Temat interpretacji

1) Czy opisana w stanie faktycznym sprzedaż towarów na rzecz Spółki, w ramach której towary wyjeżdżają poza UE stanowi dla Spółki eksport pośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT?
2) Czy posiadając oryginał komunikatu IE599, na którym Spółka widnieje jako nadawca/eksporter, Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania dla analizowanych dostaw stawki 0% w związku z art. 41 ust. 11 ustawy o VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2012 r. (data wpływu 26 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2012 r. (data wpływu 24 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania transakcji dostawy towarów za eksport pośredni oraz prawa do zastosowania stawki 0% do przedmiotowej dostawy gdy transport organizuje czeski kontrahent jest prawidłowe,

• uznania transakcji dostawy towarów za eksport pośredni oraz prawa do zastosowania stawki 0% do przedmiotowej dostawy gdy transport organizuje podmiot trzeci będący ostatecznym odbiorcą spoza terytorium UE jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotowej transakcji dostawy towarów za eksport pośredni oraz prawa do zastosowania stawki 0% do przedmiotowej dostawy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 października 2012 r. poprzez doprecyzowanie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) zajmuje się produkcją oraz dystrybucją wielu gatunków trunków, w tym m. in. wódek czystych, . Z uwagi na rosnącą popularność wyrobów produkowanych przez Spółkę zagranicą, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży trunków, które następnie są wywożone poza terytorium Unii Europejskiej (dalej: UE).

W związku z powyższym Spółka dokonuje sprzedaży towarów na rzecz nabywcy I. s.r.o. (dalej: Nabywca) będącego spółką z siedzibą w Czechach. Towary będące przedmiotem sprzedaży są wysyłane bezpośrednio do odbiorców spoza terytorium UE. Faktury dokumentujące przedmiotowe dostawy są wystawiane przez Spółkę (sprzedawcę) na rzecz Nabywcy. Na fakturze widnieją warunki dostawy Incoterms Ex Works (dalej: EXW). Do faktury dołączana jest każdorazowo specyfikacja, w której wyszczególniane są m.in. dane dotyczące towarów, dane Spółki (sprzedawcy), dane Nabywcy oraz adres ostatecznego odbiorcy poza terytorium UE, na który mają zostać dostarczone towary.

W ramach omawianych transakcji sprzedaży realizowanych na warunkach EXW, towary są odbierane ze składu podatkowego Spółki przez czeskiego Nabywcę bądź ostatecznego odbiorcę (tj. podmiot posiadający siedzibę poza terytorium UE) działającego na rzecz Nabywcy. Zarówno Nabywca, jak i ostateczny odbiorca, mogą działać również przy użyciu spedytorów. Spółka na żadnym etapie nie zajmuje się organizacją transportu ani nie ponosi związanych z tym wydatków. Również na żadnym etapie transportu przez terytorium Polski lub innego kraju UE towary nie są magazynowane, rozładowywane, przeładowywane na inny środek transportu itp. Wywóz towarów każdorazowo zgłaszany jest do procedury wywozu w urzędzie celnym w L. przez upoważnioną agencję celną działającą w imieniu Spółki. Na wszelkich dokumentach celnych to Wnioskodawca występuje jako nadawca / eksporter, natomiast importerami są odbiorcy towarów (zawsze podmioty z krajów spoza UE).

Obsługa zgłoszeń wywozowych odbywa się każdorazowo z wykorzystaniem elektronicznego Systemu Kontroli Eksportu (dalej: ECS). Spółka dla udokumentowania wywozu towarów poza terytorium UE posiada oryginały wygenerowanych w systemie ECS komunikatów IE599 Potwierdzenie wywozu, otrzymywane za pośrednictwem zgłaszających agencji celnych. Urzędem celnym wyprowadzenia jest każdorazowo krajowy urząd celny.

Nadto Wnioskodawca dodał, iż:

1. Nabywca (będący spółką z siedzibą w Czechach) dokonuje oraz będzie dokonywał dostaw towarów, uprzednio nabytych od Wnioskodawcy, na rzecz podmiotów posiadających siedzibę poza terytorium kraju, zwanych we wniosku jako ostateczni odbiorcy.Każda z dostaw będących przedmiotem wniosku dokonywanych przez Spółkę na rzecz Nabywcy fakturowana jest na Nabywcę. Następnie Nabywca wystawia faktury na rzecz ostatecznych odbiorców. Spółka nadto wskazała, że jako ostateczni odbiorcy powinny być rozumiane jedynie podmioty posiadające swoją siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, co zostało wskazane w przedmiotowym wniosku.
2. Z dokumentu będącego przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2 (oryginał komunikatu IE599) wynika oraz będzie wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Na podstawie tego komunikatu można ustalić jaki towar był przedmiotem dostawy i wywozu. Ponadto, dokument ten określa jaka ilość danego towaru jest przedmiotem dostawy dla ostatecznego odbiorcy. Przykładowo pozycja Opis towaru w części zatytułowanej Pozycja towarowa komunikatu IE599 określa jaki towar jest przedmiotem wywozu oraz w jakiej ilości - np. wódka (określenie marki) 40% 0,71 - 5808 sztuk. Dodatkowo Spółka wskazała, iż tożsamość towaru potwierdzają również pozostałe dokumenty dotyczące danej dostawy, tj. specyfikacja i wystawiane przez Spółkę na rzecz Nabywcy faktury. Dokumenty te zawierają bowiem takie same dane jak komunikat IE599.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy opisana w stanie faktycznym sprzedaż towarów na rzecz Nabywcy, w ramach której towary wyjeżdżają poza UE stanowi dla Spółki eksport pośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Dokonywane przez niego transakcje mają charakter eksportu pośredniego w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.
2. Oryginał komunikatu IE599 stanowi dokument uprawniający do zastosowania do analizowanych dostaw stawki 0% w rozumieniu art. 41 ust. 11 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Ad. 1)

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu, służących do celów prywatnych.

W związku z brzmieniem powyższego przepisu należy uznać, iż aby daną transakcję uznać za eksport pośredni towarów, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1. ma miejsce czynność określona w art. 7 ustawy o VAT,
2. w konsekwencji tej czynności dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium UE przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz,
3. wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie któregokolwiek z powyższych warunków sprawia, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Warunek 1

Dostawa towarów jest uregulowana w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, iż poprzez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z warunkami EXW regulującymi stosunki handlowe pomiędzy podmiotami, w przypadku dostaw dokonywanych na warunkach EXW odpowiedzialność sprzedającego ograniczona jest do minimum sprzedający jest zobowiązany jedynie do postawienia towaru na terenie zakładu do dyspozycji nabywcy (w tym wypadku pozostawienie do dyspozycji na terenie składu podatkowego). Nabywca, bądź podmiot trzeci działający w jego imieniu, odbiera towar z miejsca jego wydania przez sprzedającego i przejmuje odpowiedzialność za towar. W konsekwencji, gestia transportowa, ubezpieczenie towaru czy ryzyko transportu spoczywają na nabywcy.

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym, Spółka dokonuje transakcji na warunkach EXW. Innymi słowy, Spółka każdorazowo pozostawia towar do dyspozycji Nabywcy w swoim składzie podatkowym. W momencie pobrania towaru ze składu podatkowego na Nabywcę przechodzi własność towarów, tj. zarówno fizyczne władztwo nad towarem, jak i wszelkie ryzyka związane z ewentualną utratą czy uszkodzeniem. W efekcie więc, wraz z wydaniem towaru ze składu podatkowego dochodzi do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - Nabywca bowiem uzyskuje prawo do rozporządzenia towarami jak właściciel (nabywa fizyczne władztwo nad towarem i przechodzą na niego wszelkie ryzyka związane z towarem). Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, będzie miało zastosowanie również w przypadku, kiedy towary ze składu podatkowego Spółki będą odbierane przez podmiot trzeci działający na rzecz Nabywcy.

W celu potwierdzenia powyższego, Spółka pragnie przytoczyć orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 10 listopada 2010 r. (sygn. I FSK 1914/09), w którym sąd ten orzekł, iż w sytuacji dokonania dostawy na warunkach EXW, tj. w sytuacji pozostawienia towaru do dyspozycji kontrahenta w swoim zakładzie, wraz z wydaniem towaru z magazynu doszło do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż kontrahent spoza UE nabył prawo do rozporządzenia towarami jak właściciel (nabywa fizyczne władztwo nad towarem i przechodzą na niego wszelkie ryzyka związane z towarem). Tym samym dostawa ta ma miejsce już na terenie kraju, a jedynie późniejszy wywóz towarów z terytorium kraju pozwala na przyjęcie, iż dochodzi do eksportu towarów.

Powyższe stanowisko znajduje również odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2011 r. (sygn. ILPP2/443-813/08/11-S/JK) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ stwierdził, iż wraz z wydaniem towarów z magazynu dochodzi do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy - kontrahent spoza UE nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (nabywa fizyczne władztwo nad towarem i przechodzi na niego wszelkie ryzyko związane z towarem). Jednocześnie od momentu postawienia towaru do dyspozycji przez Spółkę, kontrahent spoza UE pokrywa wszelkie koszty związane z transportem towarów (...).

Konkludując, w opinii Spółki, sytuacja, w której Wnioskodawca wydaje towary Nabywcy lub podmiotowi trzeciemu działającemu na jego rzecz (ostatecznemu odbiorcy wskazanemu na fakturze) spełnia przesłanki uznania jej za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Warunek 2

Drugi z warunków niezbędnych dla uznania danej transakcji za eksport pośredni dotyczy wywozu towaru, w związku z jego dostawą towarów, z terytorium Polski poza terytorium UE przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Ustawa o VAT nie wskazuje jak należy rozumieć pojęcie wywóz, występujące w definicji ustawowej eksportu. Według Wnioskodawcy, pojęcie wywóz powinno być rozumiane jako transport towarów. Spółka pragnie podkreślić, iż na takie rozumienie tego pojęcia wskazują przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT).

Zgodnie z brzmieniem art. 146 ust. 1 lit. b) Dyrektywy VAT państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa, z wyłączeniem towarów transportowanych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia w paliwo i ogólnego zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz samolotów turystycznych lub wszelkich innych środków transportu służących do celów prywatnych.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, pod pojęciem wywóz towarów należy rozumieć transport bądź wysyłkę towarów. W efekcie, dla uznania danej transakcji za eksport pośredni towarów konieczne jest by wywóz (transport) towarów był realizowany przez nabywcę lub na jego rzecz.

Przedstawione powyżej rozumienie pojęcia wywóz znajduje także potwierdzenie w wyrokach polskich sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 23 września 2010 r. (sygn. I FSK 1456/09) NSA stwierdził, że jeżeli zatem odbioru towaru w Polsce oraz jego fizycznego wywozu dokonał przewoźnik działający na rzecz kontrahenta spoza Unii Europejskiej, to spełniony jest warunek, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT, dokonania wywozu przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Wspólnoty lub przez podmiot działający na jego rzecz. Przepisy ustawy o VAT w ogóle nie odnoszą się zatem do pojęcia eksportera i jego rozumienia, czy definicji w prawie celnym. Istotnym z punktu widzenia tego przepisu w aspekcie podmiotowym jest jedynie to, kto dokonuje wywozu - dostawca (lub podmiot działający na jego rzecz), czy też nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju (lub podmiot działający na jego rzecz).

Mając na uwadze przedstawione powyżej rozumienie pojęcia wywóz, zdaniem Spółki, dla uznania danego wywozu towarów za eksport pośredni nie powinien mieć znaczenia fakt, że transport towarów jest organizowany oraz faktycznie dokonywany przez Nabywcę czy też podmiot trzeci działający na jego rzecz (w tym wypadku podmiot będący ostatecznym odbiorcą towarów). Przepis art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT zarówno w hipotezie, jak i w dyspozycji, nie zawiera wskazania, iż transport towarów będących przedmiotem eksportu powinien być organizowany (realizowany) wyłącznie przez nabywcę. Biorąc pod uwagę powyższe, wywóz ten może być również organizowany oraz faktycznie realizowany przez osobę trzecią, działającą na rzecz nabywcy. Obie z wymienionych sytuacji mają miejsce w odniesieniu do towarów sprzedawanych przez Spółkę. Jak wskazano w stanie faktycznym, towary są transportowane z Polski do krajów spoza terytorium UE, a transport jest realizowany bądź przez Nabywcę bądź przez podmiot trzeci (będący ostatecznym odbiorcą), działający w jego imieniu.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2008 r. (sygn. III SA/Wa 868/08), w którego uzasadnieniu stwierdzono, że (...) przepis art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT, który co nie jest kwestionowane - ma zastosowanie w niniejszej sprawie, obejmuje przypadki wywozu towarów dokonywane przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, bądź na jego rzecz. Ustawodawca w ww. przepisie nie precyzuje, kto konkretnie może dokonać wywozu towarów na rzecz nabywcy. Tym samym może być to osoba trzecia, inna niż nabywca lub dostawca. Osobę tę można określić bądź mianem odbiorcy towaru, bądź pośrednika, który działa albo na zlecenie nabywcy eksportowanych towarów, albo osoby trzeciej. W związku z tym należy uznać, że osobę, która dokonuje eksportu towarów na rzecz nabywcy, nie muszą łączyć z dostawcą żadne więzy prawne wynikające z podpisanych kontraktów.

Mając na uwadze wyżej przedstawioną argumentację, opisane w stanie faktycznym transakcje, w których za organizację transportu towarów poza terytorium UE jest odpowiedzialny Nabywca bądź działający na jego rzecz ostateczny odbiorca towarów (posiadający siedzibę poza UE), spełniają w opinii Spółki przesłanki wywozu (eksportu) towarów z kraju poza terytorium UE, o których mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.

Spółka pragnie podkreślić, że jej zdaniem, dla uznania opisanych transakcji za eksport pośredni nie powinien mieć znaczenia fakt, iż to ona widnieje na dokumentach celnych jako eksporter / nadawca. Argumenty na poparcie takiego stanowiska można znaleźć w orzecznictwie sądów administracyjnych. W szczególności należy wskazać wyrok NSA z dnia 15 maja 2010 r. (sygn. I FSK 751/09), w którym sąd uznał za prawidłowe stanowisko, że w sytuacji, kiedy dostawa towarów realizowana jest na warunkach EXW, a za transport odpowiada nabywca bądź inny podmiot na jego rzecz, wówczas dla uznania danych transakcji za eksport pośredni bez znaczenia pozostaje fakt, iż to dostawca dokonywał odpraw celnych (widniał na dokumentach SAD jako nadawca / eksporter).

Zdaniem NSA, w przypadku dostaw dokonywanych na warunkach Ex Works sprzedający jest zobowiązany jedynie do postawienia towaru na terenie zakładu do dyspozycji nabywcy. Nabywca (lub podmiot działający na jego zlecenie) odbiera towar z miejsca jego wydania przez sprzedającego i przejmuje odpowiedzialność za towar. W konsekwencji, gestia transportowa oraz wszelkie formalności związane z odprawą celną ubezpieczeniem towaru, ryzykiem transportu itd. spoczywają na nabywcy. Należy w związku z tym zgodzić się ze stanowiskiem prezentowanym w sprawie przez organy podatkowe oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny, że skoro odbioru towaru w Polsce oraz jego fizycznego wywozu dokonywał spedytor działający na rzecz kontrahenta spoza UE, to został spełniony warunek, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT, polegający na wywozie przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium UE lub przez podmiot działający na jego rzecz. Pogląd, że sprzedaż na warunkach Incoterms Ex Works powinna być także uznana za eksport pośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT jest prezentowany w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz piśmiennictwie (...) i podziela go także skład rozpoznający skargę kasacyjną wniesioną w niniejszej sprawie.

Ponadto, Spółka chciałaby wskazać na interpretację indywidualną z dnia 5 marca 2012 r. (sygn. ITPP2/443-1750/11/AK), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał za eksport pośredni transakcję na warunkach EXW, w której podmioty trzecie dokonywały na rzecz nabywcy (mającego siedzibę w Niemczech) ogółu czynności związanych z transportem towarów z Polski poza terytorium UE.

Warunek 3

Potwierdzenie wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Co do zasady dokumentami, które potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE dla celów podatku od towarów i usług są dokumenty wydawane podatnikom przez właściwe urzędy celne na podstawie przepisów prawa celnego, w tym przepisów rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2453/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. Zgodnie z art. 796e Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, urząd celny wywozu potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów przesyłając zgłaszającemu komunikat potwierdzenie wywozu - komunikat IE599.

Komunikat IE599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE. Komunikat ten jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

W związku z powyższym, w przypadku gdy obsługa zgłoszenia wywozowego odbywa się w systemie kontroli eksportu ECS, komunikatem Potwierdzenie wywozu jest podpisany przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikat IE599. Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, w tym w interpretacji z dnia 19 czerwca 2012 r. (sygn. ILPP4/443-109/12- 4/BA) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Jak już zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, procedura wywozu każdorazowo jest potwierdzana przez Urząd Celny . Spółka jest w posiadaniu oryginałów komunikatów IE599, na których widnieje jako nadawca / eksporter. Powyższe pozwala na stwierdzenie, iż została spełniona również trzecia przesłanka uznania danej transakcji za eksport pośredni towarów, tj. wywóz ten został potwierdzony przez urząd określony w przepisach celnych.

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższą argumentację, Spółka uważa za zasadne uznania opisanych w opisie stanu faktycznego transakcji za eksport pośredni towarów. Jak zostało wskazane powyżej, transakcje te spełniają wszystkie kryteria wymagane je dla uznania za eksport pośredni, tj.:

1. miała miejsce dostawa towarów;
2. wywóz towarów z Polski poza terytorium UE został dokonany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (tj. przez Nabywcę bądź ostatecznego odbiorcę działającego na rzecz Nabywcy), oraz
3. wywóz ten został potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych (posiadanie przez Spółkę komunikatów IE599).

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska w zakresie pytania 1 za prawidłowe.

Ad. 2)

Art. 41 ust. 11 ustawy o VAT wskazuje, iż przepisy ustawy o VAT dotyczące zastosowania stawki 0% odnośnie eksportu stosuje się również do eksportu pośredniego, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium UE. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Jak to zostało przedstawione przez Spółkę w uzasadnieniu do stanowiska w zakresie pytania 1, dokumentem celnym potwierdzającym wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE jest komunikat IE599 wydany przez właściwy urząd celny.

Art. 41 ust. 11 ustawy o VAT wskazuje, iż przy eksporcie pośrednim dokumentem uprawniającym do zastosowania stawki 0% będzie kopia komunikatu IE599. Niemniej jednak z przedmiotowego przepisu nie wynika, że kopia jest jedynym dopuszczalnym dokumentem uprawniającym do zastosowania stawki 0%. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, w których organy podatkowe przyjmują, że nie musi to być kopia. I tak, w przytoczonej powyżej interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy organ wskazał, iż zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, stawka podatku w wysokości 0% ma zastosowanie dla eksportu pośredniego, jeżeli spełnione zostały warunki zawarte w tym przepisie. Dokument, jakim Spółka powinna posłużyć się dla wykazania dokonania eksportu pośredniego winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać. Powinna ona zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Stanowisko w tej kwestii zajął również NSA w wyroku z dnia 25 maja 2010 r. (sygn. I FSK 953/09), stwierdzając, iż skoro zatem w systemie ECS potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty odbywa się za pomocą elektronicznego komunikatu IE599 - podpisywanego przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych, który to komunikat dokumentuje czynność łatwą przez organy celne do zweryfikowania, to jego kopię może stanowić każdy rodzaj dokumentu, który by wiernie odzwierciedlał treść oryginału.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki oryginał komunikatu IE599 będzie uprawniał do zastosowania stawki 0% w przypadku eksportu pośredniego, ponieważ w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości potwierdza dokonanie eksportu pośredniego.

Do powyższych konkluzji, w opinii Wnioskodawcy prowadzi również jedna z podstawowych zasad logiki prawniczej - a maiori ad minus (z większego na mniejsze). Art. 41 ust. 11 ustawy o VAT stanowi, iż w przypadku posiadania kopii dokumentu potwierdzającego wywóz, podmiot dokonujący eksportu uzyskuje prawo do zastosowania stawki 0%, Zdaniem Spółki, jeżeli kopia uprawnia do skorzystania z możliwości stosowania stawki 0% to tym bardziej uprawnienie to będzie przysługiwało w przypadku posiadania oryginału tego dokumentu.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska w zakresie pytania 2 za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• uznania transakcji dostawy towarów za eksport pośredni oraz prawa do zastosowania stawki 0% do przedmiotowej dostawy gdy transport organizuje czeski kontrahent jest prawidłowe,

• uznania transakcji dostawy towarów za eksport pośredni oraz prawa do zastosowania stawki 0% do przedmiotowej dostawy gdy transport organizuje podmiot trzeci będący ostatecznym odbiorcą spoza terytorium UE jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, iż dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia).

Zaznaczyć należy, że miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

W przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1 4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejscem dostawy towarów jest - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów na rzecz nabywcy - będącego spółką z siedzibą w Czechach drugi podmiot w łańcuchu dostaw. Towary będące przedmiotem sprzedaży są wysyłane bezpośrednio do odbiorców spoza terytorium UE. W ramach omawianych transakcji sprzedaży realizowanych na warunkach EXW, towary są odbierane ze składu podatkowego Spółki przez czeskiego Nabywcę bądź ostatecznego odbiorcę (tj. podmiot posiadający siedzibę poza terytorium UE) działającego na rzecz Nabywcy. Zarówno Nabywca, jak i ostateczny odbiorca, mogą działać również przy użyciu spedytorów.

Nadto wskazano, iż towary są transportowane z Polski do krajów spoza terytorium UE, a transport jest realizowany bądź przez Nabywcę bądź przez podmiot trzeci (będący ostatecznym odbiorcą), działający w jego imieniu.

Warto w tym miejscu przywołać opinię Rzecznika Generalnego J. Kokotta, wydanej w sprawie EMAG Handel Eder OHG o syg. C-254/04, gdzie stwierdza się m.in., że to podmiot zlecający transport decyduje zasadniczo o tym, kiedy towar znajduje się w określonym miejscu, również jeśli do transportu angażowane są osoby trzecie. Zatem to podmiot, który zleca i organizuje transport jest odpowiedzialny za towar a w konsekwencji za prawidłowe określenie skutków podatkowych wynikających z przemieszczenia transgranicznego towaru.

Mając na uwadze przedstawione w opisie sprawy transakcje, w których za organizację transportu towarów poza terytorium UE jest odpowiedzialny Nabywca bądź działający na jego rzecz ostateczny odbiorca towarów (posiadający siedzibę poza UE) wskazać należy, iż w przypadku gdy dla dostaw realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz czeskiego kontrahenta, transport organizuje Nabywca, to dostawą ruchomą jest dostawa dokonana na rzecz tego kontrahenta. Zatem miejscem świadczenia przedmiotowych dostaw w myśl art. art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy jest miejsce rozpoczęcia transportu, czyli terytorium Polski.

Z kolei w przypadku dostaw realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz czeskiego kontrahenta gdy za transport towarów odpowiedzialny jest ostateczny odbiorca posiadający siedzibę poza terytorium UE, dostawą ruchomą jest dostawa pomiędzy czeskim kontrahentem a ostatecznym odbiorcą spoza terytorium UE. Natomiast dostawa dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz czeskiego kontrahenta jest dostawą nieruchomą. Zatem miejscem świadczenia przedmiotowych dostaw ustalonym jak dla towarów niewysyłanych w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3, jest miejsce, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy, czyli również terytorium Polski.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Mając na uwadze definicję eksportu, należy stwierdzić, że dla uznania danej czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w przepisach art. 7 ustawy,

• w konsekwencji tej czynności, nastąpić musi wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (tu: dostawa towaru) towar opuszcza terytorium kraju, celem dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek, powoduje iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, dostawa towarów pomiędzy Wnioskodawcą a czeskim kontrahentem, gdy za transport towarów odpowiedzialny będzie ostateczny odbiorca posiadający siedzibę poza terytorium UE, będzie dostawą nieruchomą. Zatem w przedmiotowej sprawie, w konsekwencji dostawy towarów dokonanej przez Zainteresowanego, nie dojdzie do wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej. Bowiem wywóz towarów zostanie przyporządkowany do dostawy towarów pomiędzy czeskim kontrahentem a ostatecznym klientem spoza terytorium UE.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w przypadku dostaw realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz czeskiego kontrahenta gdy za transport towarów odpowiedzialny będzie ostateczny odbiorca posiadający siedzibę poza terytorium UE nie zostanie spełniona jedna z przesłanek, aby opisane transakcje uznać za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy (brak będzie na tym etapie przemieszczenia towarów).

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei art. 41 ust. 4 ustawy stanowi, iż w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty (art. 41 ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepis ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem uwarunkowanie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy eksporcie od potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki oraz w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. W takim przypadku należy odwołać się do regulacji zawartych w przepisach celnych, wskazujących na rodzaj dokumentów jednoznacznie potwierdzających wywóz towarów poza obszar celny Unii Europejskiej.

Zgodnie z pkt 14 preambuły rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 360/64), organy celne zostały zobowiązane do zastąpienia procedury wywozu, uszlachetnienia biernego oraz powrotnego wywozu, obecnej procedury z zastosowaniem dokumentów w formie papierowej procedurą elektronicznej wymiany danych.

Od dnia 31 sierpnia 2007 r. w Polsce zaczęła w pełni funkcjonować I faza Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). Od tego momentu zmianie uległy zasady dokonywania zgłoszeń celnych procedury wywozu, procedury uszlachetnienia biernego i powrotnego wywozu. System ECS pozwala na dokonywanie i obsługę zgłoszenia w formie elektronicznej, zarówno w urzędzie wywozu, jak i wyprowadzenia. System ten opiera się na obiegu dokumentów pomiędzy urzędami a podmiotami dokonującymi zgłoszeń.

Zgodnie z art. 796e Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006, urząd wywozu po otrzymaniu komunikatu Wyniki kontroli w urzędzie wyprowadzenia, o którym mowa w art. 796d ust. 2, potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów, przesyłając zgłaszającemu komunikat Potwierdzenie wywozu lub informując go w innej określonej w tym celu przez ten urząd formie.

Komunikat IE-599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Komunikat ten zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informacje o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy. Komunikat IE-599 jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

W przypadku eksportu towarów przepisy celne nie dokonują podziału eksportu na bezpośredni i pośredni, przewidziany w art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług. We wskazanym wcześniej rozporządzeniu Komisji (WE), podmiotem, którego władze celne informują o dokonaniu wywozu jest zgłaszający.

Jednakże, w przypadku obydwu rodzajów eksportu do zastosowania stawki 0% konieczne jest spełnienie określonych warunków o charakterze formalnym. Ich spełnienie ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana. Ustawa wprowadza dla obu tych rodzajów eksportu różne warunki formalne, których dopełnienie jest warunkiem zastosowania stawki 0%. Jest to spowodowane różnym ich charakterem, a w szczególności tym, że w każdym przypadku inny podmiot dokonuje wywozu (zleca wywóz). Stąd też inny jest tryb dysponowania przez te podmioty dokumentami potwierdzającymi wywóz

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów na rzecz podmiotu, mającego siedzibę w Czechach, który następnie dokonuje ich dostawy na rzecz ostatecznego klienta z siedzibą poza terytorium UE. Towary będące przedmiotem sprzedaży są wysyłane bezpośrednio do odbiorców spoza terytorium UE. W ramach omawianych transakcji sprzedaży realizowanych na warunkach EXW, towary są odbierane ze składu podatkowego Spółki przez czeskiego Nabywcę bądź ostatecznego odbiorcę (tj. podmiot posiadający siedzibę poza terytorium UE). Spółka na żadnym etapie nie zajmuje się organizacją transportu ani nie ponosi związanych z tym wydatków. Również na żadnym etapie transportu przez terytorium Polski lub innego kraju UE towary nie są magazynowane, rozładowywane, przeładowywane na inny środek transportu itp. Wywóz towarów każdorazowo zgłaszany jest do procedury wywozu w urzędzie celnym przez upoważnioną agencję celną działającą w imieniu Spółki. Na wszelkich dokumentach celnych to Wnioskodawca występuje jako nadawca / eksporter, natomiast importerami są odbiorcy towarów (zawsze podmioty z krajów spoza UE). Obsługa zgłoszeń wywozowych odbywa się każdorazowo z wykorzystaniem elektronicznego Systemu Kontroli Eksportu (dalej: ECS). Spółka dla udokumentowania wywozu towarów poza terytorium UE posiada oryginały wygenerowanych w systemie ECS komunikatów IE599 Potwierdzenie wywozu, otrzymywane za pośrednictwem zgłaszających agencji celnych. Urzędem celnym wyprowadzenia jest każdorazowo krajowy urząd celny.

Nadto Zainteresowany wskazał, iż z dokumentu tj. oryginał komunikatu IE599 wynika oraz będzie wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Na podstawie tego komunikatu można ustalić jaki towar był przedmiotem dostawy i wywozu. Dokument ten określa jaka ilość danego towaru jest przedmiotem dostawy dla ostatecznego odbiorcy. Dodatkowo Spółka wskazała, iż tożsamość towaru potwierdzają również pozostałe dokumenty dotyczące danej dostawy, tj. specyfikacja i wystawiane przez Spółkę na rzecz Nabywcy faktury. Dokumenty te zawierają bowiem takie same dane jak komunikat IE599.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż dostawy realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz czeskiego kontrahenta, gdy transport będzie organizował Nabywca będą spełniały definicję eksportu pośredniego towarów, zawartą w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy. Zatem z uwagi na fakt posiadania wygenerowanych w systemie ECS komunikatów IE599 Potwierdzenie wywozu, otrzymywanych za pośrednictwem zgłaszających agencji celnych, z których wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do opodatkowania przedmiotowych dostaw 0% stawką podatku od towarów i usług.

Natomiast w przypadku dostaw realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz czeskiego kontrahenta, gdy za transport towarów odpowiedzialny będzie ostateczny odbiorca posiadający siedzibę poza terytorium UE, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy. W związku z powyższym, nie będzie możliwe zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy, przedmiotowe transakcje będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, według stawek podatku właściwych dla sprzedanych towarów.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania transakcji dostawy towarów za eksport pośredni oraz prawa do zastosowania stawki 0% do przedmiotowej dostawy gdy transport organizuje czeski kontrahent należało uznać za prawidłowe. Jakkolwiek Wnioskodawca w tym zakresie wywiódł prawidłowy skutek prawny to jednakże rozstrzygnięcia dokonano w oparciu o odmienną od Wnioskodawcy argumentację. Natomiast w zakresie uznania transakcji dostawy towarów za eksport pośredni oraz prawa do zastosowania stawki 0% do przedmiotowej dostawy gdy transport organizuje podmiot trzeci będący ostatecznym odbiorcą spoza terytorium UE należało uznać za nieprawidłowe bowiem nie została spełniona jedna z przesłanek, aby przedmiotowe transakcje uznać za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towarów za eksport pośredni oraz prawa do zastosowania stawki 0%. Natomiast w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towarów za eksport pośredni oraz prawa do zastosowania stawki 0% została wydana odrębna interpretacja indywidualna Nr IPTPP2/443-665/12-4/IR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 385 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi