Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 02.12.2005, sygn. 1472/RPP1/443-688/2005/PS, Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

W związku z wnioskiem Spółki z dnia 3 września 2005 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 6 września 2005 r.) - w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego - Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z poźn. zm.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi na terenie Polski sieć sklepów sprzedaży detalicznej, w których wielu zagranicznych turystów dokonuje zakupów. W celu zwiększenia sprzedaży Spółka pragnie umożliwić swoim klientom dokonywanie płatności w walucie euro. Zdaniem Spółki jest to możliwe przy spełnieniu następujących warunków:

• zakup kas fiskalnych z możliwością przewalutowania,

• wprowadzenie średniego kursu walut ogłoszonego w NBP raz na tydzień wg kursu z poniedziałku nowego tygodnia,

• rozliczenie na ogólnych zasadach z urzędem skarbowym z tytułu podatku VAT,

• wpłata obcej waluty na posiadany rachunek walutowy w banku lub do kasy dewizowej.

Ustosunkowując się do stanowiska Spółki Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje jak niżej.

Zgodnie z § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 września 2002 r. w sprawie ogólnych zezwoleń dewizowych (Dz. U. Nr 154, poz. 1273 ze zm.) od 1 maja 2004 r. dozwolone jest dokonywanie w kraju, między rezydentami, rozliczeń w euro i innych walutach wymienialnych, o ile jedną ze stron rozliczenia jest konsument w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Za konsumenta uważa osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Tak więc polski przedsiębiorca może rozliczyć się w euro (lub innej walucie wymienialnej) z polskim lub zagranicznym konsumentem i nie potrzebuje na to żadnych indywidualnych zezwoleń. Nie ma również w świetle powyższego rozporządzenia oraz przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zm.) przeszkód, by polski przedsiębiorca mógł rozliczyć się w euro lub innych walutach wymienialnych z zagranicznymi konsumentami, czyli nierezydentami.

Naczelnik tutejszego Urzędu pragnie zauważyć, iż z jednej strony funkcją kas rejestrujących jest drukowanie paragonów stanowiących potwierdzenie dokonanie sprzedaży. Z drugiej zaś stosowanie kas rejestrujących jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Ustawa o VAT używa w tym przypadku pojęcia obrót w znaczeniu jaki nadał mu art. 29 ust. 1- jako kwota należna z tytułu sprzedaży netto.

Z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy wynikałoby, że w kasie podlegają zaewidencjonowaniu poszczególne transakcje - ich wartość netto - a także kwoty podatku przypisane do poszczególnych transakcji.

Na podstawie przepisu art. 165 ustawy o VAT do czasu wydania stosownego rozporządzenia obowiązywać ma rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatnika (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.). Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT oraz do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy. W sytuacji, gdy podatnik prowadzi sprzedaż towarów na rzecz klientów uiszczających opłatę w walutach obcych powinien zainstalować kasy, wyposażone w funkcję umożliwiającą przeliczenie kursów walut. Operacje te muszą być zarejestrowana w pamięci fiskalnej kasy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. - Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.) przychodami są m. in. otrzymane pieniądze. Na podstawie art. 12 ust. 2 ww. ustawy przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. Tym samym ewidencjonowanie sprzedaży w walutach obcych za pośrednictwem kas rejestrujących stanie się możliwe dopiero po uprzednim, codziennym wprowadzeniu do pamięci kasy średniego kursu walut ustalonego przez NBP. W tym zakresie Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela stanowiska Spółki przedstawionego we wniosku.

W myśl § 5 ust. 1 pkt 10 przywołanego rozporządzenia podatnik zobowiązany jest dokonać zgłoszenia kasy w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji do właściwego urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy. Fiskalizacja kasy, zgodnie z § 1 pkt 11 omawianego rozporządzenia to: jednokrotna i niepowtarzalna czynność inicjująca pracę modułu fiskalnego kasy z pamięcią fiskalną kasy, zakończoną wydrukiem dobowego raportu fiskalnego.