Temat interpretacji
Opodatkowanie sprzedaży działek gruntu (nie podlega).
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.), uzupełnionym w dniu 2 lutego 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntu przeznaczonej pod zabudowę - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 października 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 2 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntu przeznaczonej pod zabudowę.
W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 19 lutego 1986 r. nabył Pan wraz z żoną nieruchomość o całkowitej powierzchni 7,65 ha. Grunty te zostały nabyte w celu prowadzenia na nich działalności rolniczej i były do tej działalności wykorzystywane.
Umową z dnia 3 lutego 1987 r. udział w prawie własności nieruchomości w wysokości 1/2 części został darowany Pana bratu. Wartość nieruchomości otrzymanej w wyniku częściowego zniesienia współwłasności była mniejsza niż wartość udziału, jaki przysługiwał Panu we współwłasności, a to z tej przyczyny, że nabył Pan mniejszą powierzchnię gruntu, niż brat.
Działka 174/4 wchodząca w skład ww. nieruchomości w 2009 r. została podzielona na działki 174/5 (pow. 3,2650 ha) i 174/6 (pow. 3,2074 ha). Na mocy umowy z dnia 16 września 2009 r. częściowego nieodpłatnego (bez jakichkolwiek spłat lub dopłat) zniesienia współwłasności działka 174/6 została nabyta na wyłączną własność Pana i żony. W listopadzie 2010 r. działka 174/6 uległa podziałowi na działkę 174/7 i 174/8. Z kolei działka 174/7 o pow. 0,3500 ha uległa podziałowi na mocy decyzji Wójta Gminy z dnia 24 maja 2011 r. na działki nr 174/9 o powierzchni 0,1000 ha i nr 174/10 o powierzchni 0,2500 ha. W dniu 1 września 2010 r. dla działki nr 174/7 została wydana przez Wójta Gminy decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z wydzieleniem działek na terenie działki nr 174/7. Decyzja o warunkach zabudowy obejmowała również działkę 174/9. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów (wyrys z mapy ewidencyjnej) wydanym przez Starostę dnia 25 sierpnia 2011 r., działka nr 174/9 stanowi grunty orne.
W dniu 21 września 2011 r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, sprzedał Pan wraz z żoną ww. niezabudowaną działkę gruntu nr 174/9 o powierzchni 0,1000 ha (nieruchomość objęta wspólnością ustawową). Działka nie była oferowana na rynku nieruchomości. Kupujący został wskazany przez osobę z kręgu Pana znajomych. Poza podziałem nieruchomości i uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy, nie dokonywał Pan innych czynności mających na celu przygotowanie gruntów do sprzedaży. Działka nr 174/10 stanowi nadal Pana własność, nie była i nie jest przeznaczona do sprzedaży. Ani Pan, ani Pana żona nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, a powyższa sprzedaż miała charakter incydentalny. Ani Pan, ani Pana żona nie zamierza sprzedaży dalszych działek. Nie nabywał Pan innych nieruchomości. Jedynym zbyciem była umowa przeniesienia własności nieruchomości z dnia 23 lipca 2010 r., na mocy której zbył Pan wraz z żoną swój udział 1/2 w działce numer 21/1 obszaru 0.0125 ha na rzecz Gminy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy sprzedaż opisanej nieruchomości (działki nr 174/9 obszaru 0,1000 ha) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż powyższej nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych).
W Pana ocenie, w przedmiotowej sprawie nie można uznać, iż Pan i żona działa w charakterze podatników podatku od towarów i usług, w szczególności brak jest okoliczności wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Stwierdził Pan, że dokonał sprzedaży incydentalnie i nie miał ani nie ma zamiaru sprzedawania nieruchomości w sposób częstotliwy. W sytuacji takiej jak w niniejszej sprawie, gdy okoliczności nie wskazują na zamiar wykonywania czynności opodatkowanych w sposób częstotliwy, nie ma podstaw do uznania sprzedającego za podatnika podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16 poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.
Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, ze zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności () dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.
Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Z treści złożonego wniosku wynika, że w dniu 21 września 2011 r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, sprzedał Pan wraz z żoną (nieruchomość objęta wspólnością ustawową) niezabudowaną działkę gruntu nr 174/9 o powierzchni 0,1000 ha. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów (wyrys z mapy ewidencyjnej) wydanym przez Starostę dnia 25 sierpnia 2011 r., działka nr 174/9 stanowi grunty orne. W dniu 1 września 2010 r. dla przedmiotowej działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Grunty, z których została wydzielona ww. działka, nabył Pan w celu prowadzenia na nich działalności rolniczej i były do tej działalności wykorzystywane.
Na tym tle powziął Pan wątpliwość dotyczącą opodatkowania sprzedaży działki nr 174/9.
Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów zawartą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży działki gruntu, działał Pan w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że nabył Pan grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. W konsekwencji sprzedając działkę nr 174/9 korzystał Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług zastosowania nie mają.
Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe
Jednocześnie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Końcowo należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Pan, jako współwłaściciel zbywanych nieruchomości, zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla żony będącej ich współwłaścicielem, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 3 MB
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy