Interpretacja indywidualna z dnia 21.09.2016, sygn. ITPP2/4512-469/16/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Czy należy opodatkować podatkiem od towarów i usług sprzedaż nieruchomości opisanej w stanie faktycznym przy likwidacji Spółki?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości w związku z likwidacją spółki jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości w związku z likwidacją spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem notarialnym z dnia 31 maja 1993 r. Skarb Państwa oddał Przedsiębiorstwu Motoryzacyjnemu X. Sp. z o.o. z siedzibą w G. mienie (byłego Przedsiębiorstwa XY. w G.) do odpłatnego korzystania. Na podstawie art. 52 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 18, poz. 561) oraz § 16 umowy o oddanie mienia Skarbu Państwa do odpłatnego korzystania, aktem notarialnym z dnia 1 kwietnia 1999 r. Skarb Państwa, w imieniu którego działał Dyrektor Delegatury Ministerstwa Skarbu Państwa w G., przeniósł na rzecz Spółki prawo użytkowania wieczystego gruntu oznaczonego jako działka 94/15 o pow. 2.139 m² położonej w G. przy ul. M. , oraz własność znajdujących się na tej działce budynków, budowli i urządzeń. Było to nabycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Aktualnie Spółka jest w stanie likwidacji i zbyła nabytą od Skarbu Państwa nieruchomość. W ciągu ostatnich pięciu lat Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenie przedmiotowych budynków w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej tych obiektów.

Na oddanej w 1993 r. przez Skarb Państwa w odpłatne korzystanie nieruchomości Spółka przed jej nabyciem poniosła nakłady. Do istniejących zabudowań dobudowano salon samochodowy oddany do użytkowania 2 sierpnia 1994 r., a w 1997 r. dobudowano warsztat z przeznaczeniem na stację diagnostyczną. Były to inwestycje w obcym środku trwałym. Inwestycje przeprowadzone w latach 1994 i 1997 przewyższały wartość zakupu przedsiębiorstwa w 1999 r. Nabytą w użytkowanie wieczyste działkę nr 94/15 Spółka podzieliła na własne potrzeby na działki nr 182/15, 184/15 i 185/15. W 2013 r. decyzją Prezydenta Miasta G. z dnia 4 stycznia 2013 r. działka nr 182/15 została podzielona na działki nr 211/15 i 212/15. Działki te były ogrodzone, oświetlone i utwardzone, przygotowane do dalszej odsprzedaży. Dla działek tych została utworzona oddzielna księga wieczysta. Działki nr 211/15 i 212/15 stanowią teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Działka nr 211/15 z dniem 1 stycznia 1997 r. została częściowo wydzierżawiona (1.800 m²) na auto handel, następnie z dniem 1 czerwca 2004 r. została częściowo (1.800 m²) wydzierżawiona innemu podmiotowi też na auto handel, dzierżawa ta została rozszerzona aneksem z dnia 26 września 2014 r. o dalsze 2.150 m² znajdujące się na działce 184/15 (łącznie 3.950 m²) oraz salon ekspozycyjny wraz z infrastrukturą o pow. 340 m², myjnię samochodową o pow. 100 m² znajdujące się na działce 184/15.

W 2012 r. Spółka poniosła nakłady na rozbudowę budynku znajdującego się na działce nr 184/15 i stanowią one 5,81% wartości obiektu. Na działce tej wybudowano także ogrodzenie, na które nakłady nie stanowiły 30% wartości działki. We wszystkich powyższych przypadkach Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na te naniesienia. Nakłady poczynione w 2012 r. oddano do użytkowania 30 sierpnia 2012 r.

Spółka wynajmowała części budynków, na potrzeby działalności gospodarczej innym podmiotom, znajdujących się na działce nr 184/15:

• od 19 lipca 1994 r. do 30 grudnia 2005 r. elektronika samochodowa,
• od 8 stycznia 1997 r. do kwietnia 2015 r. zakład wulkanizacyjny,
• od 7 września 1998 r. do zbycia nieruchomości auto szyby,
• od 7 września 2004 r. do zbycia nieruchomości grunt pod maszt anteny telefonicznej.

Działka nr 185/15 nie stanowi terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dla terenu tego nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano warunków zabudowy. Zbycie nieruchomości będącej przedmiotem wniosku nastąpiło w czerwcu 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy należy opodatkować podatkiem od towarów i usług sprzedaż nieruchomości opisanej w stanie faktycznym przy likwidacji Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż powyższej nieruchomości jest zwolniona z podatku od towarów i usług. Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedsiębiorstwa. W ciągu ostatnich pięciu lat Spółka nie poniosła nakładów na ulepszenie przedmiotowych budynków w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej tych obiektów. Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli, lub ich części, z wyjątkiem sytuacji, w której dostawa ta jest wykonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz w sytuacji, w której pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W przedmiotowym stanie faktycznym ma zastosowanie regulacja, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy też zwrócić uwagę na wyrok NSA z dnia 14 maja 2015 r., sygn. I FSK 382/14, w którym NSA stwierdził: (...) pod pojęciem pierwotne zasiedlenie rozumie się przez to pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (..).

Stosownie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane -w myśl art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawa budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14 stwierdził, że pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko jako używanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków, budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu wniosków płynących z ww. wyroku, prowadzi do stwierdzenia, że wbrew stanowisku Spółki zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, nie miało zastosowania do całości przedmiotu dostawy. Należy podkreślić, że na gruncie podatku od towarów i usług, kilka działek gruntu (posiadających odrębne numery ewidencyjne), stanowi kilka towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. W konsekwencji dokonując oceny, czy zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku do dostawy, której przedmiotem jak w niniejszej sprawie jest kilka działek gruntu należy dokonać oddzielnie dla każdej z nich.

Jednocześnie należy stwierdzić, że zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy miało zastosowanie do budynków posadowionych na działce nr 184/15, ponieważ dostawa ta nastąpiła po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Zwolnienie budynków znajdujących się na ww. działce gruntu, skutkuje tym, że zwolnieniu na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy podlegało zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione były te budynki.

Również dostawa działki gruntu nr 185/15 korzystała ze zwolnienia od podatku, ale na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, o ile jak wynika z treści wniosku nie stanowiła terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Natomiast dostawa działek gruntu nr 211/15 i 212/15 wbrew stanowisku Spółki - nie była zwolniona od podatku, ale podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku, ponieważ z treści wniosku wynika, że na dzień sprzedaży były terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Wobec tego oceniając stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy