Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 28.07.2004, sygn. PI/005-929/04/CIP/01, Izba Skarbowa w Gdańsku

Temat interpretacji

Stan faktyczny:

Podatnik w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy wysyła towary do nabywców na terenie Unii Europejskiej. Nabywcy są podatnikami podatku od wartości dodanej w swoich krajach. Często towary dostarczane są do magazynu nabywcy gdzie poświadczenie odbioru na dokumencie przewozowym CMR odbywa się poprzez złożenie podpisu bez stempla ze względu na jego brak lub nie stosowanie pieczątek.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wskazać zatem należy, iż zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej ustawą, stawka podatku w wewnątrzwspólnotowej dostawie wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W art. 42 ustawy zawarte zostały warunki pod jakimi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%. Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Przepisy art. 42 ust. 3 ustawy wskazują, iż dowodami tymi są:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
2. kopia faktury dostawy;
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku;
4. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ustawodawca nie określił szczegółów dotyczących dokumentów potwierdzających przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium innego państwa członkowskiego, jednak w ocenie organu podatkowego muszą to być dowody, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy. Z istoty przywołanego przepisu wynika więc, że nie decyduje ilość dokumentów, lecz to co z nich wynika.

Ponieważ Podatnik zapytuje czy dokument przewozowy (CMR) podpisany przez odbiorcę towaru, lecz bez stempla spełnia wymogi dowody wymienionego w art. 42 ust. 3 ustawy, należy zaznaczyć, iż na dokumencie przewozowym konieczne jest potwierdzenie odbioru towaru przez odbiorcę jednoznacznie identyfikujące ten podmiot na co wskazuje poz. 24 Międzynarodowego Samochodowego Listu Przewozowego CMR, która powinna zawierać nazwę miejscowości, podpis i stempel odbiorcy.

Jak wynika natomiast z powyższych przepisów ustawy, brak jest uregulowań dotyczących formalnego wzoru dokumentu potwierdzającego przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Ustawodawca określił jedynie, iż z dokumentu musi jednoznacznie wynikać, że nabywca odebrał towar na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Technika sporządzania dokumentu nie została określona przez ustawodawcę. Zatem dopuszczalny jest każdy dokument, z którego treści bezspornie wynika, iż nastąpiło przyjęcie towaru przez nabywcę na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3-5 ustawy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w myśl przepisu art. 42 ust. 11 ustawy dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Przepis art. 42 ust. 11 ma jednakże zastosowanie, gdy podatnik posiada wszystkie dokumenty określone w art. 42 ust. 3 ustawy w przypadku, gdy przewóz towarów zlecany jest przewoźnikowi lub art. 42 ust. 4 ustawy w przypadku wywozu towarów bezpośrednio przez dostawcę lub nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy.

W takim przypadku, jeżeli w/w dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie (np. z powodu braków formalnych), dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego kraju Wspólnoty, dodatkowymi dowodami mogą być wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy dokumenty.

Wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy dokumenty są zaś przykładowymi dokumentami, natomiast Podatnik nie jest ograniczony do przedstawienia tylko takich dowodów. Może przedłożyć inne dowody, jeśli tylko potwierdzają odebranie towaru przez nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego.