Temat interpretacji

Kto, w omawianej powyżej sytuacji (Gmina Miasto czy Urząd Miejski), powinien mieć nadany NIP?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miejskiego, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2009 r. (data wpływu: 1 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Urząd Miejski, działając w formie jednostki budżetowej i będący zarazem jednostką organizacyjną Gminy Miasto posiada nadany NIP. Przedmiotowy NIP jest podawany w deklaracjach przedkładanych do Urzędu Skarbowego, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz innej dokumentacji, w której wymagany jest NIP. Pismem nr (...) z dnia 6 maja 2009 r. Zastępca Prezesa Zarządu W.F.O.Ś. i G.W. , w związku z przygotowywaną umową udzielenia pożyczki na realizacje zadania pn.: Budowa (...), wskazał na uchybienia i braki w złożonej wcześniej dokumentacji. W złożonej dokumentacji wskazano, jako uchybienie, cyt. ... brak informacji o numerze NIP dla Miasta jako wnioskodawcy i późniejszego beneficjenta pożyczki .... W dalszej części pisma, w związku z brakiem NIP dla Miasta, wskazano na niżej wymienione WSA, interpretację oraz pismo, tj.:

1. wyrok WSA, z dnia 22 marca 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 852/06,
2. wyrok WSA, z dnia 4 grudnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1148/07,
3. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, znak ILPP1/443-667/08-2/AI z dnia 2 października 2008 r.,
4. odpowiedź Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra - na interpelację nr 2233 z dnia 7 maja 2008 r.

W opinii Zainteresowanego, analizując powyższe wyroki, interpretację oraz pismo ujęte w punkcie 4 należy zwrócić uwagę na brak jednoznaczności co do liczby NIP. Powołując się na pismo Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów wynika z niego, że w przypadku gdy gmina wykazuje jakiekolwiek czynności podlegające opodatkowaniu to gminie jako osobie prawnej a nie jej organom, nadawany jest numer identyfikacji podatkowej. Natomiast urzędy gminy mają obowiązek posiadać własne numery identyfikacji podatkowej celem realizacji obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego. Z zapisów tych można wysnuć wniosek, iż zarówno gmina jak i urząd posiadają swoje, a zarazem odrębne numery identyfikacji podatkowej.

Natomiast w ślad za ww. interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 października 2008 r. stwierdza się, że dla celów VAT gmina i urząd powinny stosować jednakowe oznaczenie NIP nadanego gminie oraz składać jedną deklarację VAT. Z interpretacji tej można z kolei wywnioskować, że właściwe jest stosowanie jednego oznaczenia NIP, tj. wspólnego dla gminy i urzędu. Stosując się do zasad wyrażonych w piśmie Podsekretarza Stanu na interpelację nr 2233 (wymienioną w punkcie 4), w ocenie Wnioskodawcy naruszona jest norma wynikająca z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681). Naruszenie wyżej wykazanego przepisu powoduje konsekwencje określone w art. 81 § 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (t. j . Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kto, w omawianej powyżej sytuacji (Gmina Miasto czy Urząd Miejski), powinien mieć nadany NIP...

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwym rozwiązaniem jest posiadanie oznaczenia NIP tylko przez Urząd Miejski działający w formie jednostki budżetowej i będący jednocześnie jednostką organizacyjną Gminy Miasto.

W opinii Wnioskodawcy, integralną częścią uzasadnienia dla przedstawionego powyżej stanowiska są uwagi Członka Zespołu ds. Systemu Finansów Publicznych Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego wniesione na posiedzeniu przedmiotowego zespołu:

Gmina to wspólnota samorządowa mieszkańców na określonym terytorium. Jest podstawową jednostką samorządu terytorialnego. O ustroju gminy stanowi jej statut.

Organy gminy to:

• rada gminy - władza uchwałodawcza i kontrolna,
• wójt, burmistrz, prezydent - władza wykonawcza.

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, których katalog wynika z ustaw kompetencyjnych, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Gmina realizuje zadania własne i zlecone. Zadania zlecone to inne zadania publiczne wynikające z uzasadnionych potrzeb państwa ustawowo zlecone gminom. Odpowiednio - zasady te dotyczą powiatu, województwa. Powyższe regulacje i pojęcia to fundamenty i istota tego zagadnienia.

Gmina jako osoba prawna w obrocie gospodarczym występuje wyłącznie za pośrednictwem swoich jednostek organizacyjnych. Podobnie jak to ma miejsce w przypadku Skarbu Państwa, działa przez swoje organy. Podmioty, którym przyznano prawo do reprezentowania gminy (Skarbu Państwa) z racji swojej działalności mogą być odrębnymi podatnikami VAT i posiadać własne numery identyfikacji podatkowej.

Szczególną jednostką jest urząd (podobnie jak w przypadku Skarbu Państwa urzędy administracji centralnej), mającą status jednostki budżetowej, która jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej organów gminy.

Zakres wykonywanych zadań gminy przez urząd zależy od jej wielkości, statutu i struktury danej gminy. Zadania gminy zatem mogą być realizowane przez jednostki budżetowe, zakłady budżetowe, spółki prawa handlowego, instytucje kultury i zakłady opieki zdrowotnej.

Ostatnio ukazujące się interpretacje, a nawet orzeczenia sądów w indywidualnych sprawach budzą niepokój. Do ugruntowanej wieloletniej praktyki wprowadza się zamęt, który może przynieść daleko idące konsekwencje w dłuższej perspektywie czasu. Samorządowcy pamiętają wiele takich interpretacyjnych konsekwencji - ostatnie najbardziej dotkliwe (oczywiście dla samorządów) to VAT w użytkowaniu wieczystym.

Z punktu widzenia podatku VAT stawianie równości pomiędzy gminą i urzędem wydaje się nieporozumieniem, gdyż:

Po pierwsze gmina to nie tylko urząd, to wszystkie jednostki organizacyjne, jednostki budżetowe bezpośrednio rozliczające się z budżetem, zakłady budżetowe rozliczające się pośrednio, jednostki organizacyjne posiadające odrębną osobowość prawną (instytucje kultury, zakłady opieki zdrowotnej i spółki prawa handlowego) powiązane z budżetem dotacjami, bądź wpłatami np. dywidendy od spółek.

Nie można bowiem interpretować pojęć w zależności od potrzeb, czy na użytek potwierdzenia swoich wywodów.

Po drugie urząd nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku VAT dla osoby prawnej (gminy) oraz dla urzędu obsługującego tą osobę prawną. Potwierdza to rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie szczegółowych zasad rachunkowości i planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych. Mianowicie w planie kont dla budżetu jednostek samorządu terytorialnego nie ma kont na ujęcie tych zdarzeń gospodarczych. Wszystkie zdarzenia gospodarcze związane z wykonywaniem budżetu zachodzą tylko w jednostkach organizacyjnych wykonujących samodzielnie budżet w ramach swoich planów finansowych (jedną z takich jednostek jest urząd).

Po trzecie nie może być ta sama czynność wynikająca z zadań gminy podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT w zależności od struktury organizacyjnej gminy opodatkowywana w jednej gminie dla osoby prawnej jako gmina, a w innym przypadku w jednostce budżetowej np. Zakład Zieleni Miejskiej, Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. Oczywiście, przy założeniu, że te jednostki są odrębnym podatnikiem podatku VAT - jak wynika z utrwalonego orzecznictwa.

Po czwarte urząd jako zakład pracy posiada swój numer NIP dla rozliczenia podatków wynikających z zatrudnienia pracowników i trudno zgodzić się, aby w zależności od rodzaju podatku urząd posługiwał się różnym numerem NIP - zakładem pracy w myśl przepisów jest urząd nie gmina.

Po piąte numer NIP powinien być jeden dla wszystkich rodzajów podatków, nadany podmiotowi, który jako podmiot gospodarczy płaci te podatki przynależne budżetowi państwa jak i budżetowi gminy.

Po szóste aby rozliczać VAT potrzebny jest podmiot ekonomiczny, faktycznie wykonujący te czynności - jakim jest jednostka budżetowa, zakład budżetowy czy spółka, a nie podmiot abstrakcyjny z punktu widzenia czynności gospodarczych jakim jest gmina - odpowiednio powiat, województwo czy Skarb Państwa.

Po siódme powinna być zachowana konstytucyjna zasada równości podmiotów - jednostki administracji rządowej i samorządowej działające w obrębie finansów publicznych powinny podlegać tym samym regulacjom podatkowym, gdyż zarówno administracja rządowa jak i samorządowa są administracją publiczną realizującą zadania Państwa.

Skoro urzędy administracji centralnej są rejestrowane jako odrębni podatnicy podatku VAT to dlaczego urzędy administracji samorządowej mają być rejestrowane jako gmina...

Po ósme wprowadzanie zamętu w tak istotne sprawy jak rozliczanie VAT w miastach realizujących różne projekty z wykorzystaniem środków unijnych, może rodzić daleko idące konsekwencje. Projekty unijne realizują nie tylko urzędy, ale również inne jednostki organizacyjne gminy (Miejskie Ośrodki Pomocy Społecznej, Powiatowe Urzędy Pracy itp.), które samodzielnie prowadzą rozliczenia z tytułu podatku VAT z Urzędem Skarbowym - zatem kto powinien być adresatem faktury VAT...

Po dziewiąte w świetle powyższego, jak powinny być zatem opodatkowane czynności, które wynikają z racji wykonywania zadań zleconych administracji rządowej - nie są to zadania własne gminy...

Po dziesiąte, jeśli to gmina (w zakresie czynności realizowanych w ramach urzędu) miałaby być podatnikiem VAT, to kwestia ta powinna wynikać wprost z uregulowań ustawy. ()

Dla ładu prawnego nie można dawać pierwszeństwa interpretacjom nad obowiązującymi przepisami wynikającymi wprost z przepisów prawa.

Jak już wspomniano wyżej gmina działa poprzez swoje jednostki organizacyjne tak jak Skarb Państwa - i jeśli mówi się gmina - to należy przez to rozumieć wszystkie jednostki organizacyjne, a nie tylko urząd. W przypadku małych gmin, gdzie właściwie całą obsługę związaną z realizacją zadań własnych sprawuje kilka jednostek może nie ma problemu, ale w przypadku dużych miast, gdzie tych jednostek jest ponad 100, 200, a nawet 1000 - nie można przejść z takimi interpretacjami do porządku dziennego.

Jeżeli podatnikiem ma być gmina (na użytek podatku VAT rozumiana jako tylko urząd - tak próbuje się to interpretować przez różnych interpretatorów prawa), to za chwilę następne interpretacje mogą pojawić się, że gminę należy traktować jak przedsiębiorstwo wielozakładowe i powinna rozliczać wszystkie jednostki - i wtedy powstaje problem i nasuwa się podstawowe pytanie - jak zorganizować pracę urzędu, dla celów rozliczenia podatku VAT i kto ma się podpisać pod taką deklaracją. Uważam, że żaden odpowiedzialny skarbnik znając odpowiedzialność wynikającą z ustawy karno skarbowej i dyscypliny finansów publicznych, nie podpisze się pod taką deklaracją, ani też nie da jej prezydentowi do podpisu.

Gdy ponosi się odpowiedzialność za swój podpis, interpretacje nie wystarczają, interpretacje nie są wiążące. Podstawowym obowiązkiem urzędnika jest przestrzeganie przepisów prawa, ale to prawo powinno być jasne, czytelne, nie budzące wątpliwości i możliwe do stosowania przez wszystkich niezależnie od wielkości gminy/miasta/ itp. i ilości jednostek organizacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Samorządowe osoby prawne (gminy, powiaty, województwa) są jednostkami podziału terytorialnego, posiadają osobowość prawną, a zatem i zdolność do działania we własnym imieniu i na własny rachunek. Nie mają jednak własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędu. Urzędy te realizując zadania spoczywające na samorządowych osobach prawnych, a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występują wyłącznie jako jednostki organizacyjne działające w imieniu i na rzecz ww. osób prawnych. W oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142 poz. 1020) należy stwierdzić, iż urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

W związku z powyższym, gmina i urząd gminy powinny stosować jednakowe oznaczenie numeru identyfikacji podatkowej (NIP), a w związku z ich działaniami (czynnościami) powinno być wystawione jedno rozliczenie deklaracyjne. Zatem, wszelkie dokumenty wymagające oznaczenia (numeru) NIP sporządzane przez urząd dotyczące czynności przypisanych prawnie gminom, powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności, czyli numerem NIP gminy. Inne niż urzędy gmin (powiatów) i urzędy marszałkowskie, tj. gminne jednostki organizacyjne, działające w formie np. zakładów budżetowych, jednostek budżetowych i gospodarstw pomocniczych, powinny dla celów rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług rejestrować się jako odrębne podmioty tego podatku i posiadać odrębne oznaczenie (numery) NIP.

Ponadto, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej (NIP). Stosownie do ust. 2 i 3 cyt. wyżej przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych podmioty te również otrzymują NIP. Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi. Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Konsekwencją wydania ww. decyzji jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu w systemie Poltax poprzez jego NIP i nazwę.

Zatem, podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (gminy i urzędu) jest wyłącznie gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. Dlatego też dla celów podatku od towarów i usług gmina i urząd powinny stosować jednakowe oznaczenie (numer identyfikacji podatkowej) tj. NIP nadany gminie. Gmina jako podatnik podatku od towarów i usług podlega obowiązkowi rejestracyjnemu. Natomiast urząd gminy, realizując zadania spoczywające na samorządowej osobie prawnej, a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako aparat pomocniczy, działający w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Z uwagi na fakt, iż nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, zarówno gmina, jak i urząd, w związku ze swoimi działaniami, powinny sporządzać jedno rozliczenie deklaracyjne dla podatku od towarów i usług.

Ponadto, zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Status prawny pracowników samorządowych określają przepisy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.). Stosownie do postanowień wspomnianej ustawy pracownicy samorządowi są zatrudniani m. in. w urzędach gminy. Zakładem pracy dla tych osób jest zatem urząd gminy i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy.

Urząd Miejski (Gminy) jest więc zakładem pracy dla pracowników samorządowych i to na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W związku z powyższym Urząd Miejski (Urząd Gminny) jako płatnik nie może posługiwać się numerem identyfikacji podatkowej Gminy, ale powinien na potrzeby tych rozliczeń, posiadać swój odrębny NIP do tych rozliczeń.

Reasumując, Gmina (Miasto), jako osoba prawna, jest podatnikiem podatku od towarów i usług, dlatego też podstawą rozliczeń podatkowych winien być nadany Jej numer identyfikacji podatkowej dla potrzeb podatku od towarów i usług. Urząd Miejski, w ramach realizacji zadań Gminy, nie jest uprawniony ani do wystawiania, ani otrzymywania faktur VAT, jak również składania deklaracji w imieniu własnym (tj. używając własnej nazwy oraz własnego NIP). Wszelkie bowiem dokumenty wymagające oznaczenia (numeru) NIP sporządzane przez Urząd lub wpływające do Urzędu dotyczące czynności przypisanych prawnie gminom, powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności, czyli numerem NIP Gminy.

Natomiast, na potrzeby rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych, Urząd Miejski jako płatnik powinien stosować swój odrębny NIP.

Kwestia statusu gminy, czy też innych jednostek samorządu terytorialnego, jako podatników podatku od towarów i usług na gruncie ustawy o VAT, nie budzi wątpliwości zarówno w piśmiennictwie podatkowym, jak i orzecznictwie sądów administracyjnych, czego dowodem są również powołane przez Stronę wyroki, pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu oraz odpowiedź na interpelację nr 2233.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej. Wniosek w zakresie interpretacji prawa w części dotyczącej sankcji karnych został rozstrzygnięty postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 19 sierpnia 2009 r. znak ILPP1/443-645/09-3/AK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu