Interpretacja indywidualna z dnia 28.08.2012, sygn. IBPP1/443-517/12/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

sprzedaż działek niezabudowanych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2012r. (data wpływu 15 maja 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2012r. (data wpływu 13 sierpnia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2012r. (data wpływu 13 sierpnia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-517/12/ES z dnia 30 lipca 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie posiada również statusu rolnika, nigdy również nie wynajmował ani nie dzierżawił działek otrzymanych w formie darowizny. Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny działkę o wielkości 54a. Jest to działka w części budowlana a w części rolna. Nabycie darowizny zostało spisane notarialnie dnia 15 kwietnia 1991r. Po podzieleniu Wnioskodawca chciałby dwie działki po 15a sprzedać. Sprzedaż jednej z tych działek będzie dla osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej a drugiej dla firmy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazuje, że nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, nigdy również nie był podatnikiem podatku VAT. Nabycie tych działek było w formie darowizny. Wnioskodawca nabyłem działki bez budynków. Dom dostał się siostrze a Wnioskodawca ma dożywocie. Sprzedaje działki ponieważ chce pomóc siostrze, bo jest w trudnej sytuacji materialnej oraz jej dzieciom. Wnioskodawca chce wyremontować dom, w którym mieszka, bo ma dożywocie, który jest własnością siostry. Chce również finansowo pomóc dzieciom siostry. Wszystkie działki są działkami niezabudowanymi, te które posiada. Działki Wnioskodawca uprawiał sam, sadził ziemniaki, trawę dla świń. Działki nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej ani do działalności rolnej. Są to działki rolno budowlane. Wnioskodawca nie wyciągał decyzji o warunkach zagospodarowania przestrzennego gminy. Są to działki rolne-budowlane. Wnioskodawca nie uzbrajał terenu. Podpisał umowę z agencją nieruchomości celem sprzedaży dwóch działek. Wnioskodawca posiada ogólnie pole 54a, chce sprzedać 20a działka I linia zabudowy, 25a od lasu. Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał żadnych działek, to jest jego pierwsza sprzedaż. Środki ze sprzedaży przeznaczy na remont domu, w którym ma dożywocie a właścicielem jest jego siostra, wspomoże dzieci siostry, które się uczą, a resztę pieniędzy zostawi na lokacie w banku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 sierpnia 2012r.):

Czy Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej przy sprzedaży swojego majątku osobistego otrzymanego w formie darowizny po rodzicach będzie musiał przy sprzedaży naliczyć podatek VAT wysokości 23%... Cena za sprzedaż jednego ara jest w granicach 15 tys. zł razy 25 arów to daje kwotę 375 tys. zł.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 sierpnia 2012r.): nie zapłaci podatku VAT ponieważ jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz część tych pieniędzy przeznaczy na remont domu, w którym ma dożywocie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r.).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż działek, których Wnioskodawca jest właścicielem, z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczą. Nigdy nie był podatnikiem podatku od towarów i usług, nie posiada również statusu rolnika. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 15 kwietnia 1991r. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie działkę w części budowlaną a w części rolną, o powierzchni 54a. Wnioskodawca zamierza otrzymaną działkę podzielić, a po podzieleniu dwie działki po 15a sprzedać. Powodem sprzedaży działek jest chęć pomocy siostrze, będącej w trudnej sytuacji materialnej oraz jej dzieciom. Wnioskodawca chce wyremontować dom, będący własnością siostry, a w którym Wnioskodawca ma zapewnione dożywotnie utrzymanie. Wszystkie działki, które Wnioskodawca posiada są działkami niezabudowanymi. Wnioskodawca uprawiał je sam, sadząc ziemniaki i trawę dla świń. Działki nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej ani do działalności rolnej. Wnioskodawca nigdy również nie wynajmował ani nie wydzierżawiał działek otrzymanych w formie darowizny. Wnioskodawca nie wyciągał decyzji o warunkach zagospodarowania przestrzennego gminy, nie uzbrajał terenu, podpisał jedynie umowę z agencją nieruchomości celem sprzedaży dwóch działek. Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał żadnych działek, to jest jego pierwsza sprzedaż. Środki ze sprzedaży przeznaczy na remont domu, w którym mieszka, a właścicielem jest jego siostra, wspomoże dzieci siostry, które się uczą, a resztę pieniędzy zostawi na lokacie w banku.

W przedmiotowej sprawie w związku ze sprzedażą działek Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje bowiem na to, że otrzymując w drodze darowizny działkę w części budowlaną a w części rolną, o powierzchni 54a, z której w przyszłości w efekcie podziału sprzeda 2 niezabudowane działki, Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży ww. nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Dostawę przedmiotowych działek uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Wnioskodawca nie dokonywał bowiem wcześniej (tj. przed planowaną dostawą) sprzedaży gruntów. Jest to jego pierwsza sprzedaż, a posiadane przez niego działki nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych, jak również Wnioskodawca nie dokonywał żadnych uatrakcyjnień działek poprzez uzbrojenie terenu.

W przedmiotowej sprawie należy oprzeć się na orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie wystąpił ciąg okoliczności, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie zakupił gruntu lecz otrzymał go w darowiźnie. Po podzieleniu gruntu Wnioskodawca zamierza dwie działki sprzedać. Powodem sprzedaży działek jest chęć pomocy siostrze, będącej w trudnej sytuacji materialnej oraz jej uczącym się dzieciom. Wnioskodawca zamierza wyremontować dom, będący własnością siostry, w którym Wnioskodawca ma zapewnione dożywotnie utrzymanie. Działki nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej ani do działalności rolnej, Wnioskodawca nie uzbrajał tego terenu. Wnioskodawca nigdy również nie wynajmował ani nie wydzierżawiał działek otrzymanych w formie darowizny. W celu sprzedaży obu działek Wnioskodawca podpisał jedynie umowę z agencją nieruchomości. Ponadto Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał żadnych działek, to jest jego pierwsza sprzedaż.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie nie można przypisać Wnioskodawcy aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca nie wykorzystuje przedmiotowych działek do działalności gospodarczej, a planowane przez niego czynności związane z dostawą ww. nieruchomości nie będą przybierać formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie będą cechować się stałością (powtarzalnością i zamiarem kontynuacji) i nie będą miały zorganizowanego charakteru, wówczas dostawę tych działek należy uznać za sprzedaż majątku prywatnego Wnioskodawcy, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży ww. działek. Tym samym planowana dostawa przedmiotowych działek, nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zapłaty podatku VAT od planowanej sprzedaży tych działek.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy zaznaczyć, że tut. organ nie jest uprawniony do dokonywania analizy załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach