Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

W związku z wnioskiem Spółki z dnia 1 marca 2005r. (data wpływu 7 marca 2005 r.) - w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego - w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60)

uznaje stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z treści wniosku wynika, iż w styczniu 2002 r. Spółka dokonała m. in. sprzedaży eksportowej do Niemiec na kwotę stanowiącą równowartość w walucie polskiej 4.344,66 zł. Sprzedaż ta został wykazana w deklaracji VAT - 7 za miesiąc styczeń 2002 r. ze stawką 0% w eksporcie. W wymienionej deklaracji wykazano:

• eksport towarów na łączną kwotę 8.189.991 zł
• sprzedaż opodatkowaną wg 22% stawki 6.834.268 zł + 1.503.539 zł VAT
• sprzedaż opodatkowaną wg 3 % stawki 32 zł + 1 zł VAT

-sprzedaż opodatkowaną wg 7 % stawki 905 zł + 63 zł VAT

• zakupy towarów i usług zaliczanych do środków trwałych, związane ze sprzedażą opodatkowaną, wartość zakupu netto 3.270.731 zł, podatek naliczony 719.281 zł
• zakupy towarów pozostałych, związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną, wartość zakupu netto 11.452.880 zł, podatek naliczony 2.203.934 zł
• nadwyżka podatku naliczonego nad należnym w kwocie 1.419.612 do zwrotu na rachunek bankowy.

W miesiącu lipcu 2004 r. w wyniku uznanej reklamacji klienta nastąpił zwrot części towaru do Polski. Czynność ta została udokumentowana fakturą korygującą na kwotę stanowiącą równowartość w walucie polskiej 2.262,84 zł.

Zdaniem Strony w zaistniałej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 87 ust. 8 ustawy o VAT, ponieważ uwzględnienie w wyliczeniu kwoty podatku do zwrotu za miesiąc styczeń 2002 r. faktury korygującej sprzedaż eksportową nie spowodowało zmniejszenia kwoty do zwrotu.

Zagadnienia związane ze zwrotem wyeksportowanego wcześniej towaru zostały ujęte w art. 87 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Powyższa regulacja jest zbliżona do art. 21 ust. 8 poprzedniej ustawy o VAT. Ze względu jednak na zmianę ustawowej definicji eksportu, uregulowania powyższe dotyczą obecnie eksportu towarów rozumianego jako potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

• dostawcę lub na jego rzecz, lub

nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.

W świetle przepisów ustawy o VAT z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz.50 z poźn. zm.) eksportem towarów był wywóz towarów w wykonaniu czynności opodatkowanych poza terytorium Polski.

Z uwagi na ugruntowaną w prawie podatkowym zasadę, iż należy stosować przepisy obowiązujące w momencie powstania obowiązku podatkowego w przedmiotowym przypadku zastosowanie znajdą przepisy ustawy o VAT z 1993 r.

Zgodnie z art. 21 ust. 8 ustawy o VAT z 1993 r. w przypadku gdy podatnik otrzymał zwrot różnicy podatku z tytułu eksportu, a następnie całość lub część tego towaru powróciła do podatnika, a czynność ta powoduje powrót do kraju, podatnik jest obowiązany jest zwrócić całość lub odpowiednią część otrzymanego zwrotu w terminie 14 dni od dnia przekroczenia towaru przez państwową granicę Rzeczpospolitej Polskiej. Podatnik może zwiększyć o tę kwotę podatek naliczony, począwszy od najbliższego okresu rozliczeniowego.

Z brzmienia tego przepisu wynika, iż podatnik ma obowiązek zwrotu uprzednio otrzymanej kwoty różnicy podatku przy spełnieniu określonych warunków. Jedną z przesłanek zastosowania art. 21ust. 8 ustawy jest otrzymanie zwrotu różnicy podatku z tytułu eksportu towarów. Przepis ten nie odnosi zatem do sytuacji, w której kwota otrzymanego zwrotu podatku wynikała nie tylko z eksportu, ale podstawą do jego dokonania był również inny tytuł, np. związany z:

1. sprzedażą krajową opodatkowaną stawką 0%,3%,7%,
2. zakupem środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Oznacza to, że w przypadku, gdy w konkretnej sytuacji podatnika nastąpiła kumulacja uprawnień do zwrotu, z których tylko jednym była sprzedaż eksportowa, wówczas konieczność oddania uprzednio zwróconej przez urząd skarbowy kwoty może nie zaistnieć. Zależeć to będzie od wartości sprzedaży opodatkowanych niższymi stawkami lub ewentualnie od wartości podatku naliczonego związanego z zakupem środków trwałych. Podkreślić należy, iż przepis art. 21ust. 8 nie precyzuje sposobu wyliczenia kwoty, jaką podatnik winien zwrócić do urzędu. Dla wyliczenia tej kwoty istotne znaczenia ma stan faktyczny dotyczący rozliczenia podatku od towarów i usług w miesiącu, za który podatnik otrzymał zwrot różnicy podatku.

W przedmiotowym okresie rozliczeniowym Strona wykazała m. in.:

-sprzedaż opodatkowaną wg 3 % stawki,

• sprzedaż opodatkowaną wg 7 % stawki,
• eksport towarów,
• zakup środków trwałych podlegających amortyzacji.

Nadwyżka podatku naliczonego nad należnym wyniosła 1.419. 612 zł

Ponieważ jednak z pozostałych (oprócz eksportu) tytułów uprawniających do otrzymania zwroty różnicy podatku Stronie potencjalnie przysługiwałby zwrot w kwocie 719.487 zł (719.281 + 937 x 22%) zatem obowiązek zwrotu do urzędu skarbowego kwoty otrzymanej przez Stronę wystąpi. Obowiązek zapłaty do urzędu skarbowego jakichkolwiek kwot nie zachodziłby w przedmiotowym przypadku w ogóle, gdyby kwota zwrotu nadwyżki podatku naliczonego wynikałaby w całości ze sprzedaży opodatkowanej stawkami niższymi niż podstawowa lub kwotą podatku naliczonego z tytułu nabycia środków trwałych. Nie oznacza to jednak, iż w zaistniałej sytuacji Strona będzie musiała dokonać zwrotu całej otrzymanej kwoty nadwyżki. Zadaniem Strony jest określenie takiej kwoty nadwyżki, która odpowiada wartości podatku naliczonego związanego z towarami, które bezpośrednio powróciły do podatnika.

Zgodnie z przepisami ustawy podatnik ma obowiązek zwrócić całość lub odpowiednie części różnicy w terminie 14 dni licząc od dnia przekroczenia towaru przez państwową granicę RP. W sytuacji gdy podatnik nie zwróci odpowiedniej części różnicy w powyższym terminie, od niezwróconej kwoty naliczane są przez urząd skarbowy odsetki w wysokości równej odsetkom od zaległości podatkowych. Odsetki te naliczane są od dnia następującego po dniu, w którym upływa termin 14 dni. W sytuacji jednak, gdy termin ten upływa przed datą najbliższego okresu rozliczeniowego, odsetki naliczane są od dnia, w którym powinno zostać dokonane takie rozliczenie.

Podkreślić należy, iż zwrócona przez podatnika otrzymana przez niego wcześniej całość lub odpowiednia część różnicy może być przez podatnika zaliczona ponownie do podatku naliczonego podlegającego odliczeniu począwszy od najbliższego okresu rozliczeniowego. W opinii Naczelnika tutejszego Urzędu przez najbliższy okres rozliczeniowy nie należy rozumieć najbliższy miesiąc (tj. miesiąc następujący po tym, w którym wpłacono kwotę zwrotu) lecz najbliższy termin rozliczenia podatku VAT. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 28 stycznia 2000 r. (sygn. akt III SA 276/99).

Wpłacenie odpowiedniej części różnicy z uchybieniem ustawowego terminu do jej zapłaty (14 dni licząc od dnia przekroczenia przez towar granicy RP) nie pozbawia podatnika prawa do podwyższenia o tę kwotę podatku naliczonego, choć nie może być ono dokonane przed zwrotem należności do urzędu skarbowego.