Temat interpretacji

Prawo użytkowania wieczystego jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach kodeksu cywilnego oraz ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. nr 46 poz. 543 ze zm.). Zgodnie z art. 232 Kodeksu cywilnego grunty stanowiące własność skarbu państwa, a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty skarbu państwa, położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność gmin lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 w/w ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej nie mieści się w zakresie definicji dostawy towarów, zawartej w art. 7 ust. 1 w/w ustawy o podatku od towarów i usług , nie daje bowiem praw do rozporządzania gruntem jak właściciel ani nie zostało wymienione pośród praw wskazanych w tym przepisie.

Prawo użytkowania wieczystego gruntu jest innym niż własność prawem rzeczowym oraz zgodnie z przepisami o podatku dochodowym jest uznawane za wartość niematerialną i prawną.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, zatem zbycie prawa do użytkowania wieczystego gruntu jest świadczeniem usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W rozporządzeniu z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970) zostały określone przypadki, w których zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu jest zwolnione od podatku od towarów i usług lub podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawkami niższymi niż stawka podatku określona w art. 41 ust.1 w/w ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 4 w/w rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów. Ponadto stosownie do § 8 ust. 1 pkt 12 tegoż rozporządzenia zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0% . Stosownie do § 5 ust. 7 w/w rozporządzenia obniżoną do wysokości 7% stawkę podatku stosuje się również do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są opodatkowane stawką 7% .

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Podatnika stan faktyczny oraz ww. przepisy prawo użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego nie jest dostawą towarów, zatem przy zbyciu tego prawa nie ma zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 w/w ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zauważyć, iż przepisy w/w rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują zarówno zwolnienia od podatku od towarów i usług jak również opodatkowania stawkami niższymi niż 22% zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów niezabudowanych.

Zatem zbycie prawa użytkowania wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22 %.