Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 16.12.2005, sygn. 1471/NTR2/443-482/05/MP, Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki akcyjnej z dnia 19.09.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności świadczy Ona usługi faktoringowe, w ramach których dokonuje wykupu wierzytelności od faktoranta oraz zobowiązuje się do innych czynności związanych z obsługą należności. Z tytułu świadczenia usługi faktoringu Strona pobiera od faktoranta wynagrodzenie, na które składa się:

prowiza przygotowawcza - będąca opłatą za czynności administracyjne związane z umową,

odsetki, dyskonto, marżę - stanowiące wynagrodzenie za usługę kredytową.

W związku z powyższym Strona zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o potwierdzenie stanowiska, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 22% podlega kwota należna z tytułu opłaty za czynności administracyjne związane z umową (tzw. prowizja przygotowawcza), zaś należności z tytułu odsetek, marży oraz dyskonta jako wynagrodzenia za usługę kredytową klasyfikowaną w poz. 65.12.10-00.10 PKWiU, są zwolnione od podatku od towarów i usług zgodnie z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2005r. o podatku od towarów i usług.

Umowa faktoringu należy do tzw. umów nienazwanych, tzn. niezdefiniowanych w przepisach prawa cywilnego. W doktrynie i w orzecznictwie przez umowę faktoringu powszechnie rozumie się umowę, którą faktorant przenosi na faktora wierzytelność, a faktor zobowiązuje się zapłacić faktorantowi jej wartość nominalną pomniejszoną o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora oraz świadczyć na jego rzecz dodatkowe usługi.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2005r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 3 w/w załącznika wymienione zostały "usługi pośrednictwa finansowego" zaliczane do Sekcji J ex (65-67) Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Jednocześnie w myśl powołanego przepisu z powyższego zwolnienia wyłączone zostały usługi wymienione w pkt 1-9 poz. 3 załącznika nr 4, w tym usługi ściągania długów oraz faktoringu (pkt 5). O tym, czy świadczone przez Stronę usługi, stanowiące przedmiot wniosku, są czy też nie są zwolnione od podatku na podstawie w/w przepisu, decyduje więc zaliczenie ich do właściwego grupowania PKWiU.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obrotem, stanowiącym podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług, jest kwota należna z tytułu sprzedaży (pojęcie to zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy obejmuje również świadczenie usług), pomniejszona o kwotę należnego podatku. W myśl powołanego przepisu kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W związku z tym w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego fakt, iż w przypadku wykupu wierzytelności niewymagalnych pobieranie odsetek w formie dyskonta stanowi wynagrodzenie za finansowanie faktoranta, co w tej części upodabnia faktoring do usług kredytowych, pozostaje co do zasady bez znaczenia dla oceny, iż mamy do czynienia z jedną acz kompleksową usługą, określaną mianem faktoringu, w ramach której finansowanie ma charakter uboczny. Niemniej jeżeli w zawartej umowie zostało ono wyraźnie wyodrębnione, także w części dotyczącej wynagrodzenia, za możliwe uznać należy traktowanie go jako odrębnej usługi kredytowej, zwolnionej od podatku zgodnie z powołanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać przy tym należy, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego nie jest właściwy w trybie art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa do oceny prawidłowości dokonanego przez podatnika zakwalifikowania świadczonych usług do właściwego grupowania PKWiU lub do dokonania takiego zakwalifikowania. Zgodnie z przepisami o statystyce publicznej podmiotem zobowiązanym do zakwalifikowania usług lub wyrobów do właściwego grupowania PKWiU jest odpowiednio usługodawca lub producent (importer) danego wyrobu. W przypadku trudności z zakwalifikowaniem należy zwrócić się o opinię klasyfikacyjną do właściwego urzędu statystycznego.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa), w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.