Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 08.08.2005, sygn. PP-1-443/46/05/AS, Drugi Urząd Skarbowy w Krakowie

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 maja 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie nie zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do transakcji zbycia przedsiębiorstwa stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Przedmiotem wniosku Spółki było zapytanie, czy opisana przez Spółkę transakcja dotyczy zbycia przedsiębiorstwa, w związku z czym nie stosuje się do niej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług?

Spółka prowadziła do chwili obecnej działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych świadczonych na rzecz firm i instytucji. Spółka zamierza dokonać sprzedaży prowadzonego przedsiębiorstwa. Rezultatem tej transakcji ma być faktyczne zakończenie dotychczasowej działalności gospodarczej.

Jak wynika z wniosku przedmiotem zbycia mają być w szczególności:
- nieruchomość gruntowa,
- wszelkie rzeczy ruchome,
- prawa majątkowe, w tym prawa z zawartych i wykonywanych kontraktów,
- zasoby niemajątkowe, nie ujęte w bilansie, a związane z prowadzoną działalnością, jak know-how, klientela, baza danych, kontakty handlowe.

Skutkiem zbycia przedsiębiorstwa ma być również przejęcie przez Spółkę wszystkich pracowników, tzw. "produkcyjnych", bezpośrednio związanych ze świadczeniem usług i ich sprzedażą. Zbyciu natomiast nie będą podlegać zobowiązania Spółki. Nabywca nie przejmie również pracowników tej Spółki wykonujących funkcje administracyjne i pomocnicze.

Spółka uważa, że opisana transakcja stanowi sprzedaż przedsiębiorstwa, w związku z tym na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków stwierdza, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu samodzielnie sporządzającego bilans.

Należy zauważyć, że ustawa ta nie definiuje przy tym pojęcia przedsiębiorstwa. Zatem dla potrzeb stosowania powołanego wyżej przepisu należy posługiwać się definicją przedsiębiorstwa zawartą w art. 55 ¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych.

W myśl art. 55 ¹ cytowanej wyżej ustawy Kodeks cywilny przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:
1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa),
2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nich, wynikające z innych stosunków prawnych,
4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5) koncesje, licencje i zezwolenia,
6) patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8) tajemnice przedsiębiorstwa,
9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Istotna zmiana definicji przedsiębiorstwa została wprowadzona ustawą z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 49, poz. 408). Na podstawie art. 1 pkt 5 wyżej wymienionej ustawy z dniem 25.09.2003 r. zmieniona została definicja przedsiębiorstwa, w skutek czego wyłączony został zapis mówiący, że w skład przedsiębiorstwa wchodzą w szczególności zobowiązania i obciążenia, związane z jego prowadzeniem. Jednocześnie zgodnie z treścią art. 55 ⁴ ustawy Kodeks cywilny nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności.

Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa według stanu w chwili nabycia, a według cen w chwili zaspokojenia wierzyciela. Odpowiedzialności tej nie można bez zgody wierzyciela wyłączyć ani ograniczyć.
Aby można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa musi nastąpić przeniesienie wszelkich składników niezbędnych do realizacji zadań gospodarczych danego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją sprzedaży. W cytowanym powyżej art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług użyte sformułowanie "zbycie przedsiębiorstwa" odnosi się do formy organizacyjnej związanej z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa istniejącego w chwili sprzedaży.

Z orzecznictwa Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że każda z transakcji dotyczących zbycia przedsiębiorstwa lub też jego poszczególnych składników musi być oceniana in concreto, bowiem jedynie konkretne okoliczności decydować będą o zakwalifikowaniu danej transakcji jako zbycie przedsiębiorstwa (które nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług), bądź też jako zbycie składników majątkowych (opodatkowanych tym podatkiem).

Należy zauważyć, iż ustawodawca w art. 55 ¹ ustawy Kodeks cywilny wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują okoliczności faktyczne.

Strony, jak wynika z art. 55 ¹ ustawy Kodeks cywilny, mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące przedsiębiorstwo objąć przedmiotem czynności prawnej. Podkreślić jednakże należy, iż swoboda w wyłączaniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

Na tle przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego stwierdzić należy, iż przedmiotem zbycia będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 ¹ ustawy Kodeks cywilny, z możliwością wyłączenia niektórych składników.

Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków uznaje za prawidłowe stanowisko Spółki zawarte w piśmie z dnia 30 maja 2005 r.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy zażalenie. Stosownie do art. 236 § 1 zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.