Temat interpretacji

miejsce świadczenia usług reklamowych oraz kwestii wystawienia faktur korygujących dokumentujących niniejsze usługi

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20.02.2012 r. (data wpływu 27.02.2012 r.) uzupełnionym w dniu 28.05.2012 r. (data wpływu 29.05.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18.05.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 23.05.2012 r.),o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług reklamowych oraz kwestii wystawienia faktur korygujących dokumentujących niniejsze usługi jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.02.2012 r. do wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług reklamowych oraz kwestii wystawienia faktur korygujących dokumentujących niniejsze usługi. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 24.05.2012 r., złożonym w dniu 28.05.2012 r. (data wpływu 29.05.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 18.05.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT na terenie Polski, posiada też nr NIP EU. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług marketingowo- reklamowych, tj. reklama w mediach, druk plakatów reklamowych, druk ulotek, organizacja konkursów i loterii, wydawanie nagród w imieniu zleceniodawców.

W roku 2010 Spółka świadczyła usługi reklamowe na rzecz firmy z siedzibą w Wielkiej Brytanii z przedstawicielstwem w Polsce. Usługi te związane były z organizowaniem konkursów i drukowaniem ulotek reklamowych na rzecz partnerów firmy z Wielkiej Brytanii. Usługi niniejsze były świadczone na terytorium Polski.

Spółka, jako organizator konkursu, była odpowiedzialna za prawidłowość nie tylko organizacyjną, ale też za wydanie nagród zwycięzcom konkursów; pełniła też rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodów powstałych u zwycięzców od otrzymanych nagród.

Spółka po wykonaniu usługi wystawiła dla firmy z siedzibą w Wielkiej Brytanii faktury z podatkiem VAT naliczając stawkę 22% uznając, iż były to usługi niematerialne wykonywane na terytorium Polski. Aktualnie usługobiorca zwrócił się do Spółki z wnioskiem o korektę wystawionych faktur i zastosowanie do tych usług mechanizmu reverse charge oraz zwrot naliczonego podatku VAT.

Po gruntownym przeanalizowaniu stanu prawnego, zdaniem Spółki, do sprzedaży przedmiotowych usług powinna być zastosowana zasada ogólna zawarta w art. 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku do towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zgodnie którą sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona wystawić usługobiorcy z siedzibą w Wielkiej Brytanii faktury korygujące stawkę VAT 22% i zastosować do tej sprzedaży mechanizm reverse charge, tj. sprzedaż nie podlega VAT na terytorium RP...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z ust. 2 tegoż artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również Przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele Inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 15 ust 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca ich świadczenia. Prawidłowe ustalenie miejsca świadczenia wskazuje, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czy też w innym kraju.

W ustawie o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2010 r. zasada ogólna dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatnika zawarta jest w art. 28b ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, za zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1 a, art. 28g ust 1, art. 28i, 28) i 28n.

Ustawodawca wprowadzając wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia, wymienił przypadki, dla których występuje inne niż określone w tym artykule miejsce świadczenia usług.

Na potrzeby stosowania przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług, w art. 28a ustawy ustawodawca zdefiniował pojęcie podatnika. Zgodnie z punktem 1 tego artykułu, ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług reklamy, w związku z tym, w celu określenia znaczenia wyrażenia usługi reklamowe, właściwym jest odwołanie się do definicji słownikowych. Reklama zgodnie z definicją słownika języka polskiego (za: http://sjp.pwn.pl/szukaj/reklama) to: działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług. Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, wydawnictwo naukowe PWN S.A. reklama rozumiana jest jako: rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenia kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi. Niezaprzeczalnie więc reklama zawiera elementy zachęcające do kupna i wartościujące, a tym samym ma z przychodem związek bezpośredni wprost zachęca do zakupu towarów i usług.

W związku z brakiem definicji pojęcia usług reklamowych w polskim prawie podatkowym właściwym jest odwołanie się do definicji przewidzianych w prawie wspólnotowym jak również do praktyki przyjętej na gruncie prawa wspólnotowego. Prawo wspólnotowe również nie precyzuje oficjalnie definicji usług reklamowych na potrzeby podatku VAT. Niemniej, istnieje orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w którym określony został zakres usług reklamowych.

Zgodnie z orzecznictwem ETS decydującym, a w praktyce również wystarczającym jest, aby wykonywana czynność powiązana była z rozpowszechnianiem informacji o samej firmie jak również o jakości oferowanych przez nią towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży. Taka klasyfikacja według ETS powinna mieć miejsce również w przypadku, gdy taki związek jest jedynie pośredni.

Pojęcie usług reklamowych należy rozumieć szeroko, w szczególności jako obejmujące wszelkie działania promocyjne nie wyłączając nieodpłatnych przekazań oraz sprzedaży towarów po promocyjnych cenach, świadczenia usług przy zastosowaniu niższych aniżeli standardowe stawek bądź też bez wynagrodzenia, organizację przyjęć, bankietów, konferencji prasowych, kongresów oraz seminariów.

Zdaniem ETS w szczególności za nieuzasadnione uznane zostało wyłączenie przez poszczególne państwa członkowskie spod zakresu usług reklamowych takich działań jak np. usługi świadczone przez agencje reklamowe w połączeniu z wydarzeniami o charakterze rekreacyjnym, produkcja w ścisłym znaczeniu akcesoriów i materiałów reklamowych np. drukowanie materiałów reklamowych przy wykorzystaniu drukarek budowanie tablic reklamowych świadczenie usług hotelowych lub rekreacyjnych takich jak dostawa jedzenia bądź posiłków organizacja wydarzeń rozrywkowych gier zawodów, przyjęć bądź mniejszych wydarzeń, usług świadczonych w związku z wydarzeniami o charakterze public relations, takich jak organizacja konferencji prasowych seminariów, bankietów wynajem miejsca na reklamy

Jednocześnie w oparciu o orzecznictwo ETS przy ocenie natury usługi należy zwrócić uwagę w szczególności na cel, którym jest zareklamowanie samego towaru i potraktowanie jako jednolitego świadczenia całokształtu podejmowanych w tym zakresie działań

Odzwierciedleniem tego faktu jest uznanie przez ETS za usługę reklamową również wszelkich czynności, które stanowią integralną część kampanii reklamowej które przyczyniają się do reklamy produktu lub usługi, np. wytwarzanie przedmiotów wykorzystywanych w konkretnej reklamie, jak również przekazywanie odbiorcy w ramach kampanii reklamowej towarów lub świadczenie na ich rzecz usług podczas różnych imprez o charakterze pubilc relations nawet wówczas, gdy towary te lub usługi rozpatrywane odrębnie nie zawierają treści reklamowych

W oparciu o analizę przepisu art. 28b ust 1 ustawy, zawarte w nim zastrzeżenia nie mają zastosowania w niniejszej sprawie, a miejsce świadczenia usług będących przedmiotem niniejszego wniosku należy ustalić na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w tym artykule. Ponadto Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko wskazując, że uwzględniając powołane regulacje prawne, zdaniem Wnioskodawcy, miejscem świadczenia i tym samym opodatkowania przedmiotowych usług marketingowo reklamowych jest miejsce, gdzie nabywca usług posiada siedzibę, czyli terytorium Wielkiej Brytanii.

Spółka była więc zobowiązana wystawić kontrahentowi faktury VAT, zawierające dane określone w rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

W myśl § 25 ww. rozporządzenia faktura dokumentująca wykonane czynności powinna zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Może natomiast nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, tj. numer identyfikacji podatkowej, z zastrzeżeniem, iż w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, t.j. usług na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 28b ustawy o VAT.

W takim przypadku faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Spółka wystawiając więc dla kontrahenta z Wielkiej Brytanii faktury VAT, w których sprzedaż została obciążona podatkiem VAT w wysokości 22%, uprawniona jest i zobowiązana do wystawienia faktury korygującej stawkę i kwotę podatku należnego. Uprawnienie to wynika z przepisów zawartych w § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Przepisy niniejszego rozporządzenia nie regulują bowiem szczególnych zasad wystawiania faktur korygujących dla podmiotów z krajów UE. W tej sytuacji faktura korygująca powinna zostać wystawiona zgodnie z zasadami ogólnymi regulującymi wymogi formalne odnoszące się do faktur korygujących.

Zdaniem wnioskodawcy, Spółce będzie też przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego wynikającej z faktur korygujących w miesiącu wystawienia korekt w oparciu o art. 29 ust. 4b pkt 2 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż zgodnie z zapytaniem Wnioskodawcy niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestię miejsca świadczenia przedmiotowych usług oraz wystawienie faktury korygujacej w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (). W celu określenia, czy konkretne usługi, podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia tych usług.

Zgodnie z art. 28a ustawy na potrzeby stosowania rozdziału 3 w zakresie określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Ogólną zasadę dotyczącą miejsca świadczenia usług, dla potrzeb podatku od towarów i usług, określa art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług, gdzie w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 art. 28g ust. 1 art. 28i, 28j i 28n.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika i w roku 2010 Spółka świadczyła usługi reklamowe na rzecz firmy z siedzibą w Wielkiej Brytanii z przedstawicielstwem w Polsce. Usługi te związane były z organizowaniem konkursów i drukowaniem ulotek reklamowych na rzecz partnerów firmy z Wielkiej Brytanii. Usługi niniejsze były świadczone na terytorium Polski. Spółka po wykonaniu usługi wystawiła dla firmy z siedzibą w Wielkiej Brytanii faktury z podatkiem VAT naliczając stawkę 22% uznając, iż były to usługi niematerialne wykonywane na terytorium Polski. Wątpliwość Spółki odnosi się do faktu czy przedmiotowe usługi zostały prawidłowo opodatkowane stawką 22%, czy też należało wystawić fakturę na usługę niepodlegającą na terytorium kraju w związku, z czym obecnie wystawić należy fakturę korygującą na wykonane usługi.

Analizując powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić iż usługi reklamowe świadczone na rzecz Spółki spełniającej definicję z art. 28a, ustawy, mającej siedzibę w poza terytorium kraju są opodatkowane zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy w miejscu siedziby usługobiorcy znajdującym się poza terytorium Polski tj. Wielka Brytania.

Z uwagi na fakt, iż świadczona usługa, jako czynność podlegająca opodatkowaniu poza terytorium Polski Wnioskodawca, jako usługodawca winien był wystawić fakturę zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy.

I tak zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Stosownie do ust. 1a art. 106 w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Przepis ust. 1 powołanego wyżej artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

1. eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
2. dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Jednocześnie na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących obowiązujące do dnia 31 marca 2011 r.

I tak, stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

§ 14 ust. 2 rozporządzenia stanowi, iż faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatu;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.

Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej (§ 14 ust. 3 rozporządzenia).

Natomiast w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Jednocześnie stosownie do § 25 ust. 1-4 rozporządzenia przepisy § 5, 7-22 i 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie, którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Powołane wyżej regulacje jasno stanowią, iż pomyłki w stawce lub kwocie podatku muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą.

Z treści przedmiotowego wniosku wynika, iż Wnioskodawca względem świadczonych usług wystawiał faktury VAT, wykazując krajową stawkę podatku VAT na tych fakturach. Natomiast jak wskazano powyżej miejscem opodatkowania usług reklamowych jest Wielka Brytania.

Tak więc, biorąc pod uwagę powyższe przepisy, Wnioskodawca do faktur dokumentujących usługi reklamowe winien był wystawić faktury korygujące zawierające numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, jednakże bez wskazania stawki podatku i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, natomiast z informacją, że podatek rozlicza nabywca bądź z wskazaniem właściwego przepisu dyrektywy wskazującego, że podatek rozlicza nabywca.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii dotyczącej ewentualnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego wynikającego z faktur korygujących w miesiącu wystawienia korekt, bowiem powyższe nie było przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 603 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie