Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04 października 2007r. (data wpływu 15 października 2007r.), uzupełnionego pismem z dnia 29 listopada 2007r. (data wpływu 03 grudnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie kosztów inwestycyjnych przez podmiot przejmowany - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2007r. został złożony w/w wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 listopada 2007r. (data wpływu 03 grudnia 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez spółkę wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie kosztów inwestycyjnych przez podmiot przejmowany.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca przejął w drodze fuzji (połączenie przez przejęcie) spółkę córkę. Połączenie z powyższą spółką miało miejsce w 2005 r. I została utworzona w celu zakupu nieruchomości oraz wybudowania na zakupionej nieruchomości centrum handlowego pod znakiem E. W tym celu spółka-córka zakupiła w 1998 r. prawo użytkowania wieczystego gruntu w Krakowie. W związku z realizowaną inwestycją spółka-córka poniosła w latach 1998-2005 następujące koszty:

1. koszt nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu,



2. koszt nabycia budynków i budowli znajdujących się na gruncie,



3. koszty notarialne oraz obsługi prawnej,



4. koszt wynagrodzenia za prowadzenie negocjacji i doprowadzenie do zawarcia umowy zasadniczej nabycia nieruchomości, a także za udział nad sporządzeniem wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,



5. wydatki na ekspertyzy niezbędne do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (ocena ekologiczna, koncepcja do decyzji, ocena środowiskowa), koszty projektów przebudowy i budowy dróg, projektów i ekspertyz dotyczących koncepcji architektonicznej, projektów architektonicznych, badania rynku, analizy opłacalności inwestycji,



6. koszty prac rozbiórkowych (nie został zburzony tylko jeden budynek, tj. budynek administracyjno socjalny),



7. koszty inwentaryzacji architektoniczno inwentarzowej,



8. koszty ochrony obiektów,



9. koszty finansowe (odsetki od kredytów i pożyczek oraz różnice kursowe).

Ostatecznie nie doszło do rozpoczęcia budowy, gdyż władze miasta Krakowa odmówiły wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Spółka córka podejmowała próby uzyskania powyższej decyzji w drodze procedur odwoławczych. Jednak ostatecznie do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przez spółkę-córkę nie doszło. W 2006r. Wnioskodawca sprzedał przedmiotową nieruchomość podmiotowi niepowiązanemu za cenę łączną w wysokości 23.939.332,32 zł. Łączna kwota w/w kosztów związanych z przedmiotową inwestycją przekroczyła kwotę przychodu uzyskanego przez Stronę ze sprzedaży nieruchomości. Spółka przejmująca jako następca prawny spółki-córki zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w momencie sprzedaży nieruchomości wyżej wymienione koszty poniesione przez sp. córkę związane z realizowaną inwestycją.

Spółka-córka wykazywała podatek naliczony w deklaracjach VAT-7 jako podatek do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. Ostatnia deklaracja VAT-7 w/w spółki została złożona za listopad 2005r. Kwota podatku naliczonego wykazana w tej deklaracji jako kwota do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy została wykazana w deklaracji VAT-7 Wnioskodawcy za grudzień 2005r. w rubryce D.1 jako kwota nadwyżki z poprzedniej deklaracji.

Na gruncie podatku od towarów i usług sprzedaż nieruchomości została opodatkowana w następujący sposób: sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu w części dotyczącej pow. 48.445 m² została opodatkowana podatkiem według stawki 22%. Natomiast w związku z tym, że na przedmiotowej nieruchomości znajdował się budynek stanowiący towar używany zwolniony z podatku od towarów i usług, prawo użytkowania wieczystego gruntu pod budynkiem (180 m²) podzieliło los prawny budynku i jego sprzedaż została zwolniona od podatku od towarów i usług. W związku z zawarciem umowy przedwstępnej dotyczącej sprzedaży powyższej nieruchomości spółka-córka otrzymała od nabywcy zaliczkę w kwocie 1.000.000 zł, z tytułu której podatek VAT został wykazany w deklaracji VAT-7 dotyczącej spółkicórki za czerwiec 2005r. (miesiąc otrzymania zaliczki przez spółkę-córkę). Kwota podatku należnego z tytułu powyższej sprzedaży znacznie przekroczyła kwotę podatku naliczonego z tytułu wyżej wymienionych kosztów inwestycyjnych odliczonego przez Wnioskodawcę jako następcę prawnego spółki-córki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług ma zastosowanie art. 93 ustawy Ordynacji podatkowej, w którym ustanowiono zasadę sukcesji generalnej w zakresie praw i o obowiązków podatkowych. Spółka przejmująca wstąpiła w sytuację prawno-podatkową spółki przejętej i jako następca prawny w momencie sprzedaży nieruchomości w 2006 r. miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. W konsekwencji, Wnioskodawca jako następca prawny spółki-córki zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie kosztów inwestycyjnych przez spółkę-córkę w sytuacji, gdy to Strona dokonała sprzedaży nieruchomości (sprzedaży inwestycji).

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że jako następca prawny spółki córki ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie wydatków inwestycyjnych poniesionych przez spółkę-córkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005r. Nr 8 poz. 60 z poźn. zm.), jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,



2. osobowych spółek handlowych,



3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

• wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl §2 cyt. artykułu przywołany przepis stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się poprzez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych) bądź osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych). Tym samym osoba prawna, która przejęła cały majątek innej osoby prawnej jest jej następcą prawnym.

Zakładając, iż Wnioskodawca dokonał połączenia spółek na zasadach przewidzianych w art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu Spółek Handlowych, tj. przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie), w myśl postanowień zawartych w art. 494 § 1 Kodeksu Spółek Handlowych spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Ponadto, w ocenie tut. organu podatkowego zasady sukcesji prawa i obowiązków następców prawnych, wynikające z art. 93 96 ustawy Ordynacja podatkowa, określają zasady następstwa prawno-podatkowego przedsiębiorców i innych osób prawnych oraz wyznaczają podmiotowy i przedmiotowy zakres następstwa tego rodzaju podmiotów. Następstwo podatkowe związane jest przede wszystkim ze zdarzeniami prawnymi określonymi jako: łączenie się, przekształcenie (w tym komercjalizacja i prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych), podział, przejęcie całego majątku.

Przedmiotem następstwa osób prawnych są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego. Odwołanie się do kategorii przepisy prawno podatkowego oznacza, w związku z treścią art. 3 ust. 2 w/w ustawy, przedmiotowo najpełniejszy z możliwych zakres sukcesji, stosowanej wobec praw i obowiązków wynikających z wszelkich aktów normatywnych prawa podatkowego niezależnie od ich treści, a więc stosunków zarówno materialno prawnych, jak i formalnoprawnych. W szczególności wstępuje się w prawa i obowiązki poprzednika jako podatnika, płatnika i inkasenta. Jest to założenie najszerszego przejęcia tych praw i obowiązków dotyczących poprzednika, wynikających z jakichkolwiek regulacji podatkowo - prawnych.

W ocenie tut. organu podatkowego zasady sukcesji prawa i obowiązków nie wywołują żadnych ujemnych skutków na gruncie podatku od towarów i usług.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, iż Wnioskodawca przejmując spółkę-córkę przejmuje jej prawa i obowiązki, a zatem zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie kosztów inwestycyjnych przez spółkę przejmowaną, jednocześnie zaś przejmuje obowiązki wynikające z przepisów art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 91 ust. 2, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych , których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1 podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta, o której mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy w przypadku nieruchomości jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

W szczególności, zgodnie z art. 91 ust. 4, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2 nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty, a także zgodnie z art. 91 ust. 6 w/w ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa powyżej, zostaną:

1. opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane jest z czynnościami opodatkowanymi;



2. zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub nie podlegającymi opodatkowaniu.

Natomiast art. 91 ust. 7 w/w ustawy stanowi, iż powyższej korekty dokonuje się także w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W związku z tym, że wyrażone w złożonym wniosku stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego nie uwzględniało uregulowań przepisu art. 91 ust. 4 7 w/w ustawy, z których to wynika obowiązek korygowania - w sytuacjach przewidzianych tym przepisem - rozliczonego podatku VAT, stanowisko Wnioskodawcy wyrażające wyłącznie prawo do podatku naliczonego, uznano za nieprawidłowe.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę wykazanego na fakturach dokumentujących poniesienie kosztów inwestycyjnych przez spółkę-córkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktyczny przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.