Interpretacja indywidualna z dnia 24.09.2012, sygn. ITPP2/443-780/12/KT, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach VAT z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu samochodów osobowych demonstracyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach VAT z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu samochodów osobowych demonstracyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach VAT z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu samochodów osobowych demonstracyjnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako dealer samochodów marki HYUNDAI. Przedmiotem działalności jest odsprzedaż samochodów zgodnie z zapisami umowy dealerskiej. Część samochodów została zarejestrowana w wydziale komunikacji i służy okresowo jako samochody testowe do jazd próbnych.

Samochody te w księgach rachunkowych stanowią towary handlowe (nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych) i są sprzedawane przed upływem jednego roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można odliczyć podatek od towarów i usług z tytułu zakupionego paliwa do samochodów osobowych demonstracyjnych, niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji w zakresie podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym nie wynika, aby pojazdy, które nie są od razu oferowane do sprzedaży, lecz w pierwszej kolejności sprawują funkcję tzw. samochodów demonstracyjnych, nie były objęte dyspozycją tego przepisu. Stoi Pan na stanowisku, iż nie ma żadnych podstaw, aby w takim przypadku pozbawić podatnika prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu samochodów demonstracyjnych, bowiem użyty w powołanym przepisie termin odsprzedaż obejmuje takie rodzaje działalności gospodarczej podatnika, w ramach których nabywane samochody (pojazdy) są - jako towary handlowe - przeznaczone do ich dalszego zbycia. W związku z tym nabyte pojazdy tylko czasowo używane są jako samochody demonstracyjne do jazd próbnych, jednak zasadniczo przeznaczone są do odsprzedaży. Pana zdaniem, pojazdy te nie przestają być zatem traktowane jako towary handlowe. Nie są również prywatną własnością podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W świetle art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) (dalej: ustawa nowelizująca), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 pkt 7 tego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z powołanych wyżej uregulowań prawnych wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, nie ma zastosowania m. in. w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 7 lit. a) omawianego artykułu, tj. gdy nabywane samochody osobowe i inne pojazdy samochodowe o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony są odprzedawane w związku z prowadzoną w tym zakresie działalnością podatnika. Użyte w tym przepisie sformułowanie przedmiotem działalności podatnika, w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów), nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, ustawodawca wiąże go jednocześnie z odprzedażą konkretnych samochodów, poprzez użycie wyrazu tych, przy czym ich odprzedaż jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest przeznaczenie danego samochodu osobowego lub pojazdu samochodowego do odprzedaży. Ustawodawca wiąże konkretne samochody, w przypadku których przysługuje pełne odliczenie podatku naliczonego, z ich odprzedażą przez podatnika. Przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) cyt. ustawy nie może mieć więc zastosowania do sytuacji, gdy nabywane samochody osobowe i inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony są wykorzystywane również do celów innych niż odprzedaż. Jeżeli konkretne pojazdy zostały nabyte do wykorzystania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, np. w charakterze samochodów demonstracyjnych, to z tytułu ich nabycia podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego, ale w wysokości 60%, nie więcej niż 6.000 zł. Odprzedaż tych samochodów nie jest bowiem ich podstawowym przeznaczeniem, którym jest używanie ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast ich ewentualna późniejsza sprzedaż jest kwestią wtórną i nie ma wpływu na zmianę wysokości odliczenia podatku przy ich nabyciu, niezależnie od tego, czy będą sprzedawane przed, czy po upływie roku. Samochód osobowy lub inny pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekarczającej 3,5 tony choćby zakupiony z zamiarem dalszej odprzedaży w momencie przeznaczenia go do użytkowania przez podatnika w charakterze samochodu demonstracyjnego, służącego do wykonywania jazd testowych, przestaje być traktowany jako towar handlowy, a staje się składnikiem majątku podatnika.

Również brzmienie powołanego uprzednio art. 4 ustawy nowelizującej jednoznacznie wskazuje, iż zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy. Nie ma on zatem zastosowania do samochodów (pojazdów) wykorzystywanych w sposób określony w ust. 2 tego artykułu, w tym m. in. przeznaczonych wyłącznie odprzedaży.

Z treści wniosku wynika, że jest Pan dealerem samochodów marki HYUNDAI. Przedmiotem tej działalności jest odsprzedaż samochodów zgodnie z zapisami umowy dealerskiej. Część samochodów została zarejestrowana w wydziale komunikacji i służy okresowo jako samochody testowe do jazd próbnych. Samochody te nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych i stanowią towary handlowe firmy. Ich sprzedaż następuje przed upływem jednego roku.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro do samochodów osobowych wykorzystywanych przez Pana do celów demonstracyjnych, zastosowanie ma art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, to wbrew Pana stanowisku - stosownie do art. 4 ww. ustawy, nie przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do ich napędu, bez względu na to, czy zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 931 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy