Interpretacja indywidualna z dnia 07.05.2018, sygn. 0112-KDIL2-2.4012.109.2018.1.AG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z modernizacją i funkcjonowaniem Szaletu miejskiego (wydatki inwestycyjne i bieżące) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z modernizacją i funkcjonowaniem Szaletu miejskiego (wydatki inwestycyjne i bieżące).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina wykonała inwestycję polegającą na modernizacji Szaletu miejskiego (dalej: Szalet miejski). Prace modernizacyjne zostały zakończone w dniu 14 września 2017 r. Zakres robót obejmował m.in. wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, wykonanie nowych okładzin ścian i podłóg, montaż nowych urządzeń i wyposażenia, wykonanie nowej elewacji budynku, docieplenie przegród budowlanych, wykonanie instalacji ogrzewania i instalacji elektrycznej, wykonanie instalacji wodno-kanalizacyjnej i wyposażenia, dobudowę podjazdu dla osób niepełnosprawnych oraz zagospodarowanie terenu w bezpośrednim otoczeniu Szaletu. Za wykonane roboty związane z modernizacją przedmiotowego szaletu zostały wystawione na Gminę faktury VAT z wykazanymi kwotami podatku naliczonego.

Korzystanie z Szaletu miejskiego jest odpłatne. Wyposażony jest on we wrzutnik monet, przez co nie wymaga obecności osoby, która pobierałaby opłaty za jego udostępnienie. Otwiera się on automatycznie, po wrzuceniu do wrzutnika monety o odpowiednim nominale i również automatycznie się zamyka. Gmina już od momentu rozpoczęcia modernizacji była zdecydowana na wykorzystanie przedmiotowego Szaletu w celu wykorzystania go wyłącznie do działalności gospodarczej. Zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 2 października 2017 r., opłata za korzystanie z Szaletu miejskiego wynosi 1 zł brutto. Od opłat za korzystanie z Szaletu miejskiego Gmina odprowadza podatek należny, który jest ujmowany w rejestrach sprzedaży Gminy i deklaracjach VAT-7.

Gmina ponosi również bieżące wydatki związane z utrzymaniem Szaletu miejskiego w odpowiednim stanie technicznym i sanitarnym, w tym w szczególności koszty wody, ścieków, prądu, przeglądów i środków sanitarnych. Wydatki te są dokumentowane przez dostawców/usługodawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi kwotami podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z modernizacją i funkcjonowaniem Szaletu miejskiego, tj. zarówno wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z modernizacją i funkcjonowaniem Szaletu miejskiego, tj. zarówno wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

• nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz,
• nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku powyższe przesłanki są spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z modernizacją szaletu miejskiego, w tym także od ewentualnych przyszłych wydatków bieżących i inwestycyjnych ponoszonych przez Gminę w tym zakresie.

W ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać bowiem fakt, iż ponoszenie wydatków na modernizację i funkcjonowanie Szaletu jest konieczne i bezpośrednio związane z jego odpłatnym udostępnianiem. Bez ich ponoszenia, świadczenie przez Gminę usług odpłatnego udostępniania szaletu nie byłoby możliwe.

Ponadto Gmina podkreśliła, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina przytoczyła orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż (...) prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Zdaniem Gminy, nie powinna ona być traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu odpłatnego udostępniania Szaletu miejskiego, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wszystkich wydatków warunkujących możliwość świadczenia tych usług.

Pogląd taki znajduje również odzwierciedlenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji z dnia 12 września 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.392. 2017.1.LM stwierdzono: W konsekwencji w omawianej sprawie warunki, uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, o których mowa w art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 4 ustawy są spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny oraz w odniesieniu do świadczonej usługi udostępniania Szaletu działa w charakterze podatnika VAT, a nabywane przez Gminę towary i usługi (koszty wody, ścieków, prądu, remontów i przeglądów itp.) są związane z działalnością opodatkowaną Gminy.

Zatem, z uwagi na związek ponoszonych ww. wydatków na utrzymanie i funkcjonowanie Szaletu z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie.

Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 maja 2016 r., sygn. ILPP2/4512-1-230/16 -2/EN stwierdzono: Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Jak rozstrzygnięto wcześniej w niniejszej interpretacji Gmina zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu odpłatnego udostępniania Szaletu miejskiego. A zatem wydatki związane z utrzymaniem Szaletu miejskiego są/będą związane z wykonywaniem przez Zainteresowanego czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie są/będą zatem spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, zdaniem Gminy, przysługuje jej pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od ponoszonych wydatków związanych z modernizacją i funkcjonowaniem Szaletu miejskiego, tj. zarówno wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w momencie, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, o czym stanowi art. 15 ust. 6 ustawy.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Generalnie zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina wykonała inwestycję polegającą na modernizacji Szaletu miejskiego. Prace modernizacyjne zostały zakończone w dniu 14 września 2017 r. Zakres robót obejmował m.in. wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, wykonanie nowych okładzin ścian i podłóg, montaż nowych urządzeń i wyposażenia, wykonanie nowej elewacji budynku, docieplenie przegród budowlanych, wykonanie instalacji ogrzewania i instalacji elektrycznej, wykonanie instalacji wodno-kanalizacyjnej i wyposażenia, dobudowę podjazdu dla osób niepełnosprawnych oraz zagospodarowanie terenu w bezpośrednim otoczeniu Szaletu. Za wykonane roboty związane z modernizacją przedmiotowego Szaletu zostały wystawione na Gminę faktury VAT z wykazanymi kwotami podatku naliczonego. Korzystanie z Szaletu miejskiego jest odpłatne. Wyposażony jest on we wrzutnik monet, przez co nie wymaga obecności osoby, która pobierałaby opłaty za jego udostępnienie. Otwiera się on automatycznie, po wrzuceniu do wrzutnika monety o odpowiednim nominale i również automatycznie się zamyka. Gmina ponosi również bieżące wydatki związane z utrzymaniem Szaletu miejskiego w odpowiednim stanie technicznym i sanitarnym, w tym w szczególności koszty wody, ścieków, prądu, przeglądów i środków sanitarnych. Wydatki te są dokumentowane przez dostawców/usługodawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi kwotami podatku naliczonego.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z modernizacją i funkcjonowaniem Szaletu miejskiego, tj. zarówno wydatków inwestycyjnych, jak i bieżących.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie ww. warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustaw, zostaną spełnione ponieważ towary i usługi nabywane w związku z modernizacją oraz funkcjonowaniem Szaletu miejskiego są/będą wykorzystywane przez Gminę wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Jak wynika z wniosku korzystanie z Szaletu miejskiego jest odpłatne. Gmina już od momentu rozpoczęcia modernizacji była zdecydowana na wykorzystanie przedmiotowego Szaletu w celu wykorzystania go wyłącznie do działalności gospodarczej. Zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 2 października 2017 r., opłata za korzystanie z Szaletu miejskiego wynosi 1 zł brutto. Od opłat za korzystanie z Szaletu miejskiego Gmina odprowadza podatek należny, który jest ujmowany w rejestrach sprzedaży Gminy i deklaracjach VAT-7. Zatem Gminie przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z modernizacją i funkcjonowaniem Szaletu miejskiego.

Reasumując, Gminie przysługuje/będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z modernizacją i funkcjonowaniem Szaletu miejskiego (tj. wydatków inwestycyjnych i bieżących).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za prawidłowe.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej