Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on działał jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów i usług w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Działalność gospodarcza związana jest z profesjonalnym obrotem. Powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością wykonywania. Oznacza to, że celem ustawodawcy było obciążenie podatkiem, z uwagi na jego charakter podmiotów profesjonalnych. Podatek od towarów i usług jest bowiem szczególną formą podatku obrotowego pobieranego w ramach profesjonalnego obrotu realizowanego w sposób zorganizowany i ciągły. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową), uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi, zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. W przedstawiony stanie faktycznym sprzedaż działki nie spełnia tych wymogów, gdyż jest sprzedażą prywatnego majątku przez osobę prywatną, nie przez przedsiębiorcę. W jednym z wydanych wyroków (z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06) NSA wyjaśnił, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług po drugie czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT.

Drugi z powyższych warunków nie jest spełniony w przypadku tzw. prywatnej sprzedaży działek tj. sprzedaży działek stanowiących majątek osobisty osób fizycznych. W konsekwencji sprzedaż takich działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak czytamy w wyroku NSA z 29 października 2007 r. sygn. IFPS 3/07, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania osoby za podatnika VAT.

Co istotne, dotyczy to również sytuacji, gdy sprzedawanych jest kilka lub więcej działek stanowiących majątek prywatny. Analiza przytoczonych orzeczeń prowadzi do wniosku, że sprzedaż działek stanowić będzie w przedstawionej sytuacji sprzedaż majątku prywatnego osoby fizycznej (decyduje o tym przede wszystkim sposób nabycia działek). Sprzedaż ta nie będzie zatem podlegać opodatkowaniu VAT. Dodatkowo należy wskazać, że działalności gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż, nawet kilkakrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Podatnikiem w obrocie nieruchomościami był podmiot, który jest handlowcem i obraca częstotliwie budynkami, lokalami lub gruntami, Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot nie występujący w tym przypadku w charakterze podatnika pozostają poza zakresem opodatkowania.

Odnośnie pytania numer 2 - jeżeli organ uzna, że pytający działa jako podatnik to właściwą dla transakcji będzie stawka, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zdaniem pytającego, ponieważ przedmiotowe działki mają status działek rolnych ich sprzedaż jest zwolniona z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn.zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, i w 2007 roku nabył działkę o numerze 580/1 o powierzchni 4110 m² (0,4110 ha).

W roku 2008 został dokonany podział na mniejsze działki (580/5, 580/6, 580/7 oraz działkę stanowiącą drogę 580/8).

Formalnie, działka została podzielona na 4 działki tyle, że jedna stanowi połowę drogi dojazdowej. Z datą 17 czerwca 2008 r. została wydana z gminy decyzja podziału.

Cztery miesiące później (30 października 2008 r.) został podpisany akt notarialny ustanawiający służebność na dwóch działkach stanowiących wewnętrzną drogę dojazdową (580/8 oraz 580/9 - działka sąsiada podatnika).

25 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję o warunkach zabudowy na działki 580/5 oraz 580/6. 17 maja 2012 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję o warunkach zabudowy na działkę 580/7. 29 września 2014 r. Wnioskodawca sprzedał działkę o numerze 580/5. 25 listopada 2014 r. na wniosek Wnioskodawcy w ewidencji gruntów zmieniono oznaczenie działek 580/6, 580/7, 580/8 z symbolu Bp (budowlana niezabudowana) na symbol R (rolna). Symboli R jest kilka bo zależy to od klasy gleby. Zmiana została dokonana, ponieważ podatnik nie planował sprzedaży działek. Podatnik nosił się z zamiarem wybudowania domu i zagospodarowania terenu obu działek na własne/rodziny cele mieszkaniowe.

Pomimo zmiany oznaczenia działki w Ewidencji Gruntów, zgodnie z przekonaniem podatnika, warunki zabudowy nadal obowiązują i są w mocy.

30 marca 2015 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję dotyczącą zjazdu z drogi powiatowej na działkę 580/7.

Działka z momencie zakupu nie była ogrodzona i do tej chwili żadna z działek nie była grodzona. Nie były też wykonywane żadne przyłącza do żadnej z działek. Na działce 580/7 ostatecznie nie został też wykonany wjazd z drogi powiatowej (ul. ...) pomimo, że podatnik ma zezwalającą na to decyzję.

W związku ze zmianą planów życiowych, podatnik nosi się z zamiarem sprzedaży działki 580/6 oraz 580/7. Działka stanowiąca drogę tj. 580/8 zostanie sprzedana/podarowana osobie kupującej działkę 580/6.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że rok zakupu działki o numerze 580/1 to rok 2007.

Działki będące przedmiotem sprzedaży (powstałe z podziału 580/1) nigdy nie były (ani nie są obecnie) wykorzystywane w działalności gospodarczej. Od momentu nabycia były ugorowane.

Działki nigdy nie były (ani nie są obecnie) przedmiotem najmu, dzierżawy ani żadnej umowy o podobnym charakterze.

Na tę chwilę Wnioskodawca nie planuje wykonywać na działkach żadnych działań.

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca zamierza jak najniższym sumptem podjąć próbę sprzedaży działek wskazanych we wniosku. Będzie to polegało przede wszystkim na umieszczeniu tablicy informacyjnej w obrębie działki o zamiarze jej sprzedaży oraz poinformowaniu najbliższych znajomych (rodzina, przyjaciele). Gdyby takie działania nie przyniosły efektu nie jest wykluczone, że zostanie nadane ogłoszenie w lokalnej prasie lub internecie.

Oprócz działek i czynności opisanych we wniosku, Wnioskodawca zakupił w połowie 2017 roku jedną działkę w gminie N. z myślą o budowie na niej domu na własne (i rodziny) cele mieszkaniowe. Gmina N. jest lepiej skomunikowana z W. co było głównym powodem podjętych decyzji o zakupie (gm. N.) i sprzedaży (gm. J.) działek.

Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych działek niż te wymienione we wniosku.

Podział działki 580/1 na mniejsze został dokonany z uwagi na to, że ówczesny sąsiad chciał podzielić swoją działkę na połowę i była to jedyna sposobność by razem, wspólnie, podjąć decyzję podziałową i wyznaczyć wewnętrzną drogę na którą każdy z ww. podmiotów oddał część swojego gruntu.

Wnioskodawca występował o warunki zabudowy w pierwszej połowie 2012 roku. Występował o nie, ponieważ miał plany budowy domu, a bez tej decyzji w ogóle nie było wiadomo czy można planować na tym terenie budowę.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy będzie On działał w charakterze podatnika i od sprzedaży działek będzie zobowiązany zapłacić podatek od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, działań marketingowych itd.).

W niniejszej sprawie brak jest więc przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Zatem w rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca dokonując dostawy działek będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że dokonując dostawy działek opisanych we wniosku Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego stosownie do zapisów orzecznictwa transakcje zbycia działek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca przedstawił prawidłowe stanowisko w zakresie pytania nr 1, dotyczącego nieuznania Go za podatnika podatku VAT w związku z transakcją sprzedaży działek, analiza kwestii wskazanej w pytaniu nr 2 jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn.zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej