Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Banku, obecnie nabywane przez niego usługi pomocnicze do usług finansowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Zdaniem Banku, nabywanie usługi SWIFT składającej się z dowolnej kombinacji przedstawionych powyżej elementów usługi SWIFT podlega, na podstawie art. 43 ust 1 pkt 1, zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad. 1 i Ad. 2

Poniżej Bank przedstawia argumentację przemawiającą za słusznością stanowiska w tym zakresie.

Zdaniem Banku, na poprawność wskazanego stanowiska wskazują w szczególności:

1. Brzmienie przepisów ustawy o VAT i klasyfikacja przedmiotowej usługi na gruncie PKWiU

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 3 wśród usług wymienionych w przywołanym załączniku wskazano usługi pośrednictwa finansowego zawarte w sekcji J, działach 65-67 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług stanowiąca załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług).

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. W związku z powyższym, w ocenie Banku, aby odpowiedzieć na pytanie czy nabywane usługi podlegają zwolnieniu z VAT należy ustalić, czy znajdują się one w katalogu usług zwolnionych wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy o VAT, a w szczególności, czy stanowią one jedną z kategorii usług zawartych w sekcji J w działach 65-67 PKWiU. Zgodnie z § 3 Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), do 31 grudnia 2009 r. do celów podatku VAT stosuje się PKWiU z 1997 r.

O prawidłowości klasyfikacji nabywanej przez Bank usługi do usług pomocniczych, związanych z pośrednictwem finansowym, zdaniem S. przesądza ich charakter. Nabywane usługi polegają bowiem na wsparciu działalności finansowej Banku w zakresie efektywnego świadczenia usług pośrednictwa finansowego.

Dokonując formalnej analizy klasyfikacji wsparcia SWIFT jako usługi pomocniczej w stosunku do pośrednictwa finansowego, należy wskazać, iż za takie usługi są uznawane usługi pomocnicze do usług wymienionych w dziale 65 PKWiU.

O pomocniczym charakterze usługi Świadczy m.in. fakt, że wszystkie podejmowane w jej ramach działania realizowane są w ścisłym związku z działalnością wykonywaną przez Bank (tj. działalnością z zakresu pośrednictwa finansowego). Czynności podejmowane przez SWIFT, mają na celu wsparcie tej działalności, poprzez zwiększenie efektywności świadczonych przez Bank usług pośrednictwa finansowego. Standaryzacja przesyłania komunikatów finansowych pomiędzy bankami i innymi instytucjami finansowymi w trybie bieżącym umożliwia efektywne przeprowadzanie operacji finansowych przez Bank. Czynności te mają bezpośredni wpływ na efektywność działalności Banku. Co więcej, trudno uznać, iż w dzisiejszych czasach możliwe jest świadczenie usług pośrednictwa finansowego bez wykorzystania opisanych powyżej usług przesyłania komunikatów finansowych.

W ocenie Banku, usługami pomocniczymi w stosunku do usług pośrednictwa finansowego są usługi, w ramach których wykonywane są czynności faktyczne lub prawne związane ze świadczeniem usług pośrednictwa finansowego, co niewątpliwie ma miejsce w odniesieniu do usługi będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

W opinii Banku, usługa nabywana przez Bank, sprowadzająca się do wsparcia Banku w zakresie wykonywanej przez niego działalności pośrednictwa finansowego (poprzez obsługę przesyłania komunikatów finansowych) stanowi usługę pomocniczą związaną z pośrednictwem finansowym w rozumieniu PKWiU.

W konsekwencji powyższego, zdaniem Banku, usługa opisana w przedstawionym powyżej stanie faktycznym na gruncie PKWiU, powinna zostać sklasyfikowana w sekcji J w grupowaniu 67.13.10-00.90 tj. jako usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe gdzie indziej niesklasyfikowane. Poprawność stanowiska Banku została potwierdzona w opinii klasyfikacyjnej nr X dokonanej przez Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi wydanej dnia 14 lipca 2009 r. (kopia w załączeniu).

W powyższej opinii, Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi stwierdził, że przedstawione powyżej usługi systemu SWIFT polegające na wymianie komunikatów pomiędzy instytucjami finansowymi w celu umożliwienia efektywnego przeprowadzania określonych operacji finansowych mieszczą się w grupowaniach PKWiU: 67.13.10-00.90 (według PKWiU z 1997 r.) Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe, gdzie indziej niewymienione oraz 66.19.92.0 (według PKWiU z 2008 r.) Usługi związane z przetwarzaniem pozostałych transakcji finansowych i usługi izb rozrachunkowych.

2. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego

Prawidłowość przedstawionego traktowania przez Bank przedmiotowych usług na gruncie VAT, znajduje także potwierdzenie w stanowisku Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA), wyrażonym w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. (sygn. akt I FSK 1582/08) w sprawie opodatkowania usług typu SWIFT podatkiem VAT. W powyższym orzeczeniu NSA stwierdził, iż funkcja prawna, a zatem cel usługi świadczonej przez SWIFT sprowadza się zasadniczo do umożliwienia bankom komunikowania się między sobą aby mogły one wykonywać czynności bankowe. Zdaniem NSA, istota usługi SWIFT pozostaje w ścisłym związku z czynnościami z zakresu pośrednictwa finansowego.

Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w orzeczeniu z dnia 10 czerwca 2008r. wydanym w powyższej sprawie (sygnatura III SA/Wa 319/08) wskazał, iż analizując przepisy prawa krajowego, prawa wspólnotowego oraz mając na uwadze dorobek orzecznictwa ETS (...) usługi świadczone przez SWIFT (...) należy zaklasyfikować do usług pośrednictwa finansowego (...).

3. Zakres zwolnienia usług finansowych w kontekście doprecyzowanych przepisów Wspólnotowych

Dodatkowo, zwolnienie nabywanej przez Bank usługi znajduje potwierdzenie także na gruncie prawa wspólnotowego, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dyrektywa 112).

Z uwagi na fakt, że definicje usług podlegających zwolnieniu z VAT zostały sformułowane w 1977 r. (Na potrzeby Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1971 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku), a na przestrzeni ostatnich 30 lat rynek usług finansowych uległ znacznemu rozwojowi tj. pojawiły się nowe rodzaje usług oraz istotnie zmieniły się okoliczności ich świadczenia, definicje zawarte w art. 135 Dyrektywy 112 nie odzwierciedlają w sposób prawidłowy zakresu zwolnienia z VAT będącego intencją ustawodawcy wspólnotowego. W efekcie, w przypadku wielu rodzajów usług świadczonych obecnie w ramach tzw. rynków finansowych, ich prawidłowe traktowanie dla celów VAT w świetle literalnego brzmienia przepisów art. 135 Dyrektywy 112 może budzić wątpliwości.

W tym miejscu Bank pragnie zwrócić uwagę na projekt Rozporządzenia Rady (Wniosek Rozporządzenie Rady ustanawiające przepisy wykonawcze do Dyrektywy 112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych, KOM(2007) 746 wersja ostateczna, dalej Rozporządzenie) którego celem jest zapewnienie jednolitego traktowania na gruncie VAT usług finansowych świadczonych przez podmioty działające na rynku wspólnotowym. Co prawda rozporządzenie nie posiada jeszcze mocy prawnej, jednakże przedstawia koncepcję ustawodawcy, stanowiąc również wskazówkę, jak w chwili obecnej powinien być interpretowany katalog usług finansowych zwolnionych z VAT. Wynika to z faktu, iż zamiarem Komisji Europejskiej nie jest zmiana zakresu zwolnienia, a jedynie usankcjonowanie obecnego zakresu zwolnienia określonego na bazie regulacji dyrektywy VAT w drodze szeregu orzeczeń ETS.

Dodatkowo, na konieczność uznania zapisów powyższego dokumentu za wskazówkę przy determinowaniu traktowania usług jako usług pomocniczych do usług finansowych wskazuje takie właśnie wykorzystanie omawianego projektu Rozporządzenia przez WSA w Warszawie w toku postępowań w cytowanej powyżej sprawie (Por. Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 czerwca 2008 roku; Sygn. akt III SA/Wa 319/08). Słuszność takiego podejścia potwierdził NSA w cytowanym powyżej wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w tej samej sprawie (sygn. akt I FSK 1582/08).

Treść Rozporządzenia potwierdza i sankcjonuje jednocześnie stanowisko ETS dotyczące kryteriów, których spełnienie pozwala uznać określone usługi za pomocnicze do usług finansowych, podlegające zwolnieniu z VAT. Zgodnie z Uzasadnieniem projektu Rozporządzenia, sekcja Podstawa i cele wniosku, zwolnienie obejmuje świadczenie każdej części składowej usługi finansowej, stanowiącej odrębną całość i posiadającej specyficzne oraz istotne cechy dla danej usługi zwolnionej z opodatkowania.

Przepis art. 18 Rozporządzenia zakłada, iż za usługi posiadające specyficzne oraz istotne cechy prowadzenia konta zgodnie z definicją zawartą w art. 135a ust. 5 Dyrektywy 112 uznaje się m.in. następujące rodzaje działalności:

(a) usługi świadczone pomiędzy operatorami polegające na transferze funduszy między rachunkami pieniężnymi oraz kompensata tych transferów;

(...)

(c) usługi kontroli z elementami zabezpieczającymi mające na celu właściwe wykonywanie transferów funduszy pomiędzy rachunkami pieniężnymi.

Zgodnie natomiast z artykułem 6 Rozporządzenia, w definicji prowadzenia kont określonej w art. 135a ust. 5 Dyrektywy 112 mieści się również:

(... )

(9) kompensata oraz transfer funduszy pomiędzy podmiotami gospodarczymi.

Zakres usługi będącej przedmiotem niniejszego wniosku, nabywanej przez Bank od SWIFT, jest w swych kluczowych (nadających charakter całości) elementach zbieżny z powyższymi punktami, przedstawiającymi bez wątpienia czynności zwolnione z opodatkowania VAT. Tym samym usługi nabywane przez Bank, związane z przesyłaniem komunikatów finansowych pomiędzy bankami i instytucjami finansowymi, są w ocenie Wnioskodawcy podlegającymi zwolnieniu z VAT usługami pomocniczymi do usług pośrednictwa finansowego.

4. Zwolnienie usług finansowych z VAT na gruncie przepisów prawa wspólnotowego i orzecznictwa ETS

Niezależnie od powyższego należy wspomnieć, iż Europejski Trybunał Sprawiedliwoci (ETS) w swoich orzeczeniach (i.a. sprawy C-2/95 Sparekassernes Datacenter przeciwko Skatteministeriet oraz C-235/00 Commisioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial SerVices Ltd.) wielokrotnie podkreślał, że aby transakcje mogły zostać uznane na gruncie Dyrektywy VAT za zwolnione usługi pomocnicze muszą one stanowić:

1. odróżniającą się całość;
2. być specyficzne dla transakcji zwolnionych; oraz
3. mieć podstawowe znaczenie dla ich realizacji.

Usługą spełniającą kryteria sformułowane przez ETS jest przedstawiona usługa w zakresie przesyłania w trybie bieżącym standardowych komunikatów finansowych pomiędzy bankami i instytucjami finansowymi, oferowana przez SWIFT.

Usługa świadczona przez SWIFT:

1. stanowi odróżniającą się całość, o czym świadczy m.in. możliwość zlecenia ich odrębnemu podmiotowi;
2. jest specyficzna dla transakcji zwolnionych, o czym świadczy ścisłe dopasowanie do świadczonych przez Bank usług oraz wykonywanych przez Bank transakcji finansowych oraz fakt, że wykonywanie takiej usługi pozbawione byłoby sensu ekonomicznego w oderwaniu od transakcji wykonywanych przez Bank (innymi słowy, wykonywanie przez Bank usług finansowych warunkuje wykreowanie popytu na omawianą usługę pomocniczą tj. bez usługi wykonywanej przez Bank, żadna firma nie byłaby w stanie wykonać omawianej usługi pomocniczej);
3. jest niezbędna dla realizacji przez Bank usług na rzecz klientów Banku (związanych m.in. ze zleceniem przelewu, otrzymaniem przelewu, założeniem lokaty, złożeniem depozytu, udzieleniem kredytu, obciążeniem płatności odsetkowych, ustanowieniem akredytywy, udzieleniem gwarancji lub poręczenia, udzieleniem informacji dotyczącej czeków przelewów bezgotówkowych); bez nabywania od SWIFT usług pomocniczych Bank nie mógłby wykonywać usług finansowych w sposób efektywny.

W konsekwencji powyższego, zdaniem Banku, również biorąc pod uwagę prawo europejskie, nie ulega wątpliwości, że nabywana usługa stanowi usługę pomocniczą do usług pośrednictwa finansowego objętą zakresem zwolnienia z VAT.

Ad. 2

Jednocześnie Bank zwraca uwagę, iż w przyszłości może nabywać inne elementy usługi SWIFT. Zdaniem Banku przedstawiona powyżej argumentacja ma również zastosowanie do wszystkich elementów usługi SWIFT. W konsekwencji, zdaniem Banku, niezależnie od wybranej przez niego konfiguracji elementów usługi SWIFT stanowi ona usługę pomocniczą do usług pośrednictwa finansowego objętą zakresem zwolnienia z VAT.

Dodatkowo, Bank pragnie zaznaczyć, że jakkolwiek treść załącznika nr 4 do ustawy o VAT wyłącza za zwolnienia szereg usług pośrednictwa finansowego, usługi nabywane przez Bank nie należą do katalogu wyłączonych ze zwolnienia z VAT. Charakter nabywanych usług nie pozwala bowiem na przyporządkowanie ich do którejkolwiek z wymienionych kategorii usług pośrednictwa finansowego, wobec których zwolnienie z VAT nie ma zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie