Określenie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 09.05.2016, sygn. IPPP3/4512-304/16-2/JŻ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Określenie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2016 r. (data wpływu 22 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka (Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką kapitałową, której siedziba oraz zarząd znajdują się na terytorium Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca jest brytyjskim rezydentem podatkowym (podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Wielkiej Brytanii). Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski przedstawicielstwa, oddziału ani biura.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest zamawianie, krojenie oraz pakowanie wyrobów mięsnych oraz wędliniarskich na potrzeby sprzedaży detalicznej (przy czym w ok. 60% przypadkach Spółka nabywa surowe mięso, które jest przetwarzane przez podmioty trzecie na zlecenie Spółki, w pozostałych ok. 40% przypadkach Spółka nabywa już gotowe wyroby mięsne i wędliniarskie).

W szczególności, Wnioskodawca zlecił usługę przetwarzania mięsa podmiotowi trzeciemu - spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (Zleceniobiorca).

Po wykonaniu przez Zleceniobiorcę usług, Spółka transportuje wyroby mięsne oraz wędliniarskie do chłodni znajdujących się na terenie Wielkiej Brytanii, a następnie do zakładu (znajdującego się również na terenie Wielkiej Brytanii) w celu pokrojenia i zapakowania dla celów sprzedaży detalicznej.

Współpraca pomiędzy Spółką a Zleceniobiorcą trwa od 31 grudnia 2010 r. (w tym dniu Spółka nabyła przedsiębiorstwo spółki F. z siedzibą w Wielkiej Brytanii (Spółka GB), na rzecz której Zleceniobiorca świadczył usługi przetwarzania mięsa od marca 2007 r.).

Począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. współpraca pomiędzy Spółką a Zleceniobiorcą odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług (Nowa Umowa). Przed 2016 r. nie obowiązywała pisemna umowa pomiędzy Spółką a Zleceniobiorcą (umowa na podstawie której Zleceniobiorca świadczył usługi na rzecz Spółki GB (Umowa l wygasła w lutym 2009 r.).

Nowa Umowa, co do zasady, odzwierciedla kluczowe zasady współpracy pomiędzy Spółką a Zleceniobiorcą obowiązujące przed 1 stycznia 2016 r. Nowa Umowa została zawarta na okres 12 miesięcy. Tym niemniej, w przypadku braku wypowiedzenia Nowej Umowy przez którąkolwiek ze stron, podlega ona automatycznemu przedłużeniu na okres kolejnych 12 miesięcy. Okres wypowiedzenia wynosi 12 miesięcy, z zastrzeżeniem prawa do natychmiastowego wypowiedzenia w wyjątkowych okolicznościach wprost w niej wskazanych.

Zleceniobiorca świadczy na rzecz Spółki usługi przetwórstwa mięsnego. Usługi te są świadczone na terenie dwóch z czterech należących do Zleceniobiorcy hal produkcyjnych znajdujących się na terenie Polski. W związku z dużą ilością przetwarzanego mięsa dla Wnioskodawcy, jedna z hal została w całości przeznaczona wyłącznie na potrzeby usług świadczonych na rzecz Spółki (Nowa Umowa przewiduje wyłączność Spółki w tym zakresie). Natomiast druga z hal produkcyjnych jest zajęta na potrzeby usług świadczonych na rzecz Spółki tylko w części. Zleceniobiorca może wykorzystywać pozostałą część tej hali na potrzeby świadczenia usług na rzecz klientów innych niż Spółka, z zastrzeżeniem warunków przewidzianych w Nowej Umowie (m.in. hala ta nie może być wykorzystywana do produkcji jakichkolwiek towarów sprzedawanych przez któregokolwiek z bezpośrednich konkurentów Spółki w Wielkiej Brytanii).

Usługi przetwarzania mięsa są wykonywane wyłącznie przez pracowników Zleceniobiorcy (ok. 286 osób). Większość linii produkcyjnej (maszyn i urządzeń) wykorzystywanych w procesie przetwarzania mięsa stanowi własność Zleceniobiorcy. Tym niemniej, Spółka udostępniła Zleceniobiorcy do produkcji również własne maszyny. Zostały one wykonane na specjalne zamówienie Spółki dzięki którym możliwe jest formowanie wyrobów mięsnych i wędliniarskich w sposób odpowiadający wymaganiom biznesowym Spółki. Większość maszyn należących do Spółki z których korzysta Zleceniobiorca jest wykorzystywana tylko w jednym z etapów przetwarzania mięsa (tj. formowaniu), podczas gdy pozostałe etapy przetwórstwa (w tym rozbiórka mięsa, porcjowanie, obróbka termiczna, chłodzenie) są wykonywane przy wyłącznym udziale maszyn i urządzeń Zleceniobiorcy. Wartość maszyn należących do Spółki stanowi niewielką część wartości całej linii produkcyjnej Zleceniobiorcy wykorzystywanej w procesie przetwórstwa mięsnego dla Spółki (ok. 1/10 1/12).

Przyjęty model biznesowy (tj. przekazanie Zleceniobiorcy własnych, przenośnych maszyn wykonanych na zamówienie służących głównie do formowania wyrobów mięsnych i wędliniarskich), daje Spółce możliwość powierzenia przetwórstwa mięsa innemu Zleceniobiorcy w Polsce lub za granicą (maszyny wchodzące w skład linii produkcyjnej Zleceniobiorcy byłyby dostępne na rynku).

Zgodnie z postanowieniami Nowej Umowy, Zleceniobiorca jest zobowiązany do utrzymywania maszyn Spółki w należytym stanie technicznym (uwzględniając proces normalnego zużycia rzeczy). Spółka ma prawo wstępu do pomieszczeń Zleceniobiorcy w celu oględzin swoich maszyn, dokonania czynności serwisowych, naprawy lub ich odbioru.

Koszty przetwarzania mięsa w Polsce stanowią jedynie niewielką część całkowitych kosztów sprzedaży Spółki (ok. 3,1%).

Spółka posiada dedykowany zespół pracowników (ok. 20 osób - liczba pracowników zmieniała się na przestrzeni lat), którzy pracują w Polsce na terenie zakładów Zleceniobiorcy. Zgodnie z postanowieniami Nowej Umowy, pracownicy Spółki są obecni w dwóch halach produkcyjnych w celu wspomagania Zleceniobiorcy w procesie przetwarzania mięsa oraz nadzorowania procesu produkcyjnego pod kątem zgodności z postanowieniami Nowej Umowy. Zleceniobiorca jest zobowiązany do współpracy oraz do zapewnienia pracownikom Spółki w dowolnym czasie dostępu do pomieszczeń Zleceniobiorcy w celu umożliwienia im wykonywania swoich obowiązków, w tym do zapewnienia prawa wejścia na teren zakładów, możliwości sprawowania nadzoru nad procesem produkcji, prawa zmiany ustawień urządzeń oraz niezaakceptowania produktu końcowego niespełniającego norm jakościowych określonych w Nowej Umowie. Zleceniobiorca ponosi odpowiedzialność za bezpieczeństwo i higienę pracy pracowników Spółki przebywających na terenie zakładów.

Bez względu na postanowienia Nowej Umowy, obowiązki pracowników Spółki są ograniczone do kontroli jakości przetworzonego mięsa przez Zleceniobiorcę (mięsa i wyrobów wędliniarskich). Kontrola jakości obejmuje prawo do zmiany ustawień urządzeń. Z biznesowego punktu widzenia, prowadzenie kontroli jakości na bieżąco, podczas procesu produkcji, pozwala na uprzednie wykrycie ewentualnych nieprawidłowości (tj. zanim produkt zostanie dostarczony do chłodni w Wielkiej Brytanii), i tym samym pozwala na optymalizację kosztów produkcji.

W szczególności, pracownicy Spółki nie obsługują żadnych maszyn produkcyjnych (maszyny są obsługiwane wyłącznie przez załogę Zleceniobiorcy), nie wydają poleceń załodze Zleceniobiorcy, nie uczestniczą, nie kontrolują ani nie zarządzają procesem produkcyjnym jako takim, nie zawierają ani nie negocjują w Polsce w imieniu Spółki żadnych umów. Wszelkie zamówienia półproduktów są planowane, organizowane i zamawiane przez wyznaczony zespół osób pracujących w Wielkiej Brytanii.

Pracownicy Spółki przebywają w Polsce w systemie zmianowym, tj. dwa tygodnie spędzają w Polsce, a następnie wracają na dwa tygodnie do Wielkiej Brytanii. Co do zasady, w zakładach Zleceniobiorcy przebywa jednocześnie 8-9 pracowników Spółki podczas jednej zmiany.

Zakłady Zleceniobiorcy pracują w trybie ciągłym (24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu). Jednakże, pracownicy Spółki przebywają na terenie hal produkcyjnych ok. 12 godzin na dobę, od poniedziałku do soboty. W obecności pracowników Spółki odbywa się produkcja produktów o szczególnych cechach, które w szczególności wymagają bieżącej weryfikacji jakości. Pracownicy są również obecni podczas istotnych etapów produkcji (tj. formowania wyrobów mięsnych i wędliniarskich, przetwarzania mięsa o istotnej wartości).

Łączna liczba pracowników Spółki przekracza 1200 osób. Koszty obecności pracowników Spółki w Polsce stanowią mniej niż 4% całkowitych kosztów pracowniczych.

Spółka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej w Polsce, w szczególności nie dokonuje sprzedaży ani reklamy swoich produktów.

Spółka oraz Zleceniobiorca nie są podmiotami powiązanymi, w rozumieniu art. 11 Ustawy CIT. Spółka nie bierze bezpośrednio ani pośrednio udziału w zarządzaniu ani kontroli Zleceniobiorcy ani nie posiada udziału w jego kapitale.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce oraz w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski dla celów podatku VAT w okresie od 1 stycznia 2016 r....
Czy Spółka posiadała stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski dla celów podatku VAT w okresie przed 1 stycznia 2016 r....

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy, Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski dla celów podatku VAT w okresie od 1 stycznia 2016 r.

W opinii Wnioskodawcy, Spółka nie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski dla celów podatku VAT w okresie przed 1 stycznia 2016 r.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z następujących okoliczności:

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie zostało zdefiniowane w Ustawie VAT. Jednakże, definicja taka zawarta jest w Artykule 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Rozporządzenie). Zgodnie z art. 288 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Rozporządzenia mają zasięg ogólny, wiążą w całości i są bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Oznacza to, że Rozporządzenie nie wymaga implementacji do polskiego porządku prawnego. W świetle powyższego, Rozporządzenie jest obowiązującym prawem w Polsce.

Rozporządzenie w art. 11 ust. 1 na potrzeby stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE definiuje stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jako dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Na potrzeby stosowania innych przepisów dyrektywy 2006/112/WE (m.in. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE) Artykuł 11 ust. 2 Rozporządzenia definiuje stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jako dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje. Zgodnie z art. 11 ust. 3 Rozporządzenia, fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający do uznania, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej było także przedmiotem wykładni dokonywanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

TSUE w swoich wyrokach podkreślał, że do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności konieczna jest pewna minimalna ilość zasobów ludzkich oraz zasobów technicznych. TSUE również wskazał, że stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej musi być w stanie świadczyć usługi w sposób niezależny (np. wyrok w sprawie Gunter Berkholz vs. Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt (C-168/84), ARO Lease BV vs. Inspecteur van de Belastingdienst Grotę Ondernemingen te Amsterdam (C-190/95), Planzer Luxembourg Sarl vs. Bundeszentralamt for Steuern (C-73/06)).

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Po pierwsze, Spółka nie świadczy żadnych usług na terytorium Polski. Usługi przetwarzania mięsa są wykonywane wyłącznie przez pracowników Zleceniobiorcy (pracownicy Spółki, którzy są obecni na terenie hal produkcyjnych Zleceniobiorcy nie biorą udziału w procesie przetwarzania mięsa, jako takim. Ich obowiązki są ograniczone do czynności o charakterze nadzorczym w celu zapewnienia właściwej jakości produktu końcowego (przetworzonego mięsa), tj. zgodnego ze specyfikacją określoną w Nowej Umowie. Spółka nie prowadzi negocjacji handlowych na terenie Polski ani nie zawiera umów na terenie Polski. Na terenie Polski nie są podejmowane żadne decyzje biznesowe. W szczególności, wszystkie zamówienia są planowane, organizowane i zamawiane przez dedykowany zespół pracowników pracujących na stałe w Wielkiej Brytanii. Obecność Spółki w Polsce jest ograniczona do nadzorowania jakości usług świadczonych przez Zleceniobiorcę (w celu zagwarantowania by produkt końcowy był zgodny z postanowieniami Nowej Umowy).

Po drugie, liczba i kwalifikacje zasobów ludzkich Spółki obecnych w Polsce nie są wystarczające do samodzielnego świadczenia usług przetwarzania mięsa (8-9 pracowników Spółki w stosunku do ok. 286 pracowników Zleceniobiorcy biorących bezpośrednio udział w usługach przetwarzania mięsa na zamówienie Spółki).

Po trzecie, Spółka nie posiada środków technicznych w Polsce, za pomocą których mogłaby niezależnie prowadzić przetwórstwo mięsa. Spółka co prawda jest właścicielem niewielkiej ilości sprzętu wykorzystywanego przez Zleceniobiorcę w procesie przetwórstwa. Tym niemniej, sprzęt ten jest wykorzystywany głównie tylko w jednym z wielu etapów przetwórstwa (formowania). Co więcej, wartość sprzętu Spółki w porównaniu z wartością sprzętu Zleceniobiorcy wykorzystywanym w procesie przetwarzania mięsa dla Spółki jest niewielka i stanowi tylko ok. 1/10-1/12 wartości sprzętu Zleceniobiorcy.

Poza tym, Spółka nie posiada żadnych pomieszczeń (własnych lub wynajętych), które mogłyby być wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności. Hale należące do Zleceniobiorcy są i mogą być wykorzystywane przez pracowników Spółki wyłącznie w związku ze sprawowaniem nadzoru nad usługami przetwarzania mięsa na podstawie Nowej Umowy.

Na zakończenie warto wskazać, iż usługi, które świadczy Zleceniobiorca, niebędący podmiotem powiązanym, są świadczone na rzecz Spółki z siedzibą w Wielkiej Brytanii i nie będą konsumowane na terytorium Polski. To wyklucza możliwość powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski (takie stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 stycznia 2016 r., nr IPPP3/4512-26/16-2/JF).

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż Spółka nie posiada stałego miejsca działalności gospodarczej dla celów podatku VAT na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, spółka kapitałowa z siedzibą oraz zarządem na terytorium Wielkiej Brytanii, nie posiada na terytorium Polski przedstawicielstwa, oddziału ani biura. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest zamawianie, krojenie oraz pakowanie wyrobów mięsnych oraz wędliniarskich na potrzeby sprzedaży detalicznej.

Wnioskodawca zlecił usługę przetwarzania mięsa podmiotowi trzeciemu - spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce. Po wykonaniu przez Zleceniobiorcę usług, Spółka transportuje wyroby mięsne oraz wędliniarskie do chłodni znajdujących się na terenie Wielkiej Brytanii, a następnie do zakładu (znajdującego się również na terenie Wielkiej Brytanii) w celu pokrojenia i zapakowania dla celów sprzedaży detalicznej.

Współpraca pomiędzy Spółką a Zleceniobiorcą trwa od 31 grudnia 2010 r. (w tym dniu Spółka nabyła przedsiębiorstwo spółki F. z siedzibą w Wielkiej Brytanii, na rzecz której Zleceniobiorca świadczył usługi przetwarzania mięsa od marca 2007 r.). Począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. współpraca pomiędzy Spółką a Zleceniobiorcą odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług. Przed 2016 r. nie obowiązywała pisemna umowa pomiędzy Spółką a Zleceniobiorcą (umowa na podstawie której Zleceniobiorca świadczył usługi na rzecz Spółki GB wygasła w lutym 2009 r.).

Usługi przetwarzania mięsa są wykonywane wyłącznie przez pracowników Zleceniobiorcy (ok. 286 osób). Większość linii produkcyjnej (maszyn i urządzeń) wykorzystywanych w procesie przetwarzania mięsa stanowi własność Zleceniobiorcy. Tym niemniej, Spółka udostępniła Zleceniobiorcy do produkcji również własne maszyny. Zostały one wykonane na specjalne zamówienie Spółki dzięki którym możliwe jest formowanie wyrobów mięsnych i wędliniarskich w sposób odpowiadający wymaganiom biznesowych Spółki. Większość maszyn należących do Spółki z których korzysta Zleceniobiorca jest wykorzystywana tylko w jednym z etapów przetwarzania mięsa (tj. formowaniu), podczas gdy pozostałe etapy przetwórstwa (w tym rozbiórka mięsa, porcjowanie, obróbka termiczna, chłodzenie) są wykonywane przy wyłącznym udziale maszyn i urządzeń Zleceniobiorcy. Wartość maszyn należących do Spółki stanowi niewielką część wartości całej linii produkcyjnej Zleceniobiorcy wykorzystywanej w procesie przetwórstwa mięsnego dla Spółki (ok. 1/10 1/12).

Ilość i jakość przetwarzanego mięsa jest określana przez Spółkę. Wynagrodzenie Zleceniobiorcy za usługi przetwarzania mięsa jest naliczane od każdego kilograma mięsa przetworzonego (przetwarzane mięso jest własnością Spółki). Koszty przetwarzania mięsa w Polsce stanowią jedynie niewielką część całkowitych kosztów sprzedaży Spółki (ok. 3,1%).

Spółka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej w Polsce, w szczególności nie dokonuje sprzedaży ani reklamy swoich produktów. Spółka oraz Zleceniobiorca nie są podmiotami powiązanymi, w rozumieniu art. 11 Ustawy CIT. Spółka nie bierze bezpośrednio ani pośrednio udziału w zarządzaniu ani kontroli Zleceniobiorcy ani nie posiada udziału w jego kapitale. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce oraz w Wielkiej Brytanii.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski dla celów podatku VAT w okresie od 1 stycznia 2016 r. oraz w okresie przed 1 stycznia 2016 r.

Dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej została zawarta w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, stosowanego w tym zakresie od dnia 1 lipca 2011 r. zwanego dalej rozporządzeniem.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia).

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

W wyroku C-73/06 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie Planzer Luxembourg Sarl przeciwko Bundeszentralamt fur Steuern, w którym podstawowym zagadnieniem było określenie pojęcia siedziby dla celów działalności gospodarczej w kontekście prawa do zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty, odnośnie stałego miejsca prowadzenia działalności należy przytoczyć pkt 54 orzeczenia, w myśl którego: Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa w dziedzinie podatku VAT pojęcie stałego przedsiębiorstwa wymaga minimalnej trwałości poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych dla świadczenia określonych usług (zob. wyrok z dnia 4 lipca 1985 r. w sprawie 168/84 Berkholz, Rec. str. 2251, pkt 18; ww. wyrok w sprawie DFDS, pkt 20 oraz wyrok z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie C-190/95 ARO Lease, Rec. str. I-4383, pkt 15). Owa minimalna trwałość oznacza zatem wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny (zob. ww. wyrok w sprawie ARO Lease, pkt 16).

Warto także przytoczyć wyrok w sprawie C-231/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg (Niemcy), w którym Europejski Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że jedną z przesłanek stałego miejsca prowadzenia działalności jest określona minimalna skala działalności, tzn. w miejscu tym znajdują się zarówno środki rzeczowe, jak i personel, który samodzielnie może świadczyć określone czynności.

Ponadto, jak podkreśla TSUE w wyroku C-190/95 w sprawie ARO Lease (powołanym również przez Wnioskodawcę) przedsiębiorstwo, które nie posiada w państwie członkowskim ani własnego personelu, ani struktury organizacyjnej, która cechuje się wystarczającym stopniem trwałości, aby zapewnić ramy, w których mogłyby być zawierane umowy i podejmowane decyzje w zakresie zarządzania, nie może być uznane za posiadające stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie.

Z uwagi na ww. definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia wykonawczego 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o stałym miejscu prowadzenia działalności. Jak wynika z samej nazwy stały, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie miejsca stałego prowadzenia działalności, w ocenie tut. Organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Analizując powyższe przepisy oraz biorąc pod uwagę okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania opisanej w stanie faktycznym działalności Spółki realizowanej w okresie przed 1 stycznia 2016 r. oraz w okresie po 1 stycznia 2016 r., za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, które cechuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego.

W przedmiotowej sprawie w stworzonej strukturze działalności Spółki, kryterium stałości (rozumiane jako fakt, że podmiot posiadający takie miejsce ma zamiar prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny) wynika z zaangażowania w zadania związane z przetwarzaniem mięsa w Polsce, wystarczających zasobów osobowych oraz technicznych. Jak sam wskazał Wnioskodawca, zlecił usługę przetwarzania mięsa spółce z siedzibą w Polsce. Współpraca pomiędzy Spółką a Zleceniobiorcą trwa od 31 grudnia 2010 r. Począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. współpraca pomiędzy Spółką a Zleceniobiorcą odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług. Nowa Umowa została zawarta została na okres 12 miesięcy i co do zasady, odzwierciedla kluczowe zasady współpracy pomiędzy Spółką a Zleceniobiorcą obowiązujące przed 1 stycznia 2016 r. Usługi są świadczone na terenie dwóch należących do Zleceniobiorcy hal produkcyjnych znajdujących się na terenie Polski. Jedna z hal została w całości przeznaczona wyłącznie na potrzeby usług świadczonych na rzecz Spółki. Natomiast druga z hal produkcyjnych jest zajęta na potrzeby usług świadczonych na rzecz Spółki tylko w części. Większość linii produkcyjnej (maszyn i urządzeń) wykorzystywanych w procesie przetwarzania mięsa stanowi własność Zleceniobiorcy. Spółka udostępniła Zleceniobiorcy do produkcji również własne maszyny. Usługi przetwarzania mięsa są wykonywane wyłącznie przez pracowników Zleceniobiorcy (ok. 286 osób). Spółka posiada dedykowany zespół pracowników (ok. 20 osób - liczba pracowników zmieniała się na przestrzeni lat), którzy pracują w Polsce na terenie zakładów Zleceniobiorcy. Zgodnie z postanowieniami Nowej Umowy, pracownicy Spółki są obecni w dwóch halach produkcyjnych w celu wspomagania Zleceniobiorcy w procesie przetwarzania mięsa oraz nadzorowania procesu produkcyjnego pod kątem zgodności z postanowieniami Nowej Umowy. Zleceniobiorca jest zobowiązany do współpracy oraz do zapewnienia pracownikom Spółki w dowolnym czasie dostępu do pomieszczeń Zleceniobiorcy w celu umożliwienia im wykonywania swoich obowiązków, w tym do zapewnienia prawa wejścia na teren zakładów, możliwości sprawowania nadzoru nad procesem produkcji, prawa zmiany ustawień urządzeń oraz niezaakceptowania produktu końcowego niespełniającego norm jakościowych określonych w Nowej Umowie. Bez względu na postanowienia Nowej Umowy, obowiązki pracowników Spółki są ograniczone do kontroli jakości przetworzonego mięsa przez Zleceniobiorcę (mięsa i wyrobów wędliniarskich). Pracownicy Spółki przebywają w Polsce w systemie zmianowym, tj. dwa tygodnie spędzają w Polsce, a następnie wracają na dwa tygodnie do Wielkiej Brytanii. Co do zasady, w zakładach Zleceniobiorcy przebywa jednocześnie 8-9 pracowników Spółki podczas jednej zmiany. Tym samym, w przedstawionym opisie sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca dysponuje w Polsce odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego świadczącą o posiadaniu przez Wnioskodawcę stałego miejsca prowadzenia działalności.

W niniejszej sprawie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że hale, w których jest przetwarzane mięso należą do Zleceniobiorcy oraz większość linii produkcyjnej (maszyn i urządzeń) wykorzystywanych w procesie przetwarzania mięsa stanowi własność Zleceniobiorcy, natomiast usługi przetwarzania mięsa są wykonywane wyłącznie przez pracowników Zleceniobiorcy (ok. 286 osób). Jak już wskazano w treści niniejszej interpretacji, do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, o ile dostępność innego zaplecza jest porównywalna do dostępności zaplecza własnego - podatnikowi musi przysługiwać porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym. Istotne jest w tym przypadku ekonomiczne wykorzystanie ludzi i sprzętu. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca Spółka udostępniła Zleceniobiorcy do produkcji również własne maszyny oraz w Polsce Spółka posiada dedykowany zespół pracowników (ok. 20 osób), którzy pracują na terenie zakładów Zleceniobiorcy w systemie zmianowym, tj. dwa tygodnie spędzają w Polsce, a następnie wracają na dwa tygodnie do Wielkiej Brytanii, w celu wspomagania Zleceniobiorcy w procesie przetwarzania mięsa oraz nadzorowania procesu produkcyjnego pod kątem zgodności z postanowieniami Nowej Umowy. W zakładach Zleceniobiorcy przebywa jednocześnie 8-9 pracowników Spółki podczas jednej zmiany. W tym zakresie uprawnione jest stanowisko, że Wnioskodawca decydując się na miejsce przetwarzania mięsa w Polsce z wykorzystaniem hal, maszyn, urządzeń oraz pracowników Zleceniobiorcy, a także własnych aktywów (maszyn) oraz pracowników, będzie dysponował zapleczem technicznym i personalnym. Tym samym, w niniejszej sprawie będzie spełnione kryterium posiadania zasobów technicznych i personalnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie kluczowe dla uznania, że Spółka na terytorium Polski będzie posiadała stałe miejsce prowadzenia działalności jest zapewnienie dla potrzeb prowadzonej działalności fachowego personelu oraz infrastruktury technicznej, niezbędnych do realizacji usług polegających na przetwarzaniu mięsa w okresie przed 1 stycznia 2016 r., jak i na czas zawartej umowy po 1 stycznia 2016 r.

Ponadto, w analizowanym przypadku bez znaczenia pozostaje, że pracownicy Spółki nie obsługują żadnych maszyn produkcyjnych, nie wydają poleceń załodze Zleceniobiorcy, nie uczestniczą, nie kontrolują ani nie zarządzają procesem produkcyjnym jako takim, nie zawierają ani nie negocjują w Polsce w imieniu Spółki żadnych umów, a wszelkie zamówienia półproduktów są planowane, organizowane i zamawiane przez wyznaczony zespół osób pracujących w Wielkiej Brytanii, bowiem stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie można utożsamiać z intensywnością i częstotliwością podejmowanych działań w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również z decyzjami zarządczymi, które nie mają miejsca w kraju. Dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Przy czym, osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały i nieprzemijający. W analizowanym przypadku współpraca pomiędzy Spółką, a Zleceniobiorcą w zakresie świadczenia usług przetwarzania mięsa trwa od 31 grudnia 2010 r. Co prawda, prace przygotowawcze (zamówienia półproduktów, planowanie oraz organizowanie) mają miejsce w Wielkiej Brytanii, jednak główne czynności (przetwarzanie mięsa) Spółka wykonuje w Polsce.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe, w związku z realizacją przedmiotowych usług przetwarzania mięsa, zostaną spełnione przez Wnioskodawcę kryteria posiadania minimalnego rozmiaru działalności charakteryzującej się określonym poziomem stałości, w której będzie miała miejsce obecność zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej podatnika. Tym samym, należy stwierdzić, że w przedstawionym przypadku wykorzystanie posiadanej w Polsce infrastruktury technicznej oraz personelu do wykonywania części prowadzonej działalności Spółki w sposób zorganizowany oraz ciągły kwalifikuje prowadzoną aktywność Spółki na terytorium kraju jako stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Tym samym, Spółka posiadała stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski dla celów podatku VAT w okresie przed 1 stycznia 2016 r. oraz posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski w okresie od 1 stycznia 2016 r.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w wyżej przedstawionym zakresie jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 stycznia 2016 r., nr IPPP3/4512-26/16-2/JF, należy zwrócić uwagę na fakt, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Również interpretacja powołana przez Spółkę na poparcie własnego stanowiska rozstrzyga w odmiennym stanie faktycznym od stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. W powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji podmiot dla którego została wydana interpretacja należy do grupy specjalizującej się w produkcji przekładni i napędów. Natomiast, przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zamawianie, krojenie oraz pakowanie wyrobów mięsnych oraz wędliniarskich. Tymczasem, posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności należy oceniać przez pryzmat konkretnego przypadku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z poźn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie