Interpretacja indywidualna z dnia 04.01.2012, sygn. ITPP2/443-1389/MD, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Uzyskanie statusu podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2011 r. (data wpływu 3 października 2011 r.), uzupełnionym w dniu 27 grudnia 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uzyskania statusu podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 27 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uzyskania statusu podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W swoim majątku osobistym (współwłasność małżeńska) posiada Pan nieruchomość nabytą:

• w części w 2004 i 2005 r. - w drodze umowy sprzedaży,
• w części w wyniku zamiany w 2011 r., mającej na celu przyłączenie do nieruchomości przylegającej do niej części gruntu sąsiedniego, w zamian za przekazanie własności innej części gruntu.

Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, jak również nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z nabyciem nieruchomości nie wiązało się odliczenie podatku naliczonego. Nabywanie nieruchomości nie odbywało się z zamiarem ich sprzedaży (dla tej nieruchomości po nabyciu uzyskał Pan decyzję o warunkach zabudowy dla zabudowy siedliskowej). Nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne i posiada jako całość dwie księgi wieczyste.

Grunty wykorzystywane były do prowadzenia działalności rolniczej, a jej produkty wykorzystywane były na własne potrzeby. Działki nie były wykorzystywane, jako przedmiot najmu, dzierżawy, ani nie były przedmiotem innych czynności o podobnym charakterze.

W ramach nieruchomości zostały geodezyjnie wydzielone poszczególne działki w łącznej liczbie 26, w tym 3 przeznaczone na drogę. Początkowo, wraz z żoną zamierzał Pan sprzedać nieruchomość w całości i uzyskał dla działek decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Do sprzedaży jednak nie doszło. Po czasie zgłosił się nabywca (podmiot prowadzący działalność gospodarczą), który zamierzał nabywać działki sukcesywnie. Przy czym nie wykluczał też nabycia nieruchomości jedną lub dwoma umowami sprzedaży. Podmiot ten zrezygnował jednak z zamiaru nabycia nieruchomości.

Ponieważ na części nieruchomości zamierza Pan wraz żoną wznieść budynek lub dwa budynki mieszkalne dla własnych potrzeb (zamieszkuje Pan wraz z żoną, razem z rodzicami oraz córką, jako rodzina wielopokoleniowa), zamierza Pan wraz z żoną przystąpić do sprzedaży pozostałej części nieruchomości dla sfinansowania budowy. Początkowo planowano sprzedaż kilku działek, a kolejnych w miarę potrzeb związanych z finansowaniem budowy oraz potrzebami rodziny. Brano również pod uwagę realizację własnych celów mieszkaniowych w nowym gospodarstwie rolnym położonym poza terenami silnie zurbanizowanymi. Na ten cel także przeznaczy Pan środki ze sprzedaży. Ponieważ ceny nieruchomości ostatnio się obniżyły, nie wie Pan sprzedaż jakiej ilości działek pozwoli na sfinansowanie potrzeb mieszkaniowych. Nie wie więc jaką ich ilość i w jakim terminie będzie sprzedawać.

Wystąpił Pan o warunki zabudowy, ponieważ teren nie jest objęty planem zagospodarowania i bez uzyskania warunków zabudowy podział na mniejsze działki nie był możliwy. Z myślą o budowie domu lub dwóch wystąpił Pan o uzbrojenie w prąd, wodę oraz gaz. Podpisał Pan odpowiednie umowy przyłączeniowe i na dzień dzisiejszy jedna z działek została uzbrojona w gaz oraz prąd na zasadzie prowizorki budowlanej. Realizacja uzbrojenia nie jest zależna od Pana, w związku z tym nie jest Pan w stanie określić, kiedy uzbrojenie w poszczególne media zostanie wykonane i możliwe będzie z nich korzystanie. Wobec tego, że teren jest odległy i konieczne jest doprowadzenie mediów z odległości 650-900 m, gestorzy sieci nie byli zainteresowani doprowadzeniem mediów do jednej lub dwóch działek ze względu na brak uzasadnienia ekonomicznego takiej inwestycji. Doprowadzą więc media do działek drogowych lub poszczególnych działek, w zależności od realizowanych przez nich projektów.

Otrzymał Pan pozwolenie na budowę dla czterech działek, celem sprawdzenia możliwości jego uzyskania oraz ze względu na to, że nie zdecydował jeszcze, na których dokładnie działkach będzie realizował własne potrzeby mieszkaniowe.

W przeszłości nabywał Pan nieruchomości (m. in. dom oraz mieszkanie oraz ok. 0,6 ha gruntu rolnego celem powiększenia gospodarstwa). Żadnej z tych nieruchomości nie zbył Pan, a ww. grunt rolny jest uprawiany. Z nabyciem nieruchomości nie były związane odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu dokonywanej sprzedaży działek stanie się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu sprzedaży działek nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług. Z definicji działalności podlegającej temu podatkowi - zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług - wynika, że dla stania się podatnikiem konieczne jest dokonywanie czynności w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Stwierdził Pan, że ani Pan, ani Pana żona nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. Działki nie były więc i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej, a sprzedaż działek będzie sprzedażą majątku osobistego, nie nabytego w ramach działalności gospodarczej i nie służącego do działalności. Podniósł Pan, że środki ze sprzedaży nie będą więc służyły działalności gospodarczej, ale zaspokajaniu potrzeb osobistych rodziny (zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, przeniesienie prowadzonej działalności rolniczej z terenu zurbanizowanego, gdzie położona jest nieruchomość, na tereny rolnicze). Nie wie Pan też jaka będzie częstotliwość sprzedaży działek. Pana zdaniem, przedstawiona sytuacja pokrywa się w pełni ze stanem faktycznym zawartym w interpretacji z dnia 7 lutego 2011 r. nr ITPP1/443-1136/10/BK, więc tym bardziej uważa, że przedstawione stanowisko jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Należy wskazać, iż przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że podatnicy dokonujący dostawy gruntów nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i, stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowemu zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Wskazując w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. czynności podlegające opodatkowaniu ustawodawca odszedł od czysto cywilistycznego pojęcia dostawy towarów jako przeniesienia własności towaru. Z kolei Definiując w art. 15 ust. 1 ww. ustawy pojęcie podatnika, uwzględnił definicję zawartą w art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE L 145 ze zm.) , który stanowi, że podatnik oznacza każdą osobę prowadzącą niezależnie od miejsca zamieszkania, działalność gospodarczą określoną w ustępie 2, bez względu na cel, czy rezultaty tej działalności. Ustęp 2 cyt. artykułu stanowił, że działalność gospodarcza, o której mowa w ustępie 1, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi, w tym działalność górniczą i rolniczą oraz działalność w ramach wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Jednocześnie w świetle powołanych regulacji, dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która dokonała okazjonalnej dostawy terenów budowlanych, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była związana z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jest pojęciem szerszym od definicji zawartej w art. 4 ust. 2 Szóstej Dyrektywy, przewidując, iż w odniesieniu do wszystkich kategorii osób wymienionych w tym przepisie, z działalnością gospodarczą mamy do czynienia również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy, czego nie zawiera definicja zawarta w art. 4 ust. 2 Szóstej Dyrektywy. Stwierdzić jednakże należy, iż jest to formuła wykorzystująca możliwość stworzoną dla państw członkowskich w art. 4 ust. 3 Szóstej Dyrektywy (art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE), w myśl którego, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika jakąkolwiek osobę, która przeprowadza sporadycznie transakcje związane z działalnością wymienioną w ustępie 2, w szczególności dokonuje dostawy gruntów budowlanych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w swoim majątku osobistym (współwłasność małżeńska) posiada Pan nieruchomość nabytą w części w drodze umowy sprzedaży, a w części w wyniku zamiany. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, jak również nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z nabyciem nieruchomości nie wiązało się odliczenie podatku naliczonego. Nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne i posiada jako całość dwie księgi wieczyste. Nabywanie nieruchomości nie odbywało się z zamiarem ich sprzedaży. Z nieruchomości geodezyjnie wydzielone zostały działki w łącznej liczbie 26 (w tym 3 przeznaczone na drogę). Dla tych działek uzyskał Pan decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Ponieważ na części nieruchomości zamierza Pan wznosić budynek lub dwa budynki mieszkalne dla własnych potrzeb, zamierza Pan przystąpić do sprzedaży pozostałej części nieruchomości dla sfinansowania budowy. Początkowo zamierza Pan sprzedać kilka działek, a kolejne sprzedawać w miarę potrzeb związanych z finansowaniem budowy oraz potrzebami rodziny.

Na tym tle powziął Pan wątpliwości dotyczącą uzyskania statusu podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa, należy stwierdzić w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż planowaną sprzedaż działek należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W szczególności wyodrębnienie z nieruchomości 26 działek, wystąpienie o decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, wystąpienie dla części nieruchomości o pozwolenia na budowę, oraz uzyskanie pozwoleń na przyłączenie mediów. Okoliczności te wskazują na zamiar wykonywania czynności dostawy gruntów w sposób profesjonalny, w przeciwnym razie wyodrębnianie działek byłoby niecelowe. Zatem trudno uznać, że grunty te stanowią majątek osobisty. W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Pan będzie uznany za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Transakcje te winny być opodatkowane podstawową stawką podatku, tj. 23%, o której mowa w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 tej ustawy, gdyż zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Jednocześnie należy zaznaczyć, że interpretacje indywidualne, jako forma rozstrzygnięć prawnopodatkowych, wprowadzona do krajowego porządku prawnego z dniem 1 lipca 2007 r., mają charakter aktów administracyjnych adresowanych do konkretnego podmiotu. Tak więc tezy interpretacji nr ITPP1/443-1136/10/BK, z racji indywidualnego charakteru, wyrażającego się ograniczeniem jej zakresu podmiotowego do praw lub obowiązków podatkowych zainteresowanego (wnioskodawcy) w tej konkretnej sprawie, zostały wywiedzione tylko i wyłącznie z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez niego we wniosku i tylko do niego się zawężają.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Pan, jako współwłaściciel zbywanych nieruchomości, zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla żony będącej ich współwłaścicielem, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy