Interpretacja indywidualna z dnia 01.02.2018, sygn. 0115-KDIT1-2.4012.920.2017.2.KSZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy w związku z planowaną organizacją tras rowerowych, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług związanego z realizacją zadania?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2017 r. (data wpływu 20 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 11 stycznia 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 11 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania pn. .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie na operację w ramach poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 pn. .

Planowane zadanie będzie realizowane w miejscowości K., M., B., Ł. Jego przedmiotem będzie utworzenie I etapu Trasy Rowerowej na terenie Gminy. Trasa będzie biegła przez K., M. w stronę B., a następnie z K.- B. w kierunku Ł. W niniejszym projekcie ujęto modernizację najbardziej zdegradowanych odcinków trasy wraz z oznakowaniem i infrastrukturą towarzyszącą (m.in. kosze na śmieci, ławki, stojaki na rowery, tablicę informacyjno-promocyjną) w miejscowości K., Ł. Odcinki trasy będą w głównej mierze biegnąć przez drogi leśne i polne o ograniczonym ruchu samochodowym. Sposób modernizacji został wybrany tak, aby najmniej ingerował w stan istniejący, tj. na odcinkach szutrowych zaplanowano uzupełnienie nawierzchni w celu jej wyrównania, uzupełniania ubytków oraz lokalne wzmocnienie istniejącej konstrukcji drogi, zaś na odcinku drogi poprzedzonym drogą utwardzonej płytami Yomb zaplanowano kontynuację tego typu utwardzenia.

Zadanie nie ma charakteru komercyjnego, jest miejscem ogólnodostępnym i nie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zadanie nie będzie przynosiło żadnego dochodu. Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego, jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Okres realizacji zadania planuje się na styczeń 2018 r. do czerwca 2018 r.

Nabywcą/odbiorcą faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację zadania będzie Gmina.

Nowopowstała infrastruktura będzie stanowić dopełnienie już częściowo istniejących tras rowerowych na terenie Gminy. Refundacji będą podlegać koszty kwalifikowane poniesione przez Gminę. Za koszt kwalifikowany uznany zostanie podatek od towarów i usług (VAT) jeśli nie będzie on podlegał zwrotowi.

Gmina realizując zadanie, wykonuje zadanie własne określone w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.) w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Nabywane podczas realizacji zadania towary i usługi nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (nie będą generowały dochodu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną organizacją tras rowerowych, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług związanego z realizacją ww. zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. zadania, ponieważ nie zostały spełnione warunki określone w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), a mianowicie zakupione towary nie będą miały związku ze sprzedażą opodatkowaną.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, realizując przedmiotowe zadanie, wykonuje zadania własne zapisane w ustawie o samorządzie gminnym. Warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego zostaje spełniony, gdyż efekty realizacji ww. zadania nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych (Gmina nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług z wykorzystaniem ww. zadania).

Gmina będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, będzie realizowała zadanie. W wyniku tego zadania powstanie infrastruktura służąca rekreacji i turystyce, poprzez budowę tras rowerowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z uregulowania zawartego w art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zaistnienie związku zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto, art. 15 ust. 2 stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl ust. 6 powołanego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Rozważając regulacje zawarte w art. 15 ustawy, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treść powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że nabyte w ramach realizacji zadania towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Tym samym nie zostaną spełnione warunki określone w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uprawniające do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. zadania. Stwierdzić więc należy, że Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej