Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60) oraz art. 41 ust. 2, art. 146 ust. 1 pkt 2 lit a ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) po zapoznaniu się z treścią wniosku z dnia 02.02.2005 r. postanawia uznać, że stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę jest nieprawidłowe w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

W dniu 09.02.2005 r. wpłynął do tut. organu wniosek Spółki w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Jednostka wykonuje roboty budowlane dotyczące infrastruktury drogowej. Stosownie do zawartych umów wynagrodzenie za wykonane roboty ma być podwyższane o podatek od towarów i usług. Podatnik zwraca się z zapytaniem jaką stawkę podatku VAT ( 7 % czy 22 % ) ma stosować do robót budowlanych dotyczących infrastruktury drogowej dotyczącej dróg o charakterze dróg publicznych (w tym dróg gminnych) i dróg nie zaliczanych do dróg publicznych. Jednocześnie Spółka cytuje definicje pojęcia dróg . określone w ustawie z dnia 21.03.1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 ze zm.) . Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na drogi krajowe, drogi wojewódzkie, drogi powiatowe, drogi gminne i ich celem jest zapewnienie łączności pomiędzy poszczególnymi obszarami. Nie są, więc bezpośrednio związane z budownictwem mieszkaniowym. Natomiast drogi nie zaliczane do żadnej kategorii dróg publicznych, w szczególności drogi zlokalizowane w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów używanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami autobusowymi, kolejowymi oraz pętle autobusowe są drogami wewnętrznymi. Jak podaje podatnik drogi te wchodzą w skład infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zdaniem Spółki dla robót budowlanych wykonywanych na wyżej wymienionych drogach nie zaliczanych do żadnej kategorii dróg publicznych należy stosować stawkę 7%.

Tut. organ przed wydaniem niniejszej interpretacji dokonał szczegółowej analizy przedstawionego w piśmie z dnia 02.02.2005 r. stanu faktycznego oraz dokonał oceny prawnej stanowiska podatnika i stwierdził co następuje. Stosownie do regulacji zawartej w art. 146 ust. 1 pkt 2 a ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31.12.2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Ustawodawca zdefiniował infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu w art.146 ust. 3 ustawy o podatku VAT jako:

1. Sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. Urządzenie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. Urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieple, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne; jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Za obiekty budownictwa mieszkaniowego uważa się zaś zgodnie z art. 2, pkt 12 ustawy o VAT budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111- Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym budowa, przebudowa, odbudowa, jak również remonty oraz roboty konserwacyjne dróg i chodników, zaliczonych do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, będzie podlegała opodatkowaniu według stawki 7 procentowej, przy czym warunkiem uznania takowych za infrastrukturę towarzyszącą jest stwierdzenie, że stanowią one zgodnie z art. 146 ust. 3 pkt 2 wyżej wymienionej ustawy o VAT element urządzenia lub zagospodarowania przestrzennego w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego. Roboty budowlane, remontowe i konserwacyjne związane z drogami wewnętrznymi nie zaliczanymi do żadnej kategorii dróg publicznych takimi jak drogi dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów używanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi, pętle autobusowe itp. mogą więc być opodatkowane 7 % stawką podatku od towarów i usług jedynie w przypadku gdy wchodzą w skład zdefiniowanej w wyżej wymienionym art. 146 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Roboty budowlano-montażowe związane z przebudową, odbudową oraz rozbudową dróg publicznych wraz z przyległymi chodnikami jak również remonty i roboty konserwacyjne w tym zakresie nie będą opodatkowane preferencyjną 7 % stawką podatku VAT, ponieważ drogi publiczne nie mieszczą się w definicji infrastruktury towarzyszącej. Nie są one, bowiem związane ani z urządzeniem, ani z zagospodarowaniem terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego. Opodatkowanie tych dróg podlegać będzie według stawki 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując roboty budowlane dotyczące dróg publicznych winny być opodatkowane stawką 22%, natomiast roboty przeprowadzane na drogach nie zaliczanych do dróg publicznych podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 7 % jedynie w sytuacji, gdy wchodzą w skład zdefiniowanej w art. 146 ust.3 pkt 2 wyżej wymienionej ustawy o podatku od towarów i usług infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Informuje się dodatkowo, że:

1. Interpretacja dotyczy stanu prawnego na dzień wydania niniejszego postanowienia i obowiązuje do dnia zmiany przepisów, z którym to dniem traci swoją ważność,
2. Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Ponadto tut. organa zaznacza, że interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli, w terminie 7 dni od daty jego doręczenia. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia (art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa).