Interpretacja indywidualna z dnia 20.04.2017, sygn. 3063-ILPP1-1.4512.75.2017.1.OA, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 22 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Planuje w 2017 r. zrealizować zadanie inwestycyjne pn: ,,Budowa Stacji Uzdatniania Wody wraz z budową kanalizacji sanitarnej. Zadanie polegać będzie na budowie studni głębinowej, budowie hydroforni wraz z nowymi urządzeniami oraz budowie kanalizacji sanitarnej na ulicy. Wartość kosztorysowa zadania brutto wynosi 2.394.529,00 zł.

Celem operacji pn: ,,Budowa Stacji Uzdatniania Wody wraz z budową kanalizacji sanitarnej jest poprawa warunków życia mieszkańców gminy poprzez rozbudowę infrastruktury wodno-kanalizacyjnej warunkującej możliwość rozwoju gospodarczego gminy, polepszenie jakości parametrów dostarczanej wody, ustabilizowanie ciśnienia wody w sieci, polepszenie parametrów eksploatacyjnych wraz zapewnieniem ciągłości dostarczanej wody z SUW oraz poprawa warunków środowiskowych i zwiększenie obciążenia oczyszczalni ścieków poprzez wybudowanie kanalizacji sanitarnej.

Po wybudowaniu studni i hydroforni zostaną te obiekty przekazane w dzierżawę do Zakładu Usług Wodnych utworzonego przez Międzygminny Związek Wodociągów i Kanalizacji, którego członkiem jest również Gmina. Usługi dostawy wody świadczone są przez wspomniany Zakład, który pobiera opłaty i jednocześnie administruje i utrzymuje sieć wodociągową, hydrofornię i studnie. W 2014 r. Gmina zawarła umowę dzierżawy z ZUW na dzierżawę całej sieci wodociągowej i obiektów towarzyszących (studni, hydroforni), w wyniku czego osiąga comiesięczne dochody z dzierżawy.

Budowa kanalizacji sanitarnej przebiegać będzie na ulicy, na której znajdują się domki jednorodzinne i do nich doprowadzona będzie wspomniana sieć kanalizacyjna. Na tym terenie nie znajduje się szkoła, przedszkole czy inna jednostka organizacyjna gminy.

Po wybudowaniu kanalizacji sanitarnej Gmina przekaże sieć w użytkowanie Zakładowi Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, który jest zakładem budżetowym Gminy. Zakład ten świadczy m.in. usługi odbioru ścieków i ich oczyszczania dla mieszkańców Gminy czyli pobiera opłaty, utrzymuje na bieżąco sieć kanalizacji sanitarnej i oczyszczalnię ścieków. Zakład od 1 stycznia 2017 r. nie jest samodzielnym podatnikiem podatku VAT. Jest jednostką, która została scentralizowana w Gminie i wszystkie czynności związane z podatkiem VAT dokonywane przez Zakład są rozliczane przez Gminę, która go utworzyła.

Na realizację ww. zadania inwestycyjnego Gmina otrzyma pomoc finansową z budżetu środków Unii Europejskiej w ramach działania ,,Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich w ramach poddziałania ,,Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów malej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii objętego PROW na lata 2014-2020.

Ubiegając się o pomoc finansową Gmina złożyła oświadczenie, że realizując powyższe zadanie może odzyskać poniesiony koszt podatku od towarów i usług VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy podatku od towarowi usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina, w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn: ,,Budowa Stacji Uzdatniania Wody wraz z budową kanalizacji sanitarnej może odzyskać poniesiony koszt podatku od towarów i usług VAT wynikający z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z realizacją inwestycji:

1. budowy hydroforni i studni głębinowej,
2. budowy kanalizacji sanitarnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina realizować będzie w 2017 r. zadanie, którego efektem będą obiekty infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej. Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z póżn. zm.). W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku należnego stanowi suma kwot podatku wynikająca z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług.
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki:

1. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług,
2. towary i usługi z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych czyli takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

W obu pytaniach Gmina spełnia warunki postawione w art. 86 ustawy, by móc odliczyć podatek naliczony od podatku należnego.

W pytaniu nr 1 dotyczącym budowy hydroforni i studni głębinowej Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT, po wybudowaniu ww. obiektów zostaną przekazane w dzierżawę odrębnemu podmiotowi (ZUW) w dzierżawę, z której Gmina odprowadzać będzie podatek należny. Gmina może odzyskać podatek naliczony VAT od zakupu towarów i usług poniesionych na budowę hydroforni i studni głębinowej.

W pytaniu nr 2 dotyczącym budowy kanalizacji sanitarnej Gmina również występuje jako zarejestrowany i czynny podatnik podatku VAT. Po wybudowaniu obiektów przekaże je, ze względów organizacyjnych, jednostce obsługującej zadanie własne gminy, tj. zakładowi budżetowemu, który ponosi podatek należny, a ten wykazuje Gmina w deklaracji zbiorczej VAT-7. Od 1 stycznia 2017 r. Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej przestał być odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług, stanowi jedynie jednostkę wewnętrzną Gminy. To z Gminą rozlicza się z podatku VAT, a nie z urzędem skarbowym i występuje w obrocie cywilno-prawnym jako Gmina (na podstawie danego mu pełnomocnictwa). Skoro Gmina nabywa towary i usługi i ich nabycie wiąże podatek naliczony z podatkiem należnym generowanym w jednostkach scentralizowanych to spełnia przesłanki określone w art. 86 ust. 1 i 2.

Pobudowana kanalizacja służyć będzie wyłącznie gospodarstwom domowym, które tam znajdują się. Nie ma podstaw do stosowania proporcji, gdyż sprzedaż dotyczyć będzie jedynie czynności opodatkowanych. Kanalizacja obsługująca szkoły, przedszkole została pobudowana w latach ubiegłych i zakład dokonuje ich obciążenia za odprowadzane ścieki jak za świadczenia wewnętrzne między jednostkami na podstawie not księgowych.

W związku z powyższym Gmina może odzyskać podatek naliczony VAT od zakupu towarów i usług poniesionych na budowę kanalizacji sanitarnej na ulicy Ogrodowej w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Gmina w celu wypełnienia nałożonych na nią zadań organizuje warunki dla innych podmiotów bądź bezpośrednio uczestniczy w obrocie gospodarczym.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z treści wniosku wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zamierza wybudować kanalizację sanitarną przy ulicy, na której znajdują się domki jednorodzinne. Na tym terenie nie znajduje się szkoła, przedszkole czy inna jednostka organizacyjna gminy. Po wybudowaniu kanalizacji sanitarnej Gmina przekaże sieć w użytkowanie Zakładowi Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, który jest zakładem budżetowym Gminy. Zakład ten świadczy m.in. usługi odbioru ścieków i ich oczyszczania dla mieszkańców Gminy czyli pobiera opłaty, utrzymuje na bieżąco sieć kanalizacji sanitarnej i oczyszczalnię ścieków. Zakład od 1 stycznia 2017 r. nie jest samodzielnym podatnikiem podatku VAT. Jest jednostką, która została scentralizowana w Gminie i wszystkie czynności związane z podatkiem VAT dokonywane przez Zakład są rozliczane przez Gminę, która go utworzyła.

W opisanej sytuacji mamy do czynienia z czynnościami, które mieszczą się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca w zakresie wykonywania czynności z zakresu odbioru ścieków prowadzi działalność gospodarczą, a tym samym działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca wskazał, że będzie ponosił wydatki z tytułu zakupów związanych z budową kanalizacji sanitarnej, które będą służyć realizacji usług w zakresie odbioru ścieków. Wybudowana kanalizacja sanitarna wykorzystywana będzie w całości do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odzyskania poniesionego kosztu podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących zakupy związane z budową kanalizacji sanitarnej. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, a wydatki związane z budową kanalizacji sanitarnej w będą służyły wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Dodatkowo wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również możliwości odzyskania poniesionego kosztu podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumenujących zakupy związane z budową hydroforni i studni głębinowej Stacji Uzdatniania Wody, która zostanie przekazana w dzierżawę do Zakładu Usług Wodnych, utworzonego przez Międzygminny Związek Wodociągów i Kanalizacji, którego członkiem jest również Gmina.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że na mocy art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zatem, jeżeli ustawodawca określi konkretne zadanie jako obowiązkowe, to wówczas na gminie (jej organach) ciąży obowiązek ich wykonania, a obywatelowi przysługuje z tego tytułu określone roszczenie. Zapis, iż ustawy zawierają ustalenia, które zadania należą do obligatoryjnych zadań gminy, ma doniosłe konsekwencje prawne. Oznacza to, że obarczyć gminy zadaniem obowiązkowym nie może żaden inny akt prawny, decyzja administracyjna czy wyrok sądowy, a tym bardziej umowa cywilnoprawna. Przeciw takim działaniom gminie służy ochrona, o której mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, stanowiący, że samodzielność gminy podlega ochronie sądowej.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 64 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mogą tworzyć związki międzygminne. Związek międzygminny może być tworzony również w celu wspólnej obsługi, o której mowa w art. 10a.

Uchwały o utworzeniu związku podejmują rady zainteresowanych gmin (ust. 2 ww. przepisu).

Na mocy art. 64 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, prawa i obowiązki gmin uczestniczących w związku międzygminnym, związane z wykonywaniem zadań przekazanych związkowi, przechodzą na związek z dniem ogłoszenia statutu związku.

Jak stanowi art. 65 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy o samorządzie gminnym, związek wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Związek posiada osobowość prawną.

Stosownie do art. 67 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, utworzenie związku oraz przystąpienie gminy do związku wymagają przyjęcia jego statutu bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady odpowiednio przez rady zainteresowanych gmin albo radę zainteresowanej gminy.

W świetle ww. art. 64 ust. 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym, celem powołania związku międzygminnego jest przekazanie temu podmiotowi do realizacji ciążących na gminach uczestniczących w tym związku zadań własnych. Prawa i obowiązki gmin uczestników w zakresie wykonywania zadań publicznych przechodzą na związek z dniem ogłoszenia statutu, który jest podstawowym aktem regulującym całość zagadnień związanych z danym związkiem. Z tą też chwilą zadania własne gmin uczestników przekazane związkowi stają się jego zadaniami, wykonywane są w jego imieniu i we własnym zakresie. Zatem, dopóki gmina jest uczestnikiem związku międzygminnego, jej zadania stają się zadaniami własnymi związku. Związek staje się podmiotem uprawnionym i zobowiązanym do realizacji przekazanych mu przez gminy zadań publicznych, równocześnie gmina traci uprawnienie do wykonywania zadań publicznych w takim zakresie, w jakim wykonuje je związek.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z tak sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zatem odpłatność za dzierżawę wybudowanej przez Gminę Stacji Uzdatniania Wody będzie stanowiło wynagrodzenie za określone czynności Wnioskodawcy. Tym samym, odpłatne użytkowanie (dzierżawa), stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, stanowić będzie odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a Wnioskodawca w związku z tą czynnością wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym stwierdzić należy, iż w odniesieniu do zakupów związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji znajdzie zastosowanie cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem jak już wskazano wyżej, obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odzyskania poniesionego kosztu podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących zakupy związane z budową hydroforni i studni głębinowej - Stacji Uzdatniania Wody. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją zadania będą służyły wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej