Temat interpretacji
Czy przenosząc koszty zużycia energii cieplnej na najemców lokali Region Ś. NSZZ "Solidarność" powinien traktować tę czynność jako:
- czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, traktując kwotę obciążenia ze strony Wspólnoty Mieszkaniowej jako kwotę brutto (zawierającą już należny podatek VAT), co spowoduje poniesienie przez Region dodatkowych kosztów w wysokości podatku VAT należnego,
- czynność podlegająca opodatkowaniu od towarów i usług, traktując kwotę obciążenia ze strony Wspólnoty Mieszkaniowej jako netto, co wiąże się z doliczeniem podatku należnego do ww. kwoty, a tym samym zwiększeniem obciążenia najemców,
- czynność nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (nie będącą sprzedażą w rozumieniu ustawy), co wiąże się z przeniesieniem ww. kosztów na najemców w wysokości
równej faktycznie poniesionych, bez podwyższania tych kosztów o podatek należny VAT.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Regionu z dnia 29 października 2008r. (data wpływu 30 października 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności rozliczenia kosztów zużycia energii cieplnej - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 października 2008r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności rozliczenia kosztów zużycia energii cieplnej.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Region jest organizacją prowadzącą działalność statutową zgodnie z ustawą o związkach zawodowych z dnia 23 maja 1991r.
Głównym celem jest obrona godności, praw i interesów pracowniczych członków związku. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie najmu wolnej powierzchni użytkowej w budynku będącym własnością i siedzibą Wnioskodawcy.
Region wynajmuje powierzchnię użytkową na podstawie umów najmu, w związku z którymi pobiera opłaty za czynsz oraz dostarczane do lokali mediów (woda, odprowadzanie ścieków, energia cieplna, energia elektryczna). Koszty dostarczanych ww. mediów nie wchodzą w skład opłat za czynsz, jaki opłacają najemcy, są wnoszone niejako obok czynszu za najem. Stroną umów, na dostarczanie energii elektrycznej, wody i odprowadzania ścieków z ich dostawcami jest Region, który zgodnie z zawartymi umowami najmu refakturuje koszty ww. mediów na swoich najemców.
Natomiast w zakresie dostarczania energii cieplnej w związku z faktem, iż korzysta ze wspólnej wymiennikowni ciepła dla zespołu budynków Jednostka nie posiada podpisanej umowy z bezpośrednim jej wytwórcą i dostawcą tj. Sp. z o.o.
Wnioskodawca do dnia 30 września 2008r. kosztami zużycia energii cieplnej w budynku, którego jest właścicielem, był obciążany przez wykonawcę inwestycji, jako głównego odbiorcę (stronę umowy z Sp. z o.o.) na podstawie faktur.
Dnia 30 września 2008r. została zawarta umowa na dostawę ciepła do budynku przy ul. P ze Wspólnotą Mieszkaniową.
Wspólnota na terenie której znajduje się wymiennikownia ciepła, stała się stroną w umowie z Sp. z o.o. i przejęła obowiązki rozliczania kosztów zużycia energii cieplnej dotyczących ww. budynku oraz dodatkowych kosztów obsługi wymiennikowni ciepła.
W związku z faktem, iż Wspólnota Mieszkaniowa nie jest podatnikiem podatku od towaru i usług Wnioskodawca zgodnie z zawartą umową będzie obciążany ww. kosztami na podstawie rachunków.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy przenosząc koszty zużycia energii cieplnej na najemców lokali Region powinien traktować tę czynność jako:
- czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, traktując kwotę obciążenia ze strony Wspólnoty Mieszkaniowej jako kwotę brutto (zawierającą już należny podatek VAT), co spowoduje poniesienie przez Region dodatkowych kosztów w wysokości podatku VAT należnego...
- czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, traktując kwotę obciążenia ze strony Wspólnoty Mieszkaniowej jako netto, co wiąże się z doliczeniem podatku należnego do ww. kwoty, a tym samym zwiększeniem obciążenia najemców...
- czynność nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (nie będącą sprzedażą w rozumieniu ustawy), co wiąże się z przeniesieniem ww. kosztów na najemców w wysokości równej faktycznie poniesionych, bez podwyższania tych kosztów o podatek należny VAT...
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, że nie jest członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej, jest zewnętrznym podmiotem w stosunku do niej, a niejako zewnętrznym odbiorcą dostarczanego przez nią towaru (energii cieplnej), ponoszenie ww. kosztów nie można traktować jako partycypacji w kosztach Wspólnoty Mieszkaniowej i identyfikować się z wewnętrznymi rozliczeniami w ramach niej. Sposób rozliczania przedmiotowej transakcji polegającej na wystawianiu przez Wspólnotę Mieszkaniową rachunku bezpośrednio na Region należy potraktować jako odsprzedaż usługi tj. dostarczania ciepła, którą należy rozpatrywać w aspekcie podlegania opodatkowaniem podatku o towarów i usług, bez względu na rodzaj otrzymanego dokumentu.
Region przy obciążaniu swoich najemców winien dostarczanie energii cieplnej potraktować jako obrót o którym jest mowa w art. 29 ust.1 ustawy i dokumentować ww. transakcje fakturami VAT zgodnie z obowiązująca stawką.
W zakresie sposobu wyliczania kwoty podatku należnego od ww. odsprzedaży na fakturze dokumentującej tę odsprzedaż na rzecz najemców kwotę obciążenia ze strony Wspólnoty Mieszkaniowej potraktować jako kwotę brutto (zawierającą już należny podatek VAT).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Natomiast przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Zgodnie z art. 7 ust. 8 ww. ustawy w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tycz czynnościach.
A zatem w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a następnie w stanie nieprzetworzonym odsprzedaje go swojemu kontrahentowi. Zarówno przepisy cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują zagadnienia odsprzedaży, tzw. refakturowania. Uznaje się jednak, iż z refakturowaniem mamy do czynienia przede wszystkim wówczas, gdy umowa łącząca strony przewiduje tego rodzaju sposób wzajemnych rozliczeń oraz do refakturowania dostaw towarów podmiot, który je refakturuje nie dolicza żadnej marży. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.
W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Z przedmiotowego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wynajmuje powierzchnię użytkową na podstawie umów najmu, w związku z którymi pobiera opłaty za czynsz oraz dostarczane do lokali media (woda, odprowadzanie ścieków, energia cieplna, energia elektryczna). Koszty dostarczanych mediów nie wchodzą w skład opłat za czynsz, jaki opłacają najemcy, są wnoszone niejako obok czynszu za najem.
Stosownie do art. 29 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Powyższe oznacza, iż kwota pobrana od nabywcy jest kwotą brutto (tzn. zawiera podatek VAT). Wartość należności powinna wynikać z zawartej umowy i w przypadku, gdy stanowi ona wartość netto powinno to być w umowie wyraźnie sprecyzowane.
W świetle powyższego Wnioskodawca odsprzedając nabytą uprzednio energię cieplną, dokonuje dostawy polegającej na dostarczaniu energii cieplnej. W związku z tym dostawa ta powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju towaru. Natomiast wartość należności powinna wynikać z zawartej umowy po między stronami. Zatem stanowiącą podstawę opodatkowania kwotę należną z tytułu sprzedaży, powinny ustalić strony w zawartej umowie. Przy czym zauważyć należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania między stronami umów oraz zasad ustalania cen.
Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach