Interpretacja indywidualna z dnia 25.05.2016, sygn. ITPP2/4512-232/16/AD, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Obowiązek prowadzenia pełnej ewidencji po utracie prawa do zwolnienia podmiotowego oraz wskazanie podmiotu zobowiązanego do dokonania rozliczenia podatku do czasu centralizacji i od momentu dokonania centralizacji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2016 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu maja 2016 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia pełnej ewidencji po utracie prawa do zwolnienia podmiotowego oraz wskazania podmiotu zobowiązanego do dokonania rozliczenia podatku do czasu centralizacji i od momentu dokonania centralizacji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu maja 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia pełnej ewidencji po utracie prawa do zwolnienia podmiotowego oraz wskazania podmiotu zobowiązanego do dokonania rozliczenia podatku do czasu centralizacji i od momentu dokonania centralizacji.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Zespół Szkół, w skład którego wchodzi: Szkoła Podstawowa, Gimnazjum oraz Liceum Ogólnokształcące, jest jednostką organizacyjną Gminy. Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 10 listopada 2010 r. został wydzielony rachunek dochodów własnych. Zgodnie z ww. Uchwałą oraz jej późniejszymi zmianami: Uchwałą z dnia 29 grudnia 2010 r., Uchwałą z dnia 30 września 2011 r. oraz Uchwałą Nr , Zespół Szkół gromadzi na wydzielonym rachunku dochody z następujących źródeł:

1. wnoszone przez osoby fizyczne, prawne, instytucje oraz przez rodziców uczniów opłat na cele związane z żywieniem;
2. wpływ z wynajmu hali sportowej, pomieszczeń na sklepik szkolny, na gabinet stomatologicznych oraz innych wynajmów z wyłączeniem wynajmu pomieszczeń szkolnych na potrzeby funkcjonowania szkół niepublicznych zakładanych przez osoby prawne i fizyczne;
3. wpływy z organizacji obozów sportowych;
4. wpływy z organizacji turnieju tańca;
5. wpływy z innych imprez organizowanych przez szkołę;
6. odsetki bankowe.

Z dochodów zgromadzonych na wydzielonym rachunku mogą być pokrywane następujące wydatki:

1. wydatki związane z prowadzeniem żywienia;
2. zakupy usług oraz materiałów i wyposażenia z przeznaczeniem na halę sportową, inne pomieszczenia szkolne oraz plac wokół szkoły;
3. wydatki związane z organizacją obozów sportowych;
4. wydatki związane z organizacją turnieju tańca;
5. dofinansowanie działalności pozalekcyjnej;
6. wydatki związane z organizacją pozostałych imprez organizowanych przez szkołę;
7. prowizje bankowe za przelewy.

Za 2015 r. Zespół Szkół w ramach rachunku dochodów własnych wystawił rachunki za wynajem lokali na kwotę: 25.262,50 zł oraz wpłaty za wyżywienie za usługi stołówkowe świadczone przez szkołę na rzecz swoich wychowanków oraz pracowników na kwotę: 290.173,39 zł. Budynek Zespołu Szkół został przekazany w trwały zarząd jednostce organizacyjnej, jaką jest szkoła. Szkoła jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, a jej działalnością statutową nie jest wykonywanie działalności gospodarczej.

Od początku 2016 r. Zespół Szkół, na podstawie umowy najmu z Fundacją , wynajmuje na potrzeby Szkoły Podstawowej, Gimnazjum, Liceum Ogólnokształcącego sale lekcyjne oraz halę sportową pod bieżącą działalność szkoły. Umowa najmu została zawarta na okres od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r.

Za wynajem pomieszczeń od początku 2016 r. są wystawia faktury dla Fundacji , zgodnie z zawartą umową.

Wyżej wymienione szkoły są to szkoły niepubliczne o uprawnieniach szkół publicznych, dla których Gmina, na podstawie art. 90 ustawy o systemie oświaty, przekazuje dotacje z budżetu gminy, z których pokrywają koszty funkcjonowania, którymi są także koszty za wynajem pomieszczeń szkolnych.

Zważywszy na powyższe, iż Zespół Szkół z wynajmu pozostałych pomieszczeń w 2015 r. uzyskał dochód w kwocie 25.262,50 zł, a w obecnym 2016 r. będzie wynajmował pomieszczenia na potrzeby funkcjonowania ww. szkół niepublicznych, to w trakcie roku przekroczy kwotę 150.000,00 zł objętą zwolnieniem na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy po przekroczeniu kwoty 150.000,00 zł objętej zwolnieniem na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Zespół Szkół będzie zobowiązany do prowadzenia pełnej ewidencji VAT oraz rozliczenia całej działalności statutowej szkoły?
• Na którym płatniku, tj. Zespole Szkół czy Gminie będzie ciążył obowiązek rozliczania VAT w 2016 r. oraz w latach następnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, może działać wyłącznie w ramach pełnomocnictwa udzielonego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), na podstawie art. 47 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Środki finansowe uzyskiwane z tytułu np. wynajmu pomieszczeń w publicznych szkołach stanowią dochód budżetu gminy zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 10 listopada 2010 r. o wydzieleniu rachunku dochodów własnych oraz jej późniejszymi zmianami: Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 grudnia 2010 r., Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 30 września 2011 r. oraz Uchwałą Rady Miejskiej. Zgodnie z art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, rada gminy ustala zasady i tryb korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

Sale szkolne i przedszkolne funkcjonujące w budynkach będących własnością i współwłasnością Gminy stanowią również obiekty użyteczności publicznej. Po uzyskaniu dochodu dyrektor szkoły może wnioskować do wójta o zwiększenie wydatków na potrzeby placówki.

Nie odprowadzenie na rachunek bankowy budżetu gminy uzyskanych przez szkołę dochodów stanowi naruszenie zasady gospodarki finansowej jednostek budżetowych, określonej w art. 20 ust. 1 ustawy o finansach publicznych. Zgodnie z tą zasadą, samorządowe jednostki budżetowe pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek budżetu tejże jednostki, w tym przypadku budżetu gminy.

Według Zespołu Szkół, po przekroczeniu kwoty 150.000.00 zł objętej zwolnieniem na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie zobowiązany do prowadzenia pełnej ewidencji VAT oraz rozliczenia całej działalności statutowej szkoły. W chwili obecnej w Urzędzie Miejskim nie ma centralizacji rozliczeń VAT, każda z jednostek podległych prowadzi oddzielną księgowość, centralizacja rozliczeń VAT planowana jest od 1 stycznia 2017 r.

Zespół Szkół sądzi, że na nim będzie ciążył obowiązek rozliczenia VAT w 2016 r. po przekroczeniu kwoty limitu 150.000,00 zł, natomiast w następnych latach, po centralizacji rozliczeń, na Gminie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w świetle ust. 2 przywołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Treść art. 15 ust. 6 ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z powyższych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:


1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;


3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Z art. 113 ust. 5 ustawy wynika natomiast, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z ust. 10 ww. artykułu wynika, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl ust. 11 powołanego artykułu, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Należy wskazać, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006r., str. 1, z późn. zm.), nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

W związku z ww. wyrokiem w dniu 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało Komunikat, w którym stwierdzono, że mając na uwadze rozstrzygnięcie TSUE zakłada się obowiązkowe scentralizowanie w samorządach rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług. W dniu 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło zmianę do komunikatu polegającą na przedłużeniu terminu ostatecznej centralizacji na dzień 1 stycznia 2017 r.

Analiza treści wniosku oraz cytowanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że z chwilą kiedy Zespół Szkół przekroczy w trakcie 2016 r. kwotę 150.000,00 zł, zobowiązany będzie jak słusznie wskazano we wniosku do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy. Skoro gmina planuje centralizację rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług od dnia 1 dnia stycznia 2017 r., to Zespół Szkół, jako jej jednostka organizacyjna, może do czasu centralizacji dokonywać samodzielnie rozliczenia tego podatku, a po tym okresie obowiązek ten spoczywać będzie na gminie.

Interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy