Temat interpretacji
Czy właściwe jest stosowanie odrębnej podstawowej stawki podatku VAT na sprzedaż miejsc postojowych?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 13 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę prawa do wyłącznego użytkowania stanowiska postojowego wraz z zakupem lokalu mieszkalnego jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 października 2011 r. do Izby Skarbowej w Łodzi został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży miejsc postojowych
Wyżej wskazany wniosek został przesłany do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 13 października 2011 r.) celem rozpatrzenia zgodnie z właściwością.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Firma działając jako deweloper prowadzi działalność gospodarczą polegającą na budowie na nabytym wcześniej gruncie lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami przynależnymi takimi jak pomieszczenie gospodarcze i miejsce postojowe.
Miejsce postojowe znajduje się wewnątrz budynku w garażu podziemnym i nie jest w jakikolwiek sposób wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi. Miejsce postojowe w garażu podziemnym budynku wielorodzinnego posiada tę samą księgę wieczystą co lokal mieszkalny i sprzedawane jest łącznie z lokalem mieszkalnym.
Spółka zawiera umowę przedwstępną sprzedaży lokalu mieszkalnego, w której zobowiązuje się do ustanowienia odrębnej własności oraz przeniesienia na kupującego w formie aktu notarialnego w stanie wolnym od wszelkich obciążeń, lokalu mieszkalnego oraz prawa do wyłącznego użytkowania stanowiska postojowego w garażu podziemnym i udziałem we współwłasności działki gruntu, na której usytuowany jest budynek oraz takim samym udziałem we współwłasności części budynku służącego do wspólnego użytku ogółu mieszkańców, liczonymi na zasadach określonych w art. 3 ust. 3 ustawy o własności lokali z 24 czerwca 1994 r. (Dz. U z 1994 r. Nr 85, poz. 388 ze zm.). Sprzedaż miejsca postojowego odbywa się w jednej transakcji handlowej z klientem i w jednej transakcji następuje przeniesienie własności lokalu mieszkalnego wraz z przypisanym do tego lokalu miejscem postojowym.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy właściwe jest stosowanie odrębnej podstawowej stawki podatku VAT na sprzedaż miejsc postojowych...
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedawane przez Spółkę miejsce postojowe, znajdujące się wewnątrz budynku nie jest lokalem użytkowym, jest sprzedawane łącznie z lokalem mieszkalnym i powinno podlegać jednej stawce podatku VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
- przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
- zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
- świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jednocześnie, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.
I tak, stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.
Natomiast przepis art. 146a pkt 2 ustawy stanowi, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
W myśl art. 41 ust. 12 ustawy stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.
Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:
- budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
- lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.
Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.
W celu zastosowania prawidłowej stawki podatku niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.
Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.
Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.
Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże, stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.
W myśl ust. 3 ww. artykułu, udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.
Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
Z powyższego wynika więc, iż miejsce postojowe znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalnego jest częścią nieruchomości wspólnej. Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w tym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego.
Z wniosku wynika, że Spółka (deweloper) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na budowaniu na nabytym wcześniej gruncie lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami przynależnymi (pomieszczenia gospodarcze i miejsca postojowe). Spółka zawiera umowy przedwstępne sprzedaży lokali mieszkalnych, w których zobowiązuje się do ustanowienia odrębnej własności oraz przeniesienie na podstawie aktu notarialnego w stanie wolnym od obciążeń, lokalu mieszkalnego oraz prawa do wyłącznego użytkowania stanowiska postojowego w garażu podziemnym i udziałem we współwłasności działki gruntu oraz współwłasności części budynku służącego do wspólnego użytku. Sprzedaż miejsca postojowego odbywa się w jednej transakcji handlowej z klientem i w jednej transakcji następuje przeniesienie własności lokalu mieszkalnego wraz z przypisanym do tego lokalu miejscem postojowym. Miejsca postojowe znajdują się wewnątrz budynku w garażu podziemnym. Nie są one w jakikolwiek sposób wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi. Miejsce postojowe posiada tą samą księgę wieczystą co lokal mieszkalny i sprzedawane jest łącznie z lokalem mieszkalnym.
Mając na uwadze opis sprawy oraz przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że sprzedaż prawa własności lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z przypisanego do tego lokalu, konkretnego miejsca postojowego, które nie zostało wyodrębnione jako samodzielny lokal użytkowy nie może być przedmiotem odrębnej dostawy, lecz jest integralnie związane z prawem własności danego lokalu mieszkalnego, podlegać będzie opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług właściwą dla dostawy lokalu mieszkalnego.
W konsekwencji powyższego, jeżeli w opisanej sytuacji przedmiotem dostawy będzie lokal mieszkalny stanowiący obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wraz z prawem do wyłącznego korzystania z wyodrębnionego miejsca postojowego w garażu znajdującym się w części podziemnej budynku mieszkalnego, które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego, to dostawa ta korzystać będzie z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a w powiązaniu z art. 41 ust. 12 ustawy, z uwzględnieniem limitów wskazanych w art. 41 ust. 12b ustawy.
Reasumując, niewłaściwe jest zastosowanie odrębnej, podstawowej stawki podatku na sprzedaż prawa do wyłącznego użytkowania stanowiska postojowego w garażu podziemnym, które będzie sprzedawane wraz z lokalem mieszkalnym i będzie posiadało tę samą księgę wieczystą.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi