Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2005 r., który do tut. organu wpłynął dnia 21 listopada 2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zakwalifikowania wynajmu powierzchni na międzynarodowych targach organizowanych na terytorium Niemiec jako importu usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2005 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastoso­wania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępo­wa­nie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administra­cy­jnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Podatnik prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej zaklasyfikowanej do grupowania PKWiU 85 zwolnioną od podatku od towarów i usług oraz działalność opodatkowaną polegająca m. in. na świadczeniu usług hotelowych dla klientów zarówno z kraju, jak i z zagranicy. W celu pozyskania nowych klientów Spółka uczestniczy m. in. w międzynarodowych targach turystycznych zorganizowanych w Niemczech. Podmioty niemieckie, w takim przypadku, obciążają Podatnika fakturą za wynajem powierzchni, na której Spółka organizuje swoje stoisko, doliczając przy tym niemiecki podatek od wartości dodanej. W związku z tym Uzdrowisko, zgodnie z art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, wystawia na tę okoliczność fakturę wewnętrzną, doliczając obowiązujący w Polsce podatek od towarów i usług. Przedmiotową transakcję Spółka ujmuje w deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 w części C.2. Transakcje pozostałe, poz. 9 Import usług oraz w tej samej wysokości w części D.2. Nabycie towarów i usług oraz podatek naliczony w poz. 2 Nabycie towarów i usług pozostałe. Tym samym, według Spółki, należny podatek od towarów i usług stanowi jednocześnie podatek naliczony.

Zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym, mamy do czynienia z importem usług, czyli świadczeniem usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w treści art. 17 ust. 1 pkt 4.

Przy czym, Podatnik wyjaśnia jednocześnie, iż zastosowanie przez Spółkę w praktyce przepisów art. 27 ust. 4 pkt 6 oraz art. 106 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, pomimo faktu wynajmu powierzchni reklamowej, która nie stanowi rzeczy ruchomej, oparte zostało o dokonane w tym zakresie interpretacje ekspertów i urzędów skarbowych.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W przypadku świadczenia usług podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania. Od powyższej zasady przewidziano jednak szereg odstępstw, w zależności od rodzaju wykonywanej usługi. Takim odstępstwem jest m. in. przyjęcie, zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, iż w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

W tym miejscu należy jednocześnie zauważyć, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które wykonane zostały w danym państwie, a ściślej te czynności, które, na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług, uznane zostały za wykonane w danym kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje bowiem miejsce opodatkowania. Ma to szczególnie istotne znaczenie w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia, w takiej sytuacji, wskazuje jednocześnie na państwo, w którym dana czynność powinna zostać opodatkowana.

W przedstawionym stanie faktycznym Podatnik wynajmuje powierzchnię na targach, zorganizowanych na terenie Niemiec. W opinii tut. organu, do świadczenia usług związanych z nieruchomościami, o których mowa w treści cyt. art. 27 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, należy również zaliczyć wskazane we wniosku usługi wynajmu powierzchni wystawienniczych. Przedmiotowe usługi, z uwagi na to, iż nieruchomość której powierzchnia jest wynajmowana zlokalizowana jest na terytorium Niemiec, podlegały będą opodatkowaniu w Niemczech.

W tej sytuacji podmiot niemiecki wystawiając fakturę, na której wykazał niemiecki podatek od wartości dodanej opodatkował ww. usługę w Niemczech.

Uwzględniając powyższe należy wskazać, iż przedmiotowej usługi nabycia nie można rozpatrywać w kontekście importu usługi, bowiem nie spełnia ona jego definicji wynikającej z treści art. 2 pkt 9 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. W świetle tego przepisu podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Zatem, wynajęcie przez Spółkę powierzchni wystawowej na targach zorganizowanych na terenie Niemiec nie ma charakteru importu usługi, stanowi natomiast usługę związaną z nieruchomością.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż miejsce świadczenia usługi determinuje miejsce jej opodatkowania, a w analizowanej sprawie, zlokalizowanie przedmiotowej nieruchomości ma miejsce na terytorium Niemiec, dlatego miejscem świadczenia, a zarazem miejscem opodatkowania będzie terytorium Niemiec.

W związku z tym, przedmiotowe usługi nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, a w kraju, gdzie nieruchomości są położone.

Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym nie ma miejsca import usług, dlatego też w tym przypadku nie znajdzie zastosowania przepis art. 106 ust. 7 ww. ustawy, zgodnie z którym, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów dla której podatnikiem jest nabywca oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne (...).

Powyższe oznacza zatem, iż Spółka nie wykazuje przedmiotowego nabycia w deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 w części C.2. Transakcje pozostałe, w poz. Nr 9 Import usług oraz w części D.2. Nabycie towarów i usług oraz podatek naliczony z uwzględnieniem korekt w poz. Nr 2 Nabycie towarów i usług pozostałych.

Zastosowania nie znajdzie również norma prawna przewidziana w treści art. 86 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy, w świetle której kwotę podatku naliczonego stanowi, kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Podkreślenia wymaga również, iż w przedmiotowej sprawie, nie jest możliwe stosowanie przepisu art. 27 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, jaki przytoczony został przez Spółkę we własnym stanowisku w sprawie. Zgodnie bowiem z tą regulacją przepis ust. 3 art. 27 ww. ustawy stosuje się do usług wynajmu dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu. Nie ulega jednak wątpliwości, iż w analizowanym przypadku mamy do czynienia z nieruchomością, natomiast wskazany przepis nie dotyczy nieruchomości, a wyłącznie rzeczy ruchomych.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub jej uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.