Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych dotyczących projektu. - Interpretacja - 0112-KDIL1-3.4012.202.2018.1.KB

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 18.05.2018, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.202.2018.1.KB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych dotyczących projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2018 r. (data wpływu 28 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych dotyczących projektu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych dotyczących projektu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (VAT), zgodnie z przepisami prawa (w szczególności ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym) o nr NIP nadanym w dniu 1 sierpnia 2011 r. i składa miesięczne deklaracje VAT-7.

Gmina planuje zrealizować projekt.

ZAKRES INWESTYCJI:

Etap I

  1. Budowa kanalizacji deszczowej ();
  2. Budowa kanalizacji deszczowej ();
  3. Budowa kanalizacji deszczowej (), o całkowitej długości sieci: 928,35 m.

Etap II

  1. Budowa drogi wewnętrznej bocznej;
  2. Budowa drogi wewnętrznej: długość drogi wewnętrznej: 368,90 m
    Zakres obejmuje:
    • budowę drogi dojazdowej w wyodrębnionej części oleskich terenów inwestycyjnych Specjalnej Strefy Ekonomicznej, o nośności 115 kN/oś;
    • budowę bitumicznej ścieżki pieszo-rowerowej wzdłuż projektowanej drogi dojazdowej;
    • budowę czterech wjazdów na działki;
    • przebudowę ewentualnych urządzeń niezwiązanych z drogą;
    • urządzenie zieleni, w tym ewentualna wycinka drzew i krzewów znajdujących się w pasie drogi;
    • budowę elementów bezpieczeństwa ruchu.

Budowa kanalizacji sanitarnej, deszczowej i sieci wodociągowej w ww. drodze do ul. (), na działkach nr: ()obejmuje:

  • budowę sieci kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej w ulicy z podziałem na dwa kierunki spływu ścieków długość sieci kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej: 341,50 m.

Przebieg sieci kanalizacji w całości jest w pasie działek gminnych. Cały obszar terenu objętego koncepcją podłączony będzie grawitacyjnie do sieci kanalizacyjnej w ul. (...) i kolejno ścieki sanitarne spływać będą do kanalizacji miejskiej. Zaprojektowano sieciową przepompownię ścieków sanitarnych (na działce (...)) wyposażoną w dwie pompy zanurzeniowe. Obszar przepompowni będzie o nawierzchni utwardzonej ogrodzony oraz oświetlony.

Budowa kanalizacji deszczowej długość sieci kanalizacji deszczowej: 266,90 m.

Projektowana kanalizacja deszczowa zostanie włączona do istniejącego systemu kanalizacyjnego. Zaprojektowano tę kanalizację na długości, z której rzędne terenu istniejącego umożliwiają spływ grawitacyjny wód deszczowych i roztopowych do sieci . Projektowana kanalizacja deszczowa umożliwi odbiór wód deszczowych i opadowych z przyległych działek inwestycyjnych.

Budowa sieci wodociągowej: 388,50 m. Zaprojektowano sieć wodociągową na całej długości drogi. Na sieci przewidziano montaż hydrantów p-poż. z zasuwami. Sieć ta umożliwi podłączenie przyszłych odbiorców.

Budowa kanalizacji deszczowej w ul. (...) wzdłuż działek nr (...) do ul. (...), na działkach nr (...).

Budowa kanalizacji deszczowej długość sieci kanalizacji deszczowej: 248,80 m. Kanalizacja deszczowa przewidziana w koncepcji jest zlokalizowana wzdłuż działek inwestycyjnych oraz w ich pobliżu. Projektowana kanalizacja deszczowa zostanie włączona do istniejącego systemu kanalizacyjnego,, umożliwi odbiór wód deszczowych i opadowych z przyległych działek inwestycyjnych.

Całkowita wartość inwestycji 3.132.564,50 zł.

Wartość dofinansowania 2.098.644,40 zł.

Wkład własny Wnioskodawcy 1.033.920,10 zł.

Gmina udostępni produkty projektu w postaci sieci wodociągowych i kanalizacji do użytkowania Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o.

Sp. z o.o. ma na celu realizację zadań własnych Gminy w zakresie zaspokajania w sposób bieżący i nieprzerwany zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług związanych ze zbiorowym zaopatrzeniem w wodę i zbiorowym odprowadzaniem ścieków. Możliwość użytkowania sieci powstałych w wyniku realizacji projektu nastąpi za pomocą bezpłatnego przekazania w użytkowanie. Gmina dzięki spółce miejskiej zapewni odpowiednie świadczenie usług określonych w ustawie o samorządzie gminnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina, w opisanych okolicznościach, ma prawo do odliczenia w całości lub części podatek naliczony VAT od wydatków inwestycyjnych dotyczących projektu pn. Wzmocnienie potencjału inwestycyjnego (...)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do wskazanego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie prowadził żadnej działalności mającej charakter odpłatny, nie będzie to zatem ani odpłatna dostawa towarów, ani też odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przytoczonego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również jakakolwiek z dalej wymienionych w punktach 2-5 rodzajów działalności, które w obrocie gospodarczym skutkują koniecznością naliczenia podatku VAT. A zatem, skoro na przedmiotach wymienionych w treści wniosku, nie będzie odbywała się działalność tego typu, w ocenie Wnioskodawcy, brak jest również podstaw do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak bowiem wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Wykorzystanie przedmiotu inwestycji nie będzie w żaden sposób wiązało się z opodatkowaniem podatkiem VAT. Faktury VAT dokumentujące zakupy związane z realizowanym projektem będą wystawiane na Gminę. Po zakończeniu realizacji inwestycji Gmina przekaże bezpłatnie wybudowaną infrastrukturę w zakresie kanalizacji deszczowej i wodociągowej (...), zapewniając tym samym sprawne funkcjonowanie systemów.

Gmina nie będzie zawierała umów cywilnoprawnych dotyczących przedmiotowej inwestycji.

Efekty zrealizowanej inwestycji nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

  • gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym);
  • wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Ponadto w tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2222, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o drogach publicznych zgodnie z którym drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o drogach publicznych drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

  1. drogi krajowe;
  2. drogi wojewódzkie;
  3. drogi powiatowe;
  4. drogi gminne.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o drogach publicznych drogi, drogi rowerowe, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg są drogami wewnętrznymi.

Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku do właściciela tego terenu art. 8 ust. 2 ustawy o drogach publicznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o drogach publicznych finansowanie zadań, o których mowa w ust. 2, należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku do właściciela tego terenu.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak wynika z art. 19 ust. 2 pkt 4 ustawy o drogach publicznych zarządcą dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, jest dla dróg gminnych wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do zapisu art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy między innymi:

  • opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (pkt 1);
  • opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich (pkt 2);
  • pełnienie funkcji inwestora (pkt 3);
  • utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4);
  • wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11);
  • utrzymywanie zieleni przydrożnej, w tym sadzenie i usuwanie drzew oraz krzewów (pkt 16).

Przywołane powyżej regulacje prawne w sposób jednoznaczny wskazują, że budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga.

Działania zarządców dróg mieszczą się w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez te jednostki władztwa publicznoprawnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług i planuje zrealizować projekt. Po zakończeniu realizacji inwestycji Gmina bezpłatnie przekaże w użytkowanie efekty projektu w postaci sieci wodociągowych i kanalizacji do użytkowania Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o., który ma na celu realizację zadań własnych Gminy w zakresie zaspokajania w sposób bieżący i nieprzerwany zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług związanych ze zbiorowym zaopatrzeniem w wodę i zbiorowym odprowadzaniem ścieków. Gmina dzięki spółce miejskiej zapewni odpowiednie świadczenie usług określonych w ustawie o samorządzie gminnym. Faktury VAT dokumentujące zakupy związane z realizowanym projektem będą wystawiane na Gminę. Gmina nie będzie zawierała umów cywilnoprawnych dotyczących przedmiotowej inwestycji. Efekty zrealizowanej inwestycji nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Gmina realizując planowaną inwestycję nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a towary i/lub usługi zakupione w celu realizacji inwestycji nie będą przez nią wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Podsumowując, Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia w całości ani w części podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych dotyczących projektu. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej