wypoczynek i zieleń, a stanowi obecnie Ogrody Działkowe, na których zostały wzniesione domki letniskowe oraz istnieje zieleń urządzona. W związku z tym słusznie naliczono podatek 23% owy dla sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod tym pojęciem należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru, wynikającą z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W art. 43 cyt. ustawy, zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego przepisu wynika, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów w ocenie tut. organu sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej studium. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Podkreślić należy, iż z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W powyższym przepisie ustawodawca określił więc kryterium według jakiego należy dokonywać podziału gruntów na te, które mogą korzystać ze zwolnienia oraz na takie, którym to zwolnienie nie przysługuje. Zatem przy dostawie gruntów każdorazowo konieczne jest określenie przeznaczenia sprzedawanych gruntów. Jeżeli takiego przeznaczenia nie można określić na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego, należy posługiwać się innymi dostępnymi dokumentami określającymi przeznaczenie danego terenu w planach gminy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Ustalenie zaś przeznaczenia danego terenu jest niezbędne dla określenia prawa do korzystania przy dostawie tego terenu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Nieruchomość będąca własnością Gminy, położona we wsi M., stanowi Ogrody Działkowe o pow. 4,60 ha. W ewidencji gruntów działka określona jest jako grunty orne IV klasy. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jeszcze nie został sporządzony dla wsi M. Zgodnie natomiast ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy działka położona jest w obszarze o dominującym przeznaczeniu pod wypoczynek i zieleń - ogrody działkowe.

Dla wspomnianej nieruchomości brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Istnieje natomiast studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, który nie jest przepisem prawa miejscowego i może być w dowolnym momencie zmienione przez radę gminy.

Przedmiotowa nieruchomość zgodnie z ewidencją gruntów stanowi grunt orny. Jednocześnie na działce nie jest prowadzona żadna działalność rolnicza, ponieważ zgodnie ze studium przeznaczona jest wyłącznie pod wypoczynek i zieleń, a stanowi obecnie Ogrody Działkowe, na których zostały wzniesione domki letniskowe oraz istnieje zieleń urządzona. Zdaniem Gminy nie ma zatem zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z informacją uzyskaną w Wydziale Architektury i Urbanistyki tut. Urzędu oraz od Prezesa Ogródków Działowych dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jak wynika z treści art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. 2010r. Nr 243, poz. 1623) pod pojęciem budynku rozumieć należy taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast art. 29 w ust. 1 pkt 4 ww. ustawy Prawo budowlane stanowi, iż pozwolenia na budowę nie wymaga budowa altan i obiektów gospodarczych na działkach w rodzinnych ogrodach działkowych o powierzchni zabudowy do 25 m² w miastach i do 35 m² poza granicami miast oraz wysokości do 5 m przy dachach stromych i do 4 m przy dachach płaskich. Ponadto ww. ustawa Prawo budowlane w art. 3 wskazuje co należy rozumieć przez pojęcia, takie jak: budowla, obiekt budowlany, obiekt liniowy czy obiekt małej architektury.

Z uwagi na definicje budowli, obiektu budowlanego czy obiektu małej architektury zawarte w ww. ustawie Prawo budowlane oraz fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia tereny przeznaczone pod zabudowę, przyjąć należy, iż pojęcie to obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Zauważyć również należy, iż w art. 5 ustawy z dnia 8 lipca 2005r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419 ze zm.) ustawodawca wskazał, iż rodzinne ogrody działkowe jako tereny zielone podlegają ochronie przewidzianej w przepisach o ochronie gruntów rolnych i leśnych, a także w przepisach dotyczących ochrony przyrody i ochrony środowiska.

Natomiast z art. 13 ust. 4 ww. ustawy wynika, iż działka w rodzinnym ogrodzie działkowym przeznaczona jest do zaspokajania potrzeb użytkownika i jego rodziny w zakresie wypoczynku i rekreacji oraz prowadzenia upraw ogrodniczych, z wyłączeniem potrzeb mieszkaniowych i wykonywania działalności gospodarczej.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy wskazuje, że działka położona jest w obszarze o dominującym przeznaczeniu pod wypoczynek i zieleń, natomiast w ewidencji gruntów została ona oznaczona jako grunty orne. Na działce znajdują się domki letniskowe, a więc obiekty które nie są trwale z gruntem związane i nie wymagają pozwolenia na budowę.

Z ww. przepisów prawa wynika, iż tereny przeznaczone pod ogrody działkowe są traktowane na równi z terenami rolnymi i leśnymi, a użytkownicy tych obszarów mogą z nich korzystać wyłącznie w celach wypoczynku i rekreacji. Tereny te nie mogą natomiast służyć zaspokajaniu celów mieszkaniowych użytkowników ogrodów działkowych, nie mogą też być miejscem wykonywania działalności gospodarczej. Z tych też względów terenów przeznaczonych pod ogrody działkowe nie można uznać za tereny przeznaczone pod zabudowę.

Zatem przedmiotową nieruchomość uznać należy za teren niezabudowany niestanowiący terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym dostawa działki położonej we wsi M., dokonywana przez Gminę na rzecz Stowarzyszenia Użytkowników Działek Zespołu Ogrodowo Rekreacyjnego, będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie cyt. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie