Interpretacja indywidualna z dnia 25.04.2012, sygn. ILPP1/443-161/11/12-S/KG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca od sprzedaży 8 ha gruntu będzie zobowiązany odprowadzić podatek VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 514/11 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2011 r. (data wpływu 31 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży gruntu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 marca 2011 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie jest podatnikiem podatku VAT. Ziemię uprawia w części na potrzeby własne. Rok temu Zainteresowany zakupił 8 ha ziemi na poszerzenie swojego gospodarstwa rolnego ale ziemia ta ma przeznaczenie pod zabudowę przemysłową (hale, produkcja, usługi). Obecnie Wnioskodawca zamierza tę ziemię odsprzedać sąsiadowi na poszerzenie gospodarstwa rolnego, czyli ziemia będzie w dalszym ciągu stanowiła przedmiot uprawy a nie będzie zakupiona przez sąsiada pod zabudowę.

W piśmie z dnia 30 marca 2011 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, iż: grunt, o którym mowa nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wymieniony grunt był udostępniany innym osobom nieodpłatnie na podstawie umowy dzierżawy i w związku z powyższym Wnioskodawca nie miał z tego powodu żadnych korzyści.

Na wymienionym gruncie Zainteresowany nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca dotychczas sprzedał 2 działki rolne po ok. 4000 m², które nie posiadają decyzji o warunkach zabudowy i planu miejscowego.

Przedmiotowy grunt ma przeznaczenie pod zabudowę przemysłową.

W opisie zdarzenia przyszłego określenie ,,ziemię uprawiam w części na potrzeby własne oznacza, że Wnioskodawca wykorzystuje na uprawy warzyw i ziemniaków dla swojej rodziny (jedynie dla siebie) częściowo ten grunt, a większość jego oddał w dzierżawę i nie pobiera z tego tytułu żadnych opłat za dzierżawę - nie ma żadnych korzyści ani w postaci finansowej, jak również w postaci płodów rolnych otrzymywanych od dzierżawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca od tej sprzedaży będzie zobowiązany odprowadzić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie w tym przypadku zobowiązany do zapłaty podatku VAT, ponieważ grunt uprawiany dotychczas rolniczo będzie sprzedany do dalszego rolniczego wykorzystana.

W dniu 5 maja 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-161/11-4/MP stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 10 maja 2011 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 8 czerwca 2011 r., nr ILPP1/443/W-37/11-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 10 czerwca 2011 r.).

W dniu 14 czerwca 2011 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2011 r.

Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 514/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 514/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, Mienie, Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. U. UE L 347.1 ze zm. (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. uzyskanie zezwolenia na budowę dla tych gruntów, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest rolnikiem ryczałtowym.

W tym miejscu dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego () (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie jest też podatnikiem podatku VAT. Ziemię uprawia w części na potrzeby własne. Rok temu Zainteresowany zakupił 8 ha ziemi na poszerzenie swojego gospodarstwa rolnego ale ziemia ta ma przeznaczenie pod zabudowę przemysłową (hale, produkcja, usługi). Obecnie Wnioskodawca zamierza tę ziemię odsprzedać sąsiadowi na poszerzenie gospodarstwa rolnego, czyli ziemia będzie w dalszym ciągu stanowiła przedmiot uprawy a nie będzie zakupiona przez sąsiada pod zabudowę. Przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wymieniony grunt był udostępniany innym osobom nieodpłatnie na podstawie umowy dzierżawy i w związku z powyższym Wnioskodawca nie miał z tego powodu żadnych korzyści. Na ww. gruncie Zainteresowany nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca dotychczas sprzedał 2 działki rolne po ok. 4000 m², które nie posiadają decyzji o warunkach zabudowy i planu miejscowego. Przedmiotowy grunt ma przeznaczenie pod zabudowę przemysłową. Wnioskodawca uprawia ziemię w części na potrzeby własne, co oznacza, że Wnioskodawca wykorzystuje grunt do uprawy warzyw i ziemniaków dla swojej rodziny (jedynie dla siebie), a większość gruntu oddał w dzierżawę i nie pobiera z tego tytułu żadnych opłat za dzierżawę - nie ma żadnych korzyści ani w postaci finansowej, jak również w postaci płodów rolnych otrzymywanych od dzierżawcy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenia przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy przedmiotowego gruntu Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Z analizowanej sprawy nie wynika bowiem, by przeznaczenie gruntów pod zabudowę nastąpiło z inicjatywy Zainteresowanego, by ubiegał się o decyzję o warunkach zabudowy lub by dokonał uzbrojenia działek w media, urządził drogi albo podejmował czynności marketingowe w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Zatem nakreślony przez Zainteresowanego opis zdarzenia przyszłego nie wskazuje na takie formy aktywności w odniesieniu do sprzedawanych nieruchomości, które wykraczałyby poza ramy czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z powyższym nie można uznać Zainteresowanego za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i tym samym przyjąć, że sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca w związku z planowaną sprzedażą gruntu nie będzie zobowiązany odprowadzić podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. w dniu 5 maja 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu